Οι τουλάχιστον 39 μετανάστες εργάτες γης στο δήμο Ευρώτα Λακωνίας που προσβλήθηκαν από κορονοϊό δεν είναι ένα απρόσμενο γεγονός. Οι άθλιες συνθήκες εργασίας και αμοιβής, που επιβάλλει η εργοδοσία στους μετανάστες εργαζόμενους, με τις πλάτες όλων των κυβερνήσεων του κεφαλαίου, συνθήκες που μετά βίας ξεχωρίζουν από συνθήκες δουλείας, αποτελούν παράγοντες μετατροπής των χώρων εργασίας και διαμονής των μεταναστών σε εστίες υπερμετάδοσης.

Τα συγκεκριμένα κρούσματα, όπως και τα δεκάδες κρούσματα σε μετανάστες εργάτες σε εργοστάσιο ανακύκλωσης στον Ασπρόπυργο - περιπτώσεις που ίσως να αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου - αναδεικνύουν τις τραγικές συνέπειες που έχει για την υγεία και τη ζωή συνολικά των μεταναστών η αντιμεταναστευτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των κυβερνήσεων, που τους ρίχνουν στα νύχια των εργοδοτών εντελώς απροστάτευτους, χωρίς δικαιώματα, πάμφθηνη εργατική δύναμη για ακόμα μεγαλύτερα κέρδη του κεφαλαίου.

Στη Λακωνία, στην περιοχή που εντοπίστηκαν τα κρούσματα, εργάζονται αυτήν την περίοδο περίπου 1.500 μετανάστες εργάτες γης, ενώ ανάλογα με τις αγροτικές εργασίες φτάνουν και τους 3.000. Χαρακτηριστικό των άθλιων συνθηκών διαβίωσής τους είναι πως η μεγάλη πλειοψηφία των κρουσμάτων εντοπίστηκε σε μόλις δύο χώρους διαμονής: Στο έναν μένουν 29 εργάτες γης και στον άλλον 26, στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο...

Οπως εύστοχα επεσήμανε η «Λαϊκή Συσπείρωση» του δήμου Ευρώτα με αφορμή τα κρούσματα, «οι εργάτες γης βιώνουν το απάνθρωπο πρόσωπο του εκμεταλλευτικού συστήματος, με τις άθλιες συνθήκες όπου εργάζονται και διαβιούν. Οι όροι αμοιβής και εργασίας τους καθορίζουν και τους όρους διαμονής και συνθηκών ζωής γενικά. Τα παλιόσπιτα όπου μένουν μαζί δεκάδες, τα παραπήγματα, τα θερμοκήπια, χωρίς συνθήκες υγιεινής (νερό, τουαλέτες), είναι οι χώροι διαβίωσης της μεγάλης πλειοψηφίας. Μεταφέρονται σαν τα ζώα στις καρότσες αυτοκινήτων, δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ, χωρίς διαλείμματα, κάτω από όλες τις κλιματολογικές συνθήκες».

Χαρακτηριστικό για την απουσία ουσιαστικών μέτρων από την κυβέρνηση, για την ανυπαρξία σχεδίου για την προστασία όλων των εργαζομένων και του λαού από την πανδημία, είναι και το γεγονός ότι για μέρες μετά την επιβεβαίωση των δεκάδων κρουσμάτων στο δήμο Ευρώτα, η κρατική εντολή ήταν θετικοί και αρνητικοί μετανάστες εργάτες να παραμείνουν μαζί στα δύο σπίτια σε απομόνωση, γιατί δεν είχε βρεθεί λύση για τη διαμονή τους σε κατάλληλα κτίρια! Επίσης, στη δημόσια μονάδα Υγείας της περιοχής, στο Κέντρο Υγείας Βλαχιώτη, δεν υπάρχει καν ασθενοφόρο και μόνο μετά από διαμαρτυρίες και εντοπισμό δεκάδων κρουσμάτων η απάντηση που δόθηκε ήταν ότι θα διατεθεί ένα όχημα από βδομάδα και αυτό για μόνο μία βάρδια τη μέρα!

