Με την τήρηση όλων των απαραίτητων μέτρων προστασίας έγινε το 46ο Φεστιβάλ και στην Καβάλα, στην κεντρική πλατεία της πόλης. Το άνοιγμα του Φεστιβάλ έκανε η Βάσω Σβάρνα, Γραμματέας του ΤΣ Καβάλας της ΚΝΕ, ενώ αμέσως μετά, για την κεντρική ομιλία στο βήμα ανέβηκε η Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Το Φεστιβάλ ολοκληρώθηκε με μουσικό αφιέρωμα με τίτλο «Ο λαϊκός Θάνος Μικρούτσικος», στη μνήμη του μεγάλου συνθέτη, το οποίο επιμελήθηκαν ειδικά για το Φεστιβάλ καταξιωμένοι μουσικοί της περιοχής.

Η Ελένη Μπέλλου, στην ομιλία της, τόνισε μεταξύ άλλων:

«Το Φεστιβάλ είναι μια αναγκαιότητα ως πολιτική - πολιτιστική παρέμβαση του ΚΚΕ και της Νεολαίας του για λογαριασμό των συμφερόντων και αναγκών των εργατικών και λαϊκών δυνάμεων, της μαθητικής και γενικά της σπουδάζουσας νεολαίας τους, σε οποιεσδήποτε συνθήκες, καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης ή ανάκαμψης, νηνεμίας μεταξύ γειτονικών ή και πιο απόμακρων καπιταλιστικών κρατών λόγω εύθραυστων ιμπεριαλιστικών συμφωνιών ή αμφισβήτησής τους, κι επομένως συσσώρευσης ανάλογων επιθετικών ενεργειών, όπως συμβαίνει αυτήν τη στιγμή στο Αιγαίο, στα νότια και νοτιοανατολικά θαλάσσια κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Τα μηνύματα του ΚΚΕ και του Φεστιβάλ για τον σοσιαλισμό είναι επίκαιρα, σε συνθήκες που ο καπιταλισμός φαίνεται σχετικά άτρωτος ή σε συνθήκες με πιο εμφανή την αδυναμία του να διαχειριστεί τις καταστρεπτικές συνέπειες των αντιφάσεων και αδιεξόδων του.

Μπορεί να σκεφτεί κάποιος - κάποια, πολύ νέος ή μεγαλύτερος, είναι υπερβολή, "ξύλινος" λόγος του ΚΚΕ, παλιομοδίτικες ιδέες να μιλά για καπιταλιστική βαρβαρότητα, όταν ακόμα και παιδιά του Δημοτικού έχουν smart κινητό, laptop, κατεβάζουν μέσω του ίντερνετ video, τραγούδια, ταινίες κ.λπ., όταν στη ζωή μας μπήκε η τηλεκπαίδευση και η τηλεργασία από το σπίτι, που σε πρώτη φάση είχε προβάλει μόνο κάποια πλεονεκτήματα και στη συνέχεια συνειδητοποιούνται τα τεράστια μειονεκτήματα.

Ναι, όλα αυτά κι άλλα δείχνουν το πόσο έχουν αναπτυχθεί οι επιστήμες, οι τεχνολογικές τους εφαρμογές, δηλαδή πόσο έχει αναπτυχθεί η συλλογική γνώση του ανθρώπου, η παραγωγική του ικανότητα, και αναμφίβολα όλα αυτά είναι στοιχεία του ανθρώπινου πολιτισμού.

Ομως αυτή η ανθρώπινη πολιτιστική κατάκτηση ταυτόχρονα εμποδίζεται, επιβραδύνεται, πισωγυρίζει, γιατί ελέγχεται από τις δυνάμεις του κεφαλαίου, από το σκοπό του καπιταλιστικού κέρδους. (...)

Ποια συνθήματα χρησιμοποίησε ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ; "Ολοι μαζί χτίζουμε την Ελλάδα της εθνικής αυτοπεποίθησης", αγοράζοντας νέα πολεμικά μέσα.

Μήπως τα ίδια δεν μας έλεγαν τα προηγούμενα χρόνια για την "αγορά του αιώνα";

Μέχρι χτες δεν μας έλεγαν ότι το ΝΑΤΟ είναι εγγυητής της ασφάλειάς μας; Το ΝΑΤΟ δεν έχει σύγχρονες φρεγάτες, αεροπλάνα, ψηφιακά συστήματα, δεν είναι όλα αυτά στις βάσεις τους στην Ελλάδα, δεν περιδιαβαίνουν τη Μεσόγειο; Γιατί χρειάζεται η Ελλάδα νέα δικά της; Για να προστατευτεί από το άλλο μέλος του ΝΑΤΟ ή για να ενισχύσει τα κέρδη της πολεμικής βιομηχανίας της Γαλλίας; (...)

Καθήκον μας είναι να διαφωτίσουμε, να αφυπνίσουμε εργατικές - λαϊκές συνειδήσεις, νεολαίους, εργαζόμενες γυναίκες, ότι οι επιλογές της εσωτερικής πολιτικής πηγαίνουν χέρι χέρι με εκείνες της εξωτερικής πολιτικής. Κι όταν αυτό γίνεται από το κεφάλαιο και για το κεφάλαιο, είναι ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων, των λαών, Ελλήνων, Τούρκων, Σύρων, Αλβανών, Λίβυων, Αιγυπτίων, χριστιανών ή μουσουλμάνων, λευκών - μαύρων, μιγάδων, Πομάκων, τσιγγάνων ή όποιων άλλων.

