-- Τα αστικά επιτελεία λένε πως το αναπτυξιακό σχέδιο της κυβέρνησης, που βασίζεται και στην έκθεση Πισσαρίδη, περιλαμβάνει τα αυτονόητα, μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και χρόνια. Πού είναι το πρόβλημα επομένως;

-- Η έκθεση Πισσαρίδη ουσιαστικά περιλαμβάνει τους άξονες του αναπτυξιακού σχεδιασμού για το επόμενο διάστημα και θα χρησιμοποιηθεί και ως εργαλείο για τη χρηματοδότηση από το «Ταμείο Ανάκαμψης» της ΕΕ.

Η έκθεση στέκεται στις «αλλαγές» που πρέπει να πραγματοποιηθούν στην οικονομία με βάση τις προτεραιότητες του κεφαλαίου και «από την ανάποδη» αναδεικνύει τις συνέπειες που θα έχει αυτή η αναπτυξιακή πορεία στο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων.

Σε αυτές περιλαμβάνει:

• Επιτάχυνση της συγκέντρωσης και της συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, με μεγάλη αύξηση των επενδύσεων, μεγάλη μείωση του αριθμού των μικρών επιχειρήσεων, απορρόφηση των αυτοαπασχολούμενων από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις.
• Δραστική μείωση του μεριδίου της εργασίας και του μεριδίου αυτοαπασχολούμενων στο ΑΕΠ, δηλαδή φθηνότερη εργατική δύναμη. Η αύξηση των επενδύσεων από 12% στο 24% του ΑΕΠ μεταφράζεται σε μεγάλη αύξηση των κερδών του κεφαλαίου, που δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο σε βάρος του μεριδίου των εργαζομένων, με αλλαγές στον εργάσιμο χρόνο, διευκόλυνση των απολύσεων, μείωση της υπερωριακής απασχόλησης κ.ά.
• Προώθηση της πολιτικής της «απελευθέρωσης», δηλαδή της εμπορευματοποίησης όσων τομέων ακόμα βρίσκονται σε κάποιο καθεστώς μερικής προστασίας.
• Ολοκλήρωση της επίθεσης στο ασφαλιστικό σύστημα, με μείωση των εργοδοτικών εισφορών και ανάπτυξη της ιδιωτικής ασφάλισης.
• Προώθηση του «επιτελικού κράτους», που θα λειτουργεί προς όφελος του κεφαλαίου αξιοποιώντας τόσο τεχνικές αλλαγές - κατά βάση ψηφιοποίηση του κράτους - όσο και οργανωτικές, με έμφαση στην ανάπτυξη μιας fast track Δικαιοσύνης, που θα εκδικάζει υπέρ του κεφαλαίου.
• Προώθηση της φοροασυλίας του μεγάλου κεφαλαίου, με νέες φοροαπαλλαγές και παράλληλα νέα επέκταση της φορολογίας στα λαϊκά στρώματα.
• Διάλυση της όποιας προστασίας των ανέργων, με πρόσχημα τις αλλαγές των επιδομάτων ώστε να μη λειτουργούν ως «αντικίνητρο για την εργασία», με την υποχρέωση δηλαδή του άνεργου να εργάζεται με όποιους όρους επιθυμεί το κεφάλαιο, ως προϋπόθεση για να λαμβάνει τα επιδόματα.
• Προώθηση νέων αντιδραστικών αλλαγών στην Εκπαίδευση, με την «αυτονομία» των μονάδων, που θα οδηγήσει στην περαιτέρω ταξική διαφοροποίησή τους.
• Νέα επίθεση στο σύστημα Υγείας, χρησιμοποιώντας την «ψηφιοποίηση» ως εργαλείο περαιτέρω μείωσης των κρατικών δαπανών για την Υγεία και προωθώντας περαιτέρω την εμπορευματοποίηση της Υγείας.
• Στήριξη των επενδύσεων στους τομείς που προκρίνει το μεγάλο κεφάλαιο («πράσινες» επενδύσεις, ψηφιακό κράτος, αλλοδαπός τουρισμός, διεθνείς μεταφορές).

Η πολιτική που σκιαγραφεί η έκθεση Πισσαρίδη είναι πολιτική φθηνότερης εργατικής δύναμης, με κεντρικούς άξονες τον νέο γύρο επίθεσης στα ασφαλιστικά δικαιώματα, την αύξηση της φορολογίας των εργαζομένων για να ελαφρυνθεί το κεφάλαιο, την προώθηση μεταρρυθμίσεων στο κράτος προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, τη νέα μείωση των παροχών σε Υγεία, Παιδεία και κοινωνική προστασία, την προώθηση των επενδύσεων.

Τα παραπάνω σύμφωνα με την έκθεση αποτελούν προϋποθέσεις ώστε η οικονομία να κινηθεί στη «σωστή κατεύθυνση» της «εξωστρέφειας», με κεντρικό στόχο μάλιστα να συνδέσει οργανικά σ' αυτήν την κατεύθυνση και τη βιομηχανική παραγωγή.

Η αστική πολιτική συνειδητά συσκοτίζει ότι η «αύξηση των διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών και υπηρεσιών», εκτός από ακόμα μεγαλύτερη έκθεση της εγχώριας οικονομίας σε διεθνείς κρίσεις, μεταφράζεται σε ένταση της ανισόμετρης ανάπτυξης μεταξύ κλάδων και περιοχών της χώρας και σε μείωση της ικανότητας εξασφάλισης αυτάρκειας, που οι επιπτώσεις της φαίνονται σε συνθήκες κρίσεων, πολέμων κ.λπ. Η συζήτηση για τις εξαγωγές τυποποιημένων διατροφικών προϊόντων - π.χ. ελαιόλαδο υψηλής διατροφικής αξίας, τυροκομικά προϊόντα υψηλού επιπέδου κ.ά. - κρύβει τις εξευτελιστικές τιμές συγκέντρωσής τους από τους παραγωγούς και τις υψηλές τιμές στο λιανικό εμπόριο, αλλά και ότι η αύξηση των εξαγωγών θα αυξήσει σημαντικά τις λιανικές τιμές τους, αφού θα τις ευθυγραμμίσει με τις αντίστοιχες διεθνείς.

Ωστόσο η «επιμονή» στην «εξωστρέφεια», τόσο από τη ΝΔ όσο και από τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, δεν αποτελεί μια μηχανιστική νεοφιλελεύθερη δοξασία. Η ανάγκη του κεφαλαίου για «εξωστρέφεια», ως εργαλείο διασφάλισης της κερδοφορίας του, πηγάζει από τη διεθνή καπιταλιστική ανάπτυξη και τις αυξανόμενες αλληλεξαρτήσεις του. Η ανάγκη του καπιταλιστικού κέρδους προσανατολίζει αντικειμενικά την καπιταλιστική οικονομία προς τα εκεί, παρά το γεγονός ότι η εξωστρέφεια αντικειμενικά εκθέτει την οικονομία ακόμα περισσότερο στις διεθνείς αναταραχές.

Δεν πρόκειται για κάποια καινοφανή στροφή. Η έκθεση Πισσαρίδη περιγράφει την πολιτική της ΝΔ, που αποτελεί οργανική συνέχεια της πολιτικής που άσκησε την προηγούμενη περίοδο ο ΣΥΡΙΖΑ και η οποία συμπυκνώνει τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου για να προχωρήσει η καπιταλιστική ανάπτυξη την επόμενη περίοδο.