Οφειλές παικτών προς τους διοργανωτές παράνομων στοιχημάτων και το αντίθετο δεν καλύπτονται από το νόμο και, άρα, η διεκδίκησή τους είναι αδύνατη, σύμφωνα με απόφαση του Αρείου Πάγου.

Το θέμα απασχόλησε και τον Αρειο Πάγο, ενώ η υπόθεση έχει ως εξής: Με αφορμή παράνομο στοίχημα, το καλοκαίρι του 1998, στα πλαίσια του παγκόσμιου ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος, ένας παίκτης δημιούργησε οφειλή προς τον διοργανωτή του στοιχήματος ύψους 31 εκατομμυρίων δραχμών και εξέδωσε τραπεζική επιταγή μεταχρονολογημένη για να πληρώσει ο οφειλόμενο ποσό. Στην πορεία, όμως, άλλαξε γνώμη και έκανε ανακοπή της επιταγής, όταν επιχειρήθηκε να εισπραχθεί το ποσό. Η ανακοπή έγινε δεκτή (η διεξαγωγή του συγκεκριμένου στοιχήματος απαγορευόταν από το νόμο 2433/1996), αλλά ο κομιστής της επιταγής υπέβαλε αίτηση αναίρεσης στον Αρειο Πάγο, ζητώντας την έκδοση διαταγής πληρωμής (δηλαδή να κηρυχτεί παράνομη η ανακοπή της επιταγής). Ομως, το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση αναίρεσης που ζητούσε την πληρωμή του ποσού, με το σκεπτικό ότι οι απαιτήσεις προέρχονταν από απαγορευμένο στοίχημα.