Επίσημα στοιχεία της ίδιας της ΕΣΥΕ, αλλά και των τραπεζών και φορέων που «δουλεύουν» κάτω από την ομπρέλα του μεγάλου κεφαλαίου, και παρουσιάζει το ΚΚΕ στο φυλλάδιο που κυκλοφορεί, αποδεικνύουν περίτρανα ότι στην πράξη τα όσα άκουσαν τα τελευταία είκοσι χρόνια οι ΕΒΕ, οι υποσχέσεις ότι μπορεί να «ανθίσει» η μικρή επιχείρηση του αυτοαπασχολούμενου και του μικροεπιχειρηματία που απασχολεί 1 - 4 άτομα, μισθωτούς ή μέλη της οικογένειάς του ήταν κούφια λόγια. Ο δείκτης παραγωγής της βιοτεχνίας στη δεκαπενταετία 1985 - 1999 έπεσε κατακόρυφα σε παραδοσιακούς κλάδους, ενώ οι βιοτέχνες της οικοδομής μετατρέπονται όλο και περισσότερο σε κακοπληρωμένους υπαλλήλους, όπως και οι ιδιοκτήτες στεγνοκαθαριστηρίων, εγκαταστάτες ασανσέρ κλπ. Οσοι δραστηριοποιούνται στη μεταφορά, εκτοπίζονται από το νομοθετικό πλαίσιο που δίνει το μεταφορικό έργο σε μεγάλες ανώνυμες εταιρίες. Οι επισκευαστές αυτοκινήτων τείνουν να γίνουν εξαρτήματα των αυτοκινητοβιομηχανιών, αρτοποιοί, ζαχαροπλάστες, εστιάτορες κλπ., βλέπουν να συρρικνώνονται οι δραστηριότητές τους και το μερίδιο της αγοράς να περνάει στους μεγαλοβιομηχάνους, τα σούπερ μάρκετ κλπ., ενώ ανάλογη είναι η κατάσταση και στο χώρο του λιανικού εμπορίου, όπου μια χούφτα μεγάλες επιχειρήσεις καρπώνονται το μεγαλύτερο μέρος του τζίρου που πραγματοποιείται στην αγορά.

Οσο για τα φτιασιδώματα, με τα οποία επιχείρησαν να στολίσουν την Ενιαία Εσωτερική Αγορά οι θιασώτες της, το περιβόητο «1992» που σημαίνει ελευθερία κίνησης αγαθών και εμπορευμάτων αποδείχτηκαν κι αυτά το ίδιο κάλπικα με τις υποσχέσεις που τα συνόδευαν. Γιατί οι πόρτες της μεγάλης αγοράς των 300 εκατ. της Ευρώπης που θα άνοιγαν, υποτίθεται, διάπλατα για τη μικρή επιχείρηση αποδείχτηκαν αμπαρωμένες, ενώ η ελληνική αγορά των 10 εκατ. αποδείχτηκε αρκετά μεγάλη για τις πολυεθνικές και τα μονοπώλια της ΕΕ. Ακολούθησε η συνθήκη του Μάαστριχτ που παρουσιάστηκε σαν «νέος εθνικός στόχος» για να παραμυθιάσει ξανά τους 460.000 μικροεπιχειρηματίες και η ΟΝΕ, που στο όνομά της προστέθηκαν νέα δεινά. Η φορολογική αφαίμαξη, νέες αναδιαρθρώσεις, νέα χρέη, νέα κλεισίματα και αλλαγές δραστηριοτήτων με αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη περιθωριοποίηση. Το χάπι επιχειρήθηκε να χρυσωθεί με τα επιχειρησιακά προγράμματα και τις πρωτοβουλίες, που αποδείχτηκαν απάτη χωρίς αντίκρισμα, καθώς σκόπιμα δε διαχωρίστηκαν οι επιχειρήσεις σε μικρές, μεσαίες και μεγάλες.