Πρόκειται για στοιχείο κόλαφο όλων αυτών που για χρόνια εκθειάζουν τη μερική απασχόληση, ως διευκόλυνση δήθεν προς τους εργαζόμενους και τις υποχρεώσεις τους, ως «επιλογή» που δίνει τάχα τη δυνατότητα να συνδυάζουν και την οικογενειακή τους ζωή, ενώ στην πράξη αποδεικνύεται ότι αυτή ισοδυναμεί με καθεστώς φτώχειας. Μάλιστα, η κυβέρνηση με το εργασιακό νομοσχέδιο έδωσε τη δυνατότητα ακόμα και αυτές τις λίγες ώρες απασχόλησης για ένα ξεροκόμματο να τις «σπάνε», επιβάλλοντας στον μερικώς απασχολούμενο εργασιακό κενό και με αυτόν τον τρόπο να τον κρατάνε στην πρίζα για 10 και 12 ώρες κάθε μέρα. Αυτό θα πει ευελιξία ή αλλιώς ξεζούμισμα και ταυτόχρονα συμπίεση του μέσου μισθού προς τα κάτω.