Με φόντο την όξυνση των ανταγωνισμών για τη γεωπολιτική επιρροή στη Νοτιοανατολική Ασία, η νέα αμερικανική κυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν ανακοίνωσε χτες ότι οι ΗΠΑ διακόπτουν προγράμματα βοήθειας (σ.σ. οικονομικής) προς τη Μιανμάρ, ένα 24ωρο μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα, με το οποίο ανατράπηκε η κυβέρνηση του Εθνικού Συνδέσμου για τη Δημοκρατία (LND).

To Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανακοίνωσε ότι «αφού εξετάσαμε προσεκτικά τα γεγονότα και τις συνθήκες, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι η Αούνγκ Σαν Σου Τσι, η ηγέτιδα του κυβερνώντος κόμματος της Μιανμάρ και ο Ουίν Μιντ, ο Πρόεδρος της εκλεγμένης κυβέρνησης, καθαιρέθηκαν με στρατιωτικό πραξικόπημα την 1η Φλεβάρη». Διευκρίνισε πάντως ότι δεν θα περιοριστεί η ανθρωπιστική βοήθεια που χορηγούνταν (σε ΜΚΟ και αλλού) στο όνομα της στήριξης των Ροχίνγκια (της μουσουλμανικής μειονότητας των οποίων χιλιάδες μέλη έχουν υποστεί μεγάλες διώξεις στη Μιανμάρ, κάτι για το οποίο είχε δεχτεί έντονη κριτική και η κυβέρνηση του LND). Η αντιμετώπιση των Ροχίνγκια αποτέλεσε πεδίο διαφόρων αντεγκλήσεων και σε διεθνές επίπεδο, με το Πεκίνο να τη χαρακτηρίζει «εσωτερική υπόθεση της Μιανμάρ».

Νωρίτερα, ο ίδιος ο Τζο Μπάιντεν είχε δηλώσει ότι «η διεθνής κοινότητα πρέπει να μιλήσει με μια φωνή για να απαιτήσει από τον στρατό να παραδώσει αμέσως την εξουσία».

Οι πραξικοπηματίες επέβαλαν στη Μιανμάρ κατάσταση έκτακτης ανάγκης για έναν ολόκληρο χρόνο και ισχυρίζονται ότι μετά θα οργανώσουν νέες εκλογές, για να παραδώσουν την εξουσία στην κυβέρνηση που θα προκύψει από αυτές. Την «προεδρία» της χώρας ανέλαβε ο επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων Μιν Αούνγκ Χλάινγκ.

Χτες το βράδυ βρισκόταν σε εξέλιξη έκτακτη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπου σύμφωνα με διεθνή ΜΜΕ αναμενόταν να εγκριθεί ψήφισμα που ζητούσε την άμεση απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων από τον Εθνικό Σύνδεσμο για τη Δημοκρατία.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά τις τελευταίες εξελίξεις, στα αμερικανικά ΜΜΕ πύκνωσαν αναλύσεις με τίτλους όπως «το πραξικόπημα στη Μιανμάρ τεστάρει την ικανότητα του Μπάιντεν να εργάζεται με συμμάχους στην Ασία, όπου η επιρροή της Κίνας μεγαλώνει».