Οι καβγάδες, τα μαχαιρώματα, αλλά και οι συμφωνίες είναι για τη μοιρασιά ανάμεσα σε καπιταλιστικούς ομίλους - κολοσσούς, ποιος θα έχει μεγαλύτερο κομμάτι στην πίτα των κερδών από την εκμετάλλευση των εργαζομένων, ανεξάρτητα από εθνικότητα, φυλή, θρησκεία. (...)

Αλλωστε, αυτό εκφράστηκε ήδη με εξαγορά ναυπηγείων από κορυφαίο αμερικανικό όμιλο. Το ίδιο αφορά τους ανταγωνισμούς για λιμάνια, για τους χερσαίους βόρειους αγωγούς φυσικού αερίου, την εκμετάλλευση κοιτασμάτων πετρελαίου στο Β. Αιγαίο, την εκμετάλλευση μετάλλων που έχει η περιοχή σας. Πότε φέρνουν στην επιφάνεια τα λεγόμενα περιβαλλοντικά προβλήματα, πότε όχι, πότε πουλάνε ένα ναυπηγείο ή συρρικνώνουν την ΕΑΒ ή την "αναβαθμίζουν", είναι παρεμβάσεις ενταγμένες στους μονοπωλιακούς ανταγωνισμούς. (...)

Αυτή είναι η σαπίλα του καπιταλισμού, εμπόδιο σε μια επιστημονικά κεντρικά σχεδιασμένη παραγωγή και οικονομία στη βάση των κοινωνικοποιημένων μέσων παραγωγής, εμπόδιο στη φιλική συνεργασία διαφορετικών λαών για από κοινού αξιοποίηση φυσικών πόρων, για να ζουν όλοι καλύτερα, να μη στερούνται τροφή, νερό, Ενέργεια κ.λπ.

Εμπόδιο όμως σήμερα, περισσότερο από οποτεδήποτε άλλοτε, είναι η εξουσία του καπιταλιστικού κέρδους, που εξουσία σημαίνει και πολύ μεγάλη χειραγώγηση των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων. Δηλαδή, ακόμα μεγαλύτερο εμπόδιο είναι η έλλειψη πίστης, θέλησης, ότι αυτή η εξουσία μπορεί να πολεμηθεί, επομένως και ανάλογης δράσης ώστε στην πορεία ν' ανατραπεί.

Εμπόδιο είναι ότι αυτή η πίστη - η θέληση, η δράση συχνά λείπει και από ΚΚ που μόνο τυπικά φέρουν αυτόν τον τίτλο σε σημαντικές χώρες του καπιταλισμού και ευθύνονται για την κατάσταση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, την αδράνεια ή τον αποπροσανατολισμό του.

Και βέβαια, αυτός ο διεθνής αρνητικός συσχετισμός επηρεάζει το κίνημα και στη χώρα μας, παρά τις σημαντικές προσπάθειες του Κόμματός μας. (...)

Διερευνούμε με επιστημονικότητα και ταξικότητα από θέση ενίσχυσης της αντεπίθεσης τις αιτίες των ανατροπών, για να γίνει ο επαναστατικός αγώνας πιο αποτελεσματικός, με μεγαλύτερη αντοχή σε κάθε μικροαστικό κατάλοιπο και σε κάθε εξωτερική καπιταλιστική επίθεση. Η οικοδόμηση σε κάθε χώρα να μπορεί πιο αποτελεσματικά να αντιμετωπίζει την προοπτική και δυνατότητα της αντίστοιχης οικοδόμησης στις γειτονικές της χώρες, στην περιφέρειά της. (...)

Προσκαλούμε στον αγώνα που ανοίγει βήμα βήμα την προοπτική της ανατροπής και αυτό αφορά μισθωτούς, αυτοαπασχολούμενους και αγρότες, μαθητές - σπουδαστές - φοιτητές, εργαζόμενες και μη γυναίκες των λαϊκών δυνάμεων, συνταξιούχους, όλους στον ίδιο γενικό κοινωνικοπολιτικό στόχο.

Καλούμε τους μισθωτούς, ταξικά ενωμένους να δίνουν τις μικρές και μεγάλες μάχες τους. Καλούμε μισθωτούς αλλά και αγρότες και αυτοαπασχολούμενους σε κοινή πάλη, όπως έκαναν το 1936. Η πόλη της Καβάλας, η γύρω περιοχή της, έχει πλούσια Ιστορία εργατικών και αγροτικών αγώνων, στη μεταξύ τους αλληλεγγύη, κυρίως στο μεσοπόλεμο, στην υπεράσπιση δικαιωμάτων για εργατικό - αγροτικό - αλιευτικό δυναμικό με διαφορετικές πολιτισμικές καταβολές, κυρίως θρησκευτικές αλλά και εθνοτικές. (...)

Να μεταδώσουμε τα διδάγματα της Ιστορίας του εργατικού κινήματος στις σημερινές συνθήκες, γιατί μόνο έτσι μπορούν οι σημερινές γενιές να ατσαλωθούν ταξικά, να πεισμώσουν, να αποκτήσουν επαναστατική γνώση και ψυχή για να παλέψουν συνειδητά το σύνθημα του Φεστιβάλ».