Μάτι, Μάνδρα, Καρδίτσα, Ρηνανία... | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Μάτι, Μάνδρα, Καρδίτσα, Ρηνανία...

Λίγες μέρες πριν συμπληρωθούν τρία χρόνια από τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, ο πλανήτης παρακολούθησε την τεράστια καταστροφή από τις πλημμύρες στη Γερμανία και σε άλλες χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, με εκατοντάδες νεκρούς και αγνοούμενους, χιλιάδες ανθρώπους ξεσπιτωμένους και άλλους τόσους χωρίς ρεύμα και πόσιμο νερό, με κατεστραμμένα σπίτια, αυτοκινητόδρομους και άλλες υποδομές.

Είναι από τις εξελίξεις που έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι το επιχείρημα πως στις προηγμένες χώρες, στις πιο ανεπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες, αυτά «δεν γίνονται»... καταρρέει μέσα σε λίγα λεπτά. Και αναδεικνύει τις πραγματικές αιτίες. Επιβεβαιώνει ότι οι λαοί ακόμα και σε αυτές τις χώρες, όπως η Γερμανία, είναι απολύτως εκτεθειμένοι, αφού τα μέτρα για την προστασία της ζωής τους δεν χωράνε στη λογική «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο και τα κέρδη του.

Μάτι, Μάνδρα, Καρδίτσα, Ρηνανία - Βεστφαλία. Τι ενώνει αυτές τις καταστροφές; Αν διαβάσει κανείς τα νέα στοιχεία για την τραγωδία στη Γερμανία, αλλά και υπενθυμίσεις από «προειδοποιήσεις» του παρελθόντος, θα διαπιστώσει την πηγή του κακού: Απουσία ολοