-- Δεν είναι καλύτερο για τους λαούς να βαθύνει η ενοποίηση της ΕΕ, ώστε να «μοιράζονται τα βάρη», όπως γίνεται τώρα με τον κοινό δανεισμό και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης, με αφορμή την πανδημία;

-- Η απόφαση της EE να προχωρήσει για πρώτη φορά σε κοινό δανεισμό για να δώσει επιδοτήσεις σε κράτη - μέλη αποτελεί όντως βήμα προς την κατεύθυνση «εμβάθυνσης της ενοποίησης». Η Γαλλία και η «Συμμαχία των κρατών του Νότου» το προβάλλουν ως ένα ιστορικό βήμα προόδου, απέναντι στις αντιδραστικές θέσεις της «Συμμαχίας των φειδωλών του Βορρά», ενώ η Γερμανία προβάλλει τον συμβιβασμό ως μια προσωρινή προσαρμογή για την αντιμετώπιση μιας μεγάλης έκτακτης ανάγκης, που δεν συνιστά ριζική αλλαγή γραμμής πλεύσης.

Οπως και να 'χει η αντοχή και αυτού του συμβιβασμού στο πλαίσιο της ΕΕ θα δοκιμαστεί από την αυξανόμενη απόκλιση συμφερόντων των αστικών τάξεων των κρατών - μελών της.

Πρόκειται για μια πορεία σε αντιδραστική κατεύθυνση σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των λαών. Κάθε βήμα που ενισχύει τη συνοχή της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας της EE ενισχύει τον πραγματικό αντίπαλο των εργαζομένων, τη δικτατορία του κεφαλαίου. Εμβάθυνση της ενοποίησης της EE σημαίνει ενίσχυση των ενιαίων μηχανισμών για την εφαρμογή ενιαίων αντιδραστικών κατευθύνσεων σε βάρος των λαών.

Για παράδειγμα, οι διαδικασίες που προβλέπονται για την έγκριση πληρωμών τόσο στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης όσο και αυτό των Πολυετών Δημοσιονομικών Πλαισίων (επταετής προϋπολογισμός της EE) ενισχύουν τους μηχανισμούς εποπτείας και πίεσης για την πλήρη συμμόρφωση των κρατών - μελών με τις κατευθύνσεις της EE. Σύμφωνα με αξιωματούχους της ΕΕ, «κάθε φορά που θα επιτυγχάνεται ένας στόχος, θα γίνεται η εκταμίευση της απαραίτητης δόσης από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή». Αλλά και η Γερμανία έθεσε ως προϋπόθεση για τον κοινό δανεισμό τη διασφάλιση της εφαρμογής κοινών αποφάσεων στην οικονομική πολιτική.

Η βασική ιδέα, βέβαια, δεν είναι καινούργια ούτε γερμανική. Από το 2017, ο τότε αρμόδιος επίτροπος της EE, Πιερ Μοσκοβισί, τόνιζε τη δυνατότητα να αξιοποιηθεί το «εργαλείο έκδοσης κοινού χρέους» ώστε η επιβολή της δημοσιονομικής πειθαρχίας να αποκτήσει ένα λιγότερο αυταρχικό πρόσωπο. Να μην επιβάλλεται δηλαδή η δημοσιονομική πειθαρχία μέσω κυρώσεων στα κράτη - μέλη αλλά μέσω περικοπών στην «ευνοϊκή χρηματοδότηση» του χρέους του κράτους - μέλους που απειθαρχεί στις υποδείξεις της EE.

Με αφορμή επίσης την παρουσίαση της «Λευκής Βίβλου για το μέλλον της Ευρώπης», τον Μάρτη του 2017, παρουσιάστηκαν οι βασικοί άξονες για «ένα άλμα προς τα εμπρός, προς μια πιο αποτελεσματική και πιο έξυπνη Ευρώπη», που εστίαζαν στην εμβάθυνση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης, με την ολοκλήρωση της Τραπεζικής Ενωσης, τη μετεξέλιξη του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, την ενίσχυση της κοινής εξωτερικής και «αμυντικής πολιτικής», την υπέρβαση διαδικασιών που προϋποθέτουν ομοφωνία των κρατών - μελών, τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας με ενίσχυση των επενδύσεων στην «πράσινη» και στην ψηφιακή οικονομία.

Η τωρινή συμφωνία για τη συγκρότηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης, στο όνομα της διαχείρισης της πανδημίας, εντάσσεται σ' αυτό ακριβώς το πλαίσιο.

Η αποπληρωμή όμως του κοινού δανείου του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης θα συνοδευτεί με νέους ενιαίους φόρους σε όλα τα κράτη - μέλη και αυστηρή τήρηση του εκάστοτε πλαισίου δημοσιονομικής πολιτικής. Η εποπτεία για υπερχρεωμένα κράτη - μέλη, όπως η Ελλάδα, θα γίνει πολλαπλή και θα αποτελέσει πολλαπλό στήριγμα της προώθησης των στόχων της αστικής τάξης, με την επίκληση και της «εξωτερικής πίεσης» για την εφαρμογή αντιλαϊκών μέτρων, όπου υπάρχει βέβαια πλήρης σύμπλευση όλων των κυβερνήσεων της EE.