• Υπηρεσίες πρόληψης και οικογενειακού προγραμματισμού
• Υπηρεσίες αντιμετώπισης προβλημάτων υγείας, για τα οποία η διάγνωση και η αντιμετώπιση είναι ευχερής στο επίπεδο του οικογενειακού γιατρού ή γίνεται δυνατή με την υποστήριξη ειδικών γιατρών και εργαστηρίων, που βρίσκονται στα Κέντρα Υγείας
• Υπηρεσίες αντιμετώπισης προβλημάτων υγείας για τα οποία χρειάζονται πιο εξειδικευμένα διαγνωστικά μέσα, νοσοκομειακή περίθαλψη - χειρουργική ή συντηρητική - και φυσικά η αγωγή υπό παρακολούθηση ειδικών γιατρών
• Υπηρεσίες αντιμετώπισης έκτακτων - επειγόντων περιστατικών, που ανάλογα με τη βαρύτητά τους μπορούν να αντιμετωπιστούν σε Κέντρα Υγείας, νοσοκομεία ή ειδικές νοσοκομειακές μονάδες
• Υπηρεσίες αντιμετώπισης των αναγκών εγκύων, στην πορεία και ολοκλήρωση της κύησης
• Υπηρεσίες αντιμετώπισης προβλημάτων χρονίως πασχόντων και ατόμων με ειδικές ανάγκες
• Υπηρεσίες επί τόπου παροχής πρώτων βοηθειών μέσω κινητών μονάδων και συστήματος διακομιδών.

Από την περιγραφή των υπηρεσιών Υγείας που χρειάζεται ο άνθρωπος, φαίνεται καθαρά πως μεταξύ τους υπάρχει μια λειτουργική σχέση, που πρέπει να παίρνει διάφορες μορφές, ανάλογα με τη φύση του κάθε περιστατικού. Διατηρεί, όμως, μια ξεχωριστή σπουδαιότητα για τη σωστή και ολοκληρωμένη αντιμετώπισή του. Αυτό τεκμηριώνει την ανάγκη ύπαρξης συγκεκριμένης λειτουργικής διασύνδεσης μεταξύ των διαφόρων υπηρεσιών Υγείας και για λόγους οικονομίας προσωπικού, μέσω χρονοβόρων διαδικασιών και λειτουργικών δαπανών, που φυσικά κατοχυρώνεται στα πλαίσια ενός ενιαίου συστήματος Υγείας.

• Το πρωτοβάθμιο επίπεδο συγκρότησης του Συστήματος Υγείας αφορά στις υπηρεσίες πρόληψης, στις υπηρεσίες αντιμετώπισης προβλημάτων υγείας που δεν απαιτούν νοσοκομειακή περίθαλψη, στις υπηρεσίες αντιμετώπισης ελαφρών εκτάκτων περιστατικών, στην παρακολούθηση των εγκύων, των χρονίως πασχόντων και των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Περιλαμβάνει, επίσης, τις κινητές μονάδες πρώτων βοηθειών και το σύστημα διακομιδών. Το ονομάζουμε πρωτοβάθμια φροντίδα Υγείας και εκτιμάμε πως πρέπει να το αποτελούν τα Κέντρα Υγείας, κατάλληλα στελεχωμένα και εξοπλισμένα, το δίκτυο των οικογενειακών γιατρών και φυσικά ολοκληρωμένα οργανωμένο το Κέντρο Αμεσης Βοήθειας.
• Το δευτεροβάθμιο επίπεδο συγκρότησης του Συστήματος Υγείας αφορά στην αντιμετώπιση όλων των άλλων περιστατικών, που αποστέλλονται από τις υπηρεσίες πρωτοβάθμιας φροντίδας Υγείας για να δεχτούν υπηρεσίες Υγείας ειδικότερες, εντονότερες και κάτω από ειδική παρακολούθηση αγωγή στα νοσοκομεία.

Σε νοσοκομεία που θα καλύπτουν τις υγειονομικές ανάγκες νομών, επαρχιών ή γεωγραφικά προσδιορισμένων περιοχών της πρωτεύουσας και άλλων μεγάλων πόλεων, με βάση τη στελέχωση και την υποδομή τους, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα τάσεις ανάπτυξης και επέκτασης της δραστηριότητας και της αποτελεσματικότητάς τους.

• Το τριτοβάθμιο επίπεδο υπηρεσιών Υγείας παρέχει πολύ εξειδικευμένες νοσοκομειακού χαρακτήρα υπηρεσίες Υγείας, που οι άνθρωποι χρειάζονται με μικρότερη συχνότητα και το κόστος της αναγκαίας για την αντιμετώπισή τους υποδομής είναι αυξημένο. Οι υπηρεσίες αυτές χρειάζονται συνδυαστική έρευνα και μελέτη. Στο τριτοβάθμιο επίπεδο ανήκουν μεγάλα νοσοκομεία περιφερειακής εμβέλειας, που είναι έτσι χωροταξικά κατανεμημένα ώστε να αποτρέπουν τη συρροή ασθενών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Ετσι, στον καπιταλισμό, όπου κυριαρχεί η εκμετάλλευση των εργαζομένων και το κέρδος των κεφαλαιοκρατών:

• Η Υγεία δεν αποτελεί κοινωνικό αγαθό, που δικαιούνται να απολαμβάνουν ισότιμα όλοι οι άνθρωποι, αλλά εμπόρευμα προς πώληση, πηγή κέρδους και φυσικά κερδοσκοπίας. Σ' αυτή ακριβώς τη βάση, ο καθένας απολαμβάνει υπηρεσίες Υγείας σύμφωνα με τις οικονομικές του δυνατότητες.

Γι' αυτό, πολιτική τους είναι η συνύπαρξη του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα της Υγείας. Ενός δημόσιου τομέα που φυτοζωεί, με υποβαθμισμένες υπηρεσίες, προορισμένες να καλύπτουν στοιχειώδεις ανάγκες των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και των μεταναστών. Και ενός ιδιωτικού τομέα εύρωστου, αναπτυσσόμενου, ικανού να ανταγωνίζεται από θέση ισχύος τις δημόσιες υπηρεσίες Υγείας, όπου θα προσφεύγουν όσοι έχουν να πληρώσουν, «αγοράζοντας υπηρεσίες Υγείας, ανάλογα με το βαλάντιό τους», και όσοι διαθέτουν συμπληρωματική ιδιωτική ασφαλιστική κάλυψη.

• Η Υγεία δεν αναγνωρίζεται ως υποχρέωση της πολιτείας, αφού το κράτος υπηρετεί συγκεκριμένα ταξικά συμφέροντα και ενδιαφέρεται να περιορίζει τις δαπάνες του οι οποίες προορίζονται για τον εργαζόμενο λαό, προκειμένου να ενισχύσει παραπέρα τις επιλογές της ολιγαρχίας του πλούτου.

Σ' αυτή τη βάση, ξεπουλάει ή αφήνει στο έλεος του ιδιωτικού κεφαλαίου κερδοφόρα κομμάτια των υγειονομικών υπηρεσιών. Εφαρμόζει την πολιτική της ανταποδοτικότητας, με τη συμμετοχή των ασθενών στο κόστος εξετάσεων και φαρμάκων, με το εισιτήριο και τις αμειβόμενες απογευματινές υγειονομικές υπηρεσίες (ιατρεία, χειρουργεία κλπ.) των νοσοκομείων. Εξωθεί στην ιδιωτική ασφάλιση απαξιώνοντας και κατεδαφίζοντας τα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων που χρόνια διαχειρίστηκε, ακολουθώντας μια καθαρά ταξική πολιτική - στήριξης των συμφερόντων και των επιδιώξεων του κεφαλαίου.

Καθοριστικό ζήτημα για μια διαφορετική κατάσταση θα είναι να σταματήσει η Υγεία να θεωρείται εμπόρευμα και να καταργηθεί ο ιδιωτικός τομέας στις υγειονομικές υπηρεσίες. Μέτρα που μπορούν και θα παρθούν σε συνθήκες λαϊκής εξουσίας, που θα οργανώνει τη λαϊκή οικονομία, προκειμένου να αντιμετωπιστούν ώριμα προβλήματα του λαού σ' αυτόν τον τομέα, ανοίγοντας το δρόμο για τη δωρεάν, ολόπλευρη, ισότιμη και σύμφωνη με τα πιο σύγχρονα επιτεύγματα της επιστήμης κάλυψη όλων των αναγκών του λαού στον τομέα Υγείας, που μόνο σε συνθήκες σοσιαλισμού μπορεί να υπάρξει.