Η ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική ισχυροποίηση του Κόμματος συνιστά, όπως τονίζεται στις Θέσεις για το 21ο Συνέδριο, την προϋπόθεση για τη βελτίωση της παρέμβασής μας στις πολιτικές εξελίξεις και στο κίνημα, βελτίωση της αποτελεσματικότητας στη δράση μας με στόχο την προετοιμασία του υποκειμενικού παράγοντα για την επαναστατική ανατροπή.

Σε αυτήν την κατεύθυνση μπορεί να συμβάλει καθοριστικά και η σωστή οργανωτική διάταξη που θα αντιστοιχίσει καλύτερα τις οργανωμένες δυνάμεις στα καθήκοντα που μπαίνουν από τις εξελίξεις της ταξικής πάλης και της καπιταλιστικής οικονομίας.

Οι δυνατότητες βέβαια αναδιάταξης των κομματικών δυνάμεων περιορίζονται από τα αποτελέσματα της κομματικής οικοδόμησης που πραγματοποιήσαμε τα προηγούμενα χρόνια σε κλάδους, χώρους και περιοχές που ιεραρχήσαμε. Από την έκταση και το βάθος της παρέμβασής μας, το βαθμό συσπείρωσης γύρω από τις οργανωμένες δυνάμεις εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων βιοπαλαιστών στις πόλεις και την ύπαιθρο, τους ρυθμούς στράτευσης νέων κομμουνιστών.

Οι δυσκολίες που βιώσαμε όλοι, οι σύντροφοι και οπαδοί του Κόμματος, το προηγούμενο διάστημα αποτέλεσαν σκληρό αντίπαλο στη δράση αλλά και πεδίο ανάδειξης όλων των αρετών και της εμπειρίας που κατέκτησε το Κόμμα στην εκατοντάχρονη πορεία του.

Ποτέ άλλοτε δεν είχε το Κόμμα επεξεργαστεί σε τέτοιο βαθμό τη μαρξιστική - λενινιστική θεωρία, τη μεγάλη ιστορική εμπειρία του, είτε σε περιόδους νομιμότητας είτε παρανομίας, στην πολιτική ή ένοπλη πάλη για την εργατική εξουσία. Σήμερα λοιπόν είναι πιο «πλούσιο» από ποτέ σε συμπεράσματα που αλληλεπιδρούν με την περαιτέρω ωρίμανσή του.

Παραμένει η πρόκληση σε όλο το Κόμμα να αντιστοιχίσει τις πολύτιμες θεωρητικές κατακτήσεις του με την οργανωτική λειτουργία και τη δράση του στο κίνημα και στην πολιτική σκηνή. Οσο καθυστερεί η αντιστοίχιση θα μεγαλώνει η απόσταση από το στρατηγικό μας στόχο.

Θα ήθελα εδώ να σταθώ στο ζήτημα της δουλειάς του Κόμματος στο κοινωνικό στρώμα των μικροϊδιοκτητών, των αυτοαπασχολούμενων της πόλης, στο ζήτημα της οικοδόμησης της κοινωνικής συμμαχίας ως προϋπόθεση στρατηγικής σημασίας.

Χρήσιμο είναι να εστιάσουμε σε ορισμένες παρατηρήσεις και εκτιμήσεις που παρουσιάζουν οι Θέσεις ή αποτελούν βασικά στοιχεία των επεξεργασιών που κάναμε πρόσφατα.

Η μεγάλη μείωση του αριθμού των απασχολουμένων, κυρίως χωρίς προσωπικό, αντανακλά τις συνέπειες στο κοινωνικό στρώμα από την υπερδεκαετή καπιταλιστική κρίση και τις διαχειριστικές επιλογές των κυβερνήσεων που επιβάρυναν ακόμη περισσότερο τους αυτοαπασχολούμενους. Η εμπειρία των Οργανώσεων της Περιοχής μας αναδεικνύει την ένταση του φαινομένου. Η εν μέρει αναδημιουργία τους στη φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης φρενάρει τον ρυθμό συρρίκνωσης, αλλά δεν αναιρεί τη γενική τάση περιορισμού τους. Ωστόσο αυτό το κοινωνικό στρώμα της πόλης παραμένει πολυπληθές και μάλιστα στην Ελλάδα σε μεγαλύτερο ποσοστό από τον ευρωενωσιακό μέσο όρο. Επομένως αποτελεί αντικειμενικά μια σημαντική κοινωνική διαστρωμάτωση στην προσπάθεια οικοδόμησης της κοινωνικής συμμαχίας μαζί με τους βιοπαλαιστές αγρότες.