Η κατάσταση που επικρατεί στο δήμο Ευρώτα δεν είναι μεμονωμένη. Σε συζήτηση του «Ριζοσπάστη» με τον Γιάννη Τζαβάρα, πρόεδρο του Συνδικάτου Εργαζομένων Τροφίμων - Ποτών Εύβοιας και μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας του κλάδου, μας επισημαίνει πως και σε αυτήν την περιοχή «είναι πολλοί οι μετανάστες εργάτες που δουλεύουν και ζουν σε αυτές τις συνθήκες».

Οι περισσότεροι, όπως είπε, απασχολούνται σε καθετοποιημένες αγροτικές καλλιέργειες, που σημαίνει πως δουλεύουν στις τρεις πρώτες από τις τέσσερις φάσεις (καλλιέργεια, πλυντήρια τροφίμων, συσκευαστήρια, διανομή). Με την πλήρη απουσία ουσιαστικών μέτρων, οι χώροι δουλειάς μετατρέπονται σε εστίες υπερμετάδοσης. Στις θερμοκηπιακές καλλιέργειες, στα πλυντήρια και τα συσκευαστήρια, οι εργάτες είναι αναγκασμένοι να βρίσκονται πολύ κοντά ο ένας στον άλλο, ένα πρόβλημα που θα μπορούσε να λυθεί μεταξύ άλλων με τη χωρική επιμήκυνση της γραμμής παραγωγής, όμως αυτό θα σήμαινε λιγότερα κέρδη για την εργοδοσία. Στους ίδιους χώρους, οι υψηλές θερμοκρασίες και τα ποσοστά υγρασίας, σε συνδυασμό με την έλλειψη επαρκούς ή και την ανυπαρξία εξαερισμού, δημιουργούν ανυπόφορες συνθήκες, γόνιμο έδαφος για την ανάπτυξη και μετάδοση ασθενειών.

Παράλληλα, οι μετανάστες εργάτες, λόγω της αντιμεταναστευτικής πολιτικής, είναι έρμαια σε απόλυτο βαθμό των εργοδοτικών ορέξεων. Ο τελευταίος σχετικός νόμος ψηφίστηκε στα τέλη του 2019, με την κυβέρνηση ΝΔ να παίρνει την αντιμεταναστευτική σκυτάλη από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, χειροτερεύοντας περαιτέρω τις συνθήκες, συμβάλλοντας στη δημιουργία «γκρίζων ζωνών», στις οποίες είναι αναγκασμένοι να ζουν οι μετανάστες χωρίς χαρτιά και δικαιώματα. Στο πλαίσιο αυτό, χιλιάδες μετανάστες δουλεύουν και ζουν χωρίς χαρτιά, αναγκασμένοι να υπακούν σε κάθε εντολή της εργοδοσίας με το φόβο της καταγγελίας και της απέλασης. Ετσι αναγκάζονται να δεχτούν μεροκάματα που δεν φτάνουν ούτε για χαρτζιλίκι, απλήρωτα δεδουλευμένα, ανασφάλιστη εργασία, χωρίς μέτρα για την προστασία της υγείας τους.

Αυτές οι συνθήκες εργασίας, με τη σειρά τους, τους αναγκάζουν να ζουν σε άθλιους χώρους ο ένας πάνω στον άλλο. Σε παραπήγματα, αποθήκες, πρώην στάβλους, σε πολύ μικρά σπίτια στοιβαγμένοι κατά δεκάδες.

Τα παραπάνω αποτελούν μία ακόμα τρανή απόδειξη ότι η πανδημία έχει ξεκάθαρο ταξικό πρόσημο. Φτάνει να αντιπαραβάλει κανείς τις συνθήκες στις οποίες είναι αναγκασμένοι να ζουν οι αλλοδαποί εργάτες με τις συνθήκες διαβίωσης που απολαμβάνουν οι εκμεταλλευτές του πλούτου που παράγει η εργατική τάξη, εφοπλιστές, τραπεζίτες, βιομήχανοι και κάθε λογής αρπακτικά.

Ομως και οι αλλοδαποί που πληρούν όλες τις προϋποθέσεις νομιμοποίησης δεν βρίσκονται σε καλύτερη μοίρα. Οι κυβερνήσεις έχουν φροντίσει ώστε η διαδικασία νομιμοποίησης να είναι εξαιρετικά δύσκολη και μακρόχρονη. Χαρακτηριστικό είναι ότι μέσα στη βδομάδα που πέρασε, εργαζόμενοι στις Διευθύνσεις Αλλοδαπών και Μετανάστευσης στην Αττική πραγματοποίησαν στάσεις εργασίας με απόφαση της Ομοσπονδίας Συλλόγων Εργαζομένων Αποκεντρωμένων Διοικήσεων, καταγγέλλοντας μεταξύ άλλων πως ενώ έχουν να χειριστούν χιλιάδες υποθέσεις, βρίσκονται αντιμέτωποι οι ίδιοι και οι μετανάστες με τη μεγάλη υποστελέχωση των υπηρεσιών, τη διάλυσή τους μέρα με τη μέρα. Το αποτέλεσμα είναι ότι υπάρχουν εκκρεμείς αιτήσεις για άδειες παραμονής από το 2018. Καθυστερήσεις υπάρχουν και στην ανανέωση των αδειών, με αποτέλεσμα τα χρονικά διαστήματα μεταξύ λήξης της προηγούμενης και έναρξης της επόμενης άδειας οι αλλοδαποί να κινδυνεύουν να απελαθούν...

Παρόμοιες συνθήκες περιγράφει και ο Μάης Μεντής, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λαυρίου - Ανατολικής Αττικής. Στον Μαραθώνα και την ευρύτερη περιοχή των Μεσογείων δουλεύουν πολλοί μετανάστες εργάτες γης. Τα μεροκάματα είναι πολύ χαμηλά, 20 - 25 ευρώ, ενώ οι ώρες πολλές, 8 - 12 ώρες δουλειάς καθημερινά. Μένουν σε παραπήγματα που δεν τηρούν στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής, σε ορισμένες περιπτώσεις δεν έχουν καν παροχές σε νερό ή και σε ρεύμα. Δουλεύουν στην περιοχή εδώ και πολλά χρόνια, πολλοί χωρίς χαρτιά και χωρίς ένσημα.

Εδώ αξίζει να αναφερθεί η επισήμανση σε ανακοίνωση του Εργατικού Κέντρου, η οποία ισχύει για όλη τη χώρα, πως η λήψη άμεσων μέτρων προστασίας της υγείας των μεταναστών εργατών γης επεκτείνεται και αφορά και τους κατοίκους των περιοχών. Εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός - που κι αυτό υπογραμμίζει την ανεπάρκεια του κυβερνητικού σχεδιασμού - ότι οι μετανάστες εργάτες δεν έχουν πλήρη ενημέρωση, με ευθύνη της κυβέρνησης, για τα μέτρα αυτοπροστασίας από τον κορονοϊό.

Απέναντι σε όλη αυτήν την κατάσταση, τα Συνδικάτα απαιτούν:

Μαζικά δωρεάν τεστ με ευθύνη του κράτους σε όλους τους εργάτες γης και στους εργαζόμενους σε μαζικούς χώρους δουλειάς. Εξασφάλιση επαρκών και υγιεινών χώρων διαμονής και τακτικό έλεγχό τους από υγειονομική επιτροπή. Αναρρωτική άδεια σε όσους νοσούν με πλήρεις αποδοχές. Πλήρη ιατροφαρμακευτική και ασφαλιστική κάλυψη για όλους. Διασφάλιση υγιεινών συνθηκών εργασίας σε όλους τους χώρους δουλειάς, με κάλυψη όλων των αναγκαίων ατομικών μέσων προστασίας. Να υπογραφούν συμβάσεις εργασίας, με αυξήσεις στα μεροκάματα - ψίχουλα, οι ώρες εργασίας να μην ξεπερνούν τις 8 τη μέρα, που θα πρέπει να μειώνονται σε περίπτωση ακραίων καιρικών συνθηκών. Πλήρη ενίσχυση των δημόσιων δομών Υγείας. Δημιουργία ειδικών κλιμακίων ενημέρωσης στη μητρική γλώσσα των μεταναστών εργατών, για τη λήψη μέτρων αυτοπροστασίας.