Δεν επιτρέπεται κανένας εφησυχασμός. Το εργατικό κίνημα δεν μπορεί να περιμένει πότε θα έρθει ο νόμος για το Ασφαλιστικό. Τότε θα είναι αργά. Η κυβέρνηση δοκιμάζει ήδη διάφορους τρόπους για να πέσουν στα μαλακά οι αποφάσεις της.

Τις επισημάνσεις αυτές έκανε χτες η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, απαντώντας σε ερώτηση που της έγινε, στα Γιάννενα, με αφορμή την πρόταση των 45 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ για το Ασφαλιστικό.

Για το ίδιο το περιεχόμενο των προτάσεων των 45 η Αλ. Παπαρήγα σημείωσε ότι «είναι καθαρά μέσα στη λογική της κυβέρνησης, δεν είναι αντίθετες». «Είναι ένα παιχνίδι, συνέχισε, είτε στημένο από κοινού, ή, αν δεν είναι στημένο, κάποιοι βουλευτές θέλουν να καταγραφούν σαν πιο κοινωνικοί από άλλους. Ξέρετε, έρχονται τώρα και οι εκλογές».

«Εμείς, συμπλήρωσε η Αλ. Παπαρήγα, λέμε ότι διάλογος, στον οποίο διαπραγματεύονται τι θα δώσουν οι εργαζόμενοι, δεν πρέπει καν να ξεκινάει. Ο διάλογος που μπορεί να ξεκινήσει, όμως δεν υπάρχουν τέτοιες προοπτικές αυτή τη στιγμή, είναι στο τι θα δώσει κράτος και εργοδοσία και τι θα κερδίσουν οι εργαζόμενοι. Οχι παζάρι, πόσο θα χάσουν οι εργαζόμενοι».

Αναφερόμενη στη λογική της κυβέρνησης για το Ασφαλιστικό, παρέπεμψε στις συνεντεύξεις που δίνουν οι διάφοροι υπουργοί της και σημείωσε ότι: Η τριμερής χρηματοδότηση δε θα λειτουργήσει όπως πριν. Θα λειτουργήσει για την εξασφάλιση μιας σύνταξης για την ελάχιστη επιβίωση χωρίς καν να ορίζεται ποιο είναι το κριτήριο επιβίωσης. Θα λειτουργήσει, τόνισε, όχι για την πρόοδο, για τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, για την κοινωνική ευημερία, αλλά για την επιβίωση! Από κει και πέρα μπορεί να έχεις κι άλλες δύο συντάξεις αφού πληρώσεις, αφού βάλεις το χέρι σου βαθιά στην τσέπη. Αυτή είναι η λογική τους. Κάνουν και άλλα κόλπα. Λένε: «Ελαστικό όριο συνταξιοδότησης», να αρχίσεις από τα 58, να δουλεύεις μέχρι τα 65 και διαλέγεις. Μα άμα στα 58 ή στα 60 πάρεις μια σύνταξη που δεν μπορείς να ζήσεις, θα φτάσουν οι εργαζόμενοι να λένε ανεβάστε το όριο συνταξιοδότησης να την πάρουμε στα 70! Και τέλος: Κρύβουν, ότι με την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, σε λίγα χρόνια εργάτης και υπάλληλος θα θεωρείται ένα μικρό ποσοστό. Οι άλλοι θα είναι με δελτία παροχής υπηρεσιών, προσωρινά απασχολούμενοι κλπ. Δε θα θεωρούνται εργατοϋπάλληλοι, δε θα θεωρούνται μισθωτοί. Αρα, λοιπόν, η σύνταξη που θα παίρνει ο μισθωτός θα δίνεται σε αυτούς που θεωρούν μισθωτούς. Αυτούς που δουλεύουν ή με μερική απασχόληση ή έχουν κάποια μεροκάματα μέσα στο χρόνο δε θα τους θεωρούν άνεργους!