Στις θέσεις του Συνεδρίου, σωστά σημειώνεται ότι παραμένει ζητούμενο η αντιστοίχιση της δράσης μας με το στρατηγικής σημασίας καθήκον της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος. Το βασικό περιεχόμενο της ανασύνταξης, αποφασίσαμε ότι αφορά την «προετοιμασία και ανάπτυξη της ικανότητας να δρα και να αντιπαρατίθεται με αποφασιστικότητα και αποτελεσματικότητα, σε συμμαχία με τα λαϊκά τμήματα των αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της υπαίθρου, ενάντια στην ενιαία επεξεργασμένη στρατηγική του κεφαλαίου». Από αυτήν τη σκοπιά δεν μπορούμε να παραιτηθούμε της προσπάθειας να φτάσει η παρέμβασή μας σε αυτά τα στρώματα στο επίπεδο που θα επιτρέπει τη δημιουργία ενός μετώπου πάλης με τα δυναμικά χαρακτηριστικά της λαϊκής συμμαχίας. Με ευθύνη, λοιπόν, και καθοδήγηση του Κόμματος, το ταξικά προσανατολισμένο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να μονιμοποιεί και να διευρύνει κοινούς αγωνιστικούς βηματισμούς με τα κοινωνικά στρώματα των μικροϊδιοκτητών. Παρά τις αστοχίες και τη σχετική αστάθεια, τέτοια βήματα έγιναν και στην Οργάνωσή μας με ζητήματα όπως η κυριακάτικη αργία, το Ασφαλιστικό και τα χρέη. Ωστόσο δεν αποτέλεσε σταθερό καθοδηγητικό προσανατολισμό στο σχεδιασμό της δράσης μας, ουσιαστικό μέλημα των κομματικών δυνάμεων που δρουν με όρους θετικού συσχετισμού σε εργατικά σωματεία και συνδικάτα.

Εδώ χρειάζεται οι δυνάμεις μας να εκπαιδευτούν καλύτερα στο σχεδιασμό της δράσης μας σε φορείς του εργατικού κινήματος με στόχο να κερδίζουν τις πιο ζωντανές δυνάμεις από τα αντίστοιχα σωματεία και ενώσεις των αυτοαπασχολούμενων. Να λαμβάνουν υπόψη τους τη μεγάλη διαφοροποίηση από κλάδο σε κλάδο και εντός του ίδιου κλάδου που απαιτούν διαχωρισμό και διαφορετική αντιμετώπιση. Να ξεπεράσουν μια ορατή κόπωση από την αργή εξέλιξη, τα περιορισμένα αποτελέσματα, τα πισωγυρίσματα. Αναδεικνύεται ότι δεν έχουμε εκπαιδευτεί αρκετά στην καθοδήγηση αυτής της δουλειάς και την ανάλογη στοχοπροσήλωση.

Χρειάζεται, επίσης, καθοδηγητική αντιμετώπιση η αντίληψη ότι η κοινωνική συμμαχία προϋποθέτει από τη μεριά των μεσαίων στρωμάτων την αποδοχή του πλαισίου πάλης όπως διαμορφώνεται από το ταξικό εργατικό κίνημα, ως ένδειξη αποδοχής της κοινωνικά πρωτοπόρας θέσης της εργατικής τάξης. Αυτή η αντίληψη μας απομακρύνει από το στόχο μας, αντανακλά αδυναμία στην κατανόηση του τρόπου διαμόρφωσης της κοινωνικής συνείδησης. Η εργατική τάξη ως αντικειμενικά πρωτοπόρα δύναμη στην κοινωνική εξέλιξη οφείλει να κατακτά στη συνείδηση των λαϊκών στρωμάτων τη θέση αυτή. Με την καθοδηγητική ευθύνη του Κόμματος να αποσπά τα πιο πρωτοπόρα τμήματά τους από την ιδεολογική κυριαρχία των ανώτερων μεσαίων στρωμάτων και της αστικής τάξης. Να κερδίζει έδαφος η εργατική τάξη και η επαναστατική της πρωτοπορία στην ιδεολογική διαπάλη. Η ικανότητα αυτή, στο επίπεδο που κατακτιέται, είναι στοιχείο που συμβάλλει στο βαθμό ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, στην ετοιμότητα για το επαναστατικό άλμα.

Κρίσιμο είναι πώς ιεραρχούν τα κομματικά Οργανα από την ΕΠ ως τις ΤΕ τη δουλειά τους σε αυτές τις κοινωνικές δυνάμεις. Η επιδίωξη διαμόρφωσης αγωνιστικής μαζικής γραμμής συσπείρωσης με αντιμονοπωλιακά - αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά σε ένα χώρο με φτωχή αγωνιστική εμπειρία και υλικές προϋποθέσεις που ευνοούν αντιδραστικές αντιλήψεις, απαιτεί τη διαμόρφωση ενός πιο μακροπρόθεσμου σχεδιασμού με εξειδίκευση και ιεράρχηση βημάτων, σταθερό έλεγχο και ανάλογη προσαρμογή στην παρέμβαση του αντιπάλου. Η δουλειά μας να υπολογίζει τον αρνητικό συσχετισμό αλλά να μην υποτάσσεται σε αυτό. Η εμπειρία δείχνει ότι με συνεπή σχεδιασμό, υπομονή και επιμονή έχουμε διευρυμένη απήχηση και θετικά αποτελέσματα.

Τέλος, είναι κρίσιμο ζήτημα η συγκρότηση και λειτουργία των Κομματικών Ομάδων και Ομάδων Οικοδόμησης, ώστε να γίνεται καλύτερη μελέτη του χώρου, στενή παρακολούθηση της διαπάλης, επεξεργασία κι εξειδίκευση πλαισίων πάλης και γενίκευση της εμπειρίας από τη δράση μας.

Οι Κομματικές Ομάδες προορίζονται να διαδραματίσουν επιτελικό ρόλο στην οργάνωση της παρέμβασης και χρειάζεται να διατάξουμε επαρκείς και ικανές δυνάμεις σε αυτήν τη χρέωση.