ΑΒΑΝΑ.--

Σε συνθήκες συρρίκνωσης της οικονομίας (το 2020 άγγιξε το 11%), κάτω και από την επίδραση του αμερικάνικου εμπάργκο και των συνεπειών της πανδημίας που έπληξε ιδιαίτερα τον κλάδο του Τουρισμού, η κυβέρνηση της Κούβας ανακοίνωσε ότι διευρύνει τους τομείς όπου μπορεί να αναπτυχθεί η αυτοαπασχόληση, από 127 που ήταν έως τώρα σε 2.000, με το επιχείρημα ότι έτσι «θα επιτραπούν η απελευθέρωση παραγωγικών δυνάμεων» και η δημιουργία θέσεων εργασίας, όπως ισχυρίστηκε η υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Μάρτα Ελενα Φέιτο Καμπρέρα.

Η επιλογή αυτή της κυβέρνησης να διευρύνει τις εμπορευματικές σχέσεις στην οικονομία περιλαμβάνει ένα μεγάλο εύρος επαγγελματικών δραστηριοτήτων, από τις τουριστικές υπηρεσίες έως τις Μεταφορές και τις Τηλεπικοινωνίες, με δυνατότητα και ξένων ιδιωτικών επενδύσεων. Μετά και τις νέες αλλαγές, η αυτοαπασχόληση θα αντιπροσωπεύει πλέον το 13% του εργατικού δυναμικού ή 600.000 εργαζόμενους.

Είχε προηγηθεί η σταδιακή κατάργηση του διπλού νομίσματος, που θα ολοκληρωθεί σε λίγους μήνες, και η υποτίμηση του κουβανικού πέσο σε σχέση με το δολάριο, για τη λεγόμενη «νομισματική εναρμόνιση». Στα μέτρα περιλαμβάνεται επίσης η αυστηροποίηση των προστίμων σε παραβιάσεις που διέπουν την πολιτική τιμών και λιανικών τιμών, καθώς ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα παρατηρείται μεγάλη αύξηση τιμών μετά την υποτίμηση του νομίσματος. Τα πρόστιμα θα κυμαίνονται από 2.500 έως 15.000 πέσος.

Τα μέτρα που παρουσιάστηκαν από το υπουργικό συμβούλιο, αποτελούν συνέχεια των αλλαγών που έγιναν τα τελευταία 5 χρόνια όσον αφορά τη λεγόμενη «επικαιροποίηση του οικονομικού μοντέλου» και το «άνοιγμα στην αγορά».

Θυμίζουμε ότι και στο Σύνταγμα, που επικυρώθηκε με δημοψήφισμα τον Φλεβάρη του 2019, ορίζεται ότι στα μέσα παραγωγής, εκτός από τη «σοσιαλιστική - παλλαϊκή ιδιοκτησία», που θεωρείται η κύρια, αναγνωρίζονται και η «συνεταιριστική», η ιδιοκτησία «των πολιτικών και κοινωνικών λαϊκών οργανώσεων», αλλά και η «ιδιωτική» (δηλαδή ατομική) ιδιοκτησία, ενώ αναβαθμίζεται ο ρόλος των ξένων επενδύσεων.

Οι αλλαγές αυτές που οδηγούν στην ενίσχυση των εμπορευματικών σχέσεων, σε συνδυασμό με την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα που κλιμακώνεται με διάφορες μορφές, αυξάνουν τις πιέσεις και μπορούν να ενισχύσουν δυνάμεις που επιβουλεύονται τις λαϊκές κατακτήσεις της σοσιαλιστικής εξουσίας.