Με επιτυχία και με μαζική συμμετοχή του λαού της Καλαμαριάς και των φορέων του πραγματοποιήθηκε, το πρωί της Κυριακής, η εκδήλωση - συζήτηση με θέμα «Σχεδιασμοί του κεφαλαίου vs λαϊκές ανάγκες», που οργάνωσε η Τομεακή Οργάνωση Ανατολικής Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ, στη μαρίνα Αρετσούς (αναψυκτήριο), συνεχίζοντας τις πρωτοβουλίες της ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της μαρίνας και για τη διεκδίκηση αξιοποίησης όλου του παραλιακού μετώπου σε όφελος των λαϊκών αναγκών.

Σύντομη παρέμβαση έκανε ο Βικέντιος Αντωνάκης, δημοτικός σύμβουλος Καλαμαριάς με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», ο οποίος αναφέρθηκε ιδιαίτερα στις ευθύνες των διοικήσεων του δήμου διαχρονικά και των άλλων παρατάξεων, στις εξελίξεις και το ρόλο που έχουν αναλάβει στην υλοποίηση του στρατηγικού σχεδιασμού του κεφαλαίου για την περιοχή και στα αποπροσανατολιστικά διλήμματα που θέτουν στο λαό.

Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Σωτήρης Αβραμόπουλος, μέλος του Γραφείου Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ και περιφερειακός σύμβουλος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση». Αναφέρθηκε στις αρνητικές εξελίξεις στο παραλιακό μέτωπο της Καλαμαριάς αλλά και τις άλλες, όπως η ανάπλαση του χώρου της ΔΕΘ για τη μετατροπή του σε ένα αναβαθμισμένο επιχειρηματικό - εκθεσιακό κέντρο, τα εγκλήματα απέναντι στη ζωή και το περιβάλλον στη δυτική πλευρά του πολεοδομικού συγκροτήματος, σημειώνοντας: «Αποδεικνύεται συνολικότερα ότι η υλοποίηση του αστικού σχεδιασμού για την καπιταλιστική ανάπτυξη στη Θεσσαλονίκη δεν συναντιέται πουθενά με τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες.

Η σκληρή πραγματικότητα κάνει συντρίμμια τον μύθο ενός φιλικού στον άνθρωπο και στο περιβάλλον καπιταλισμού.

Είναι σαφές ότι απέναντί μας δεν έχουμε επιμέρους επιλογές αλλά έναν ολοκληρωμένο στρατηγικό σχεδιασμό με βάση τους αναπτυξιακούς στόχους του κεφαλαίου, ο οποίος συνυπογράφεται και υλοποιείται από διαδοχικές κυβερνήσεις και διοικήσεις στην Τοπική Διοίκηση. Εχουμε απέναντί μας τις στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ όπως εξειδικεύονται στο Ταμείο Ανάκαμψης και στο ΕΣΠΑ.

Αρα και η απάντησή μας πρέπει να κατευθύνεται απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο, την άρχουσα τάξη, στις αναπτυξιακές της επιλογές, στις κατευθύνσεις της ΕΕ και την πολιτική που εφαρμόζουν αστικές κυβερνήσεις και υιοθετούν άλλα κόμματα».

Ξεκαθάρισε πως «δεν έχουμε την αυταπάτη ότι με ορισμένες κινητοποιήσεις μπορεί να αλλάξει ριζικά η κατάσταση και να μπουν οριστικά στο επίκεντρο οι δικές μας ανάγκες...

Δεν περιμένουμε όμως παθητικά να ξημερώσει μια μεγάλη μέρα όπου ως διά μαγείας θα λυθούν τα προβλήματά μας. Στους αγώνες τού σήμερα βλέπουμε τη δυνατότητα να αμφισβητηθεί ο σχεδιασμός του κεφαλαίου, να μπουν στο προσκήνιο οι σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες, να έχουμε κατακτήσεις οι οποίες βέβαια θα βρίσκονται πάντα υπό αμφισβήτηση όσο δεν αλλάζουν ριζικά τα πράγματα. Στους καθημερινούς αγώνες προετοιμάζουμε την αντεπίθεση.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ βρισκόμαστε καθημερινά στην πρώτη γραμμή αυτής της προσπάθειας».

Τόνισε ωστόσο ότι «για να γίνει η δυνατότητα να ζήσουμε πολύ καλύτερη πραγματικότητα, πρέπει να φύγει από τη μέση το βασικό εμπόδιο, που δεν είναι άλλο από το καπιταλιστικό κέρδος ως κριτήριο στην παραγωγή, στην οργάνωση των κοινωνικών υπηρεσιών, στη χωροθέτηση χρήσεων γης, στην αξιοποίηση και λειτουργία ελεύθερων χώρων και υποδομών.

Σε αυτήν την ιστορική πρόκληση, στη χρεοκοπία και στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, η οποία γίνεται ακόμα πιο εμφανής σε περίοδο πανδημίας και μιας ακόμα οικονομικής κρίσης, μοναδική απάντηση αποτελεί το σχέδιο που καταθέτει στον ελληνικό λαό το ΚΚΕ για ριζικές ανατροπές σε επίπεδο εξουσίας και οικονομίας. Για να μπει επιτέλους στο επίκεντρο της ανάπτυξης η κάλυψη των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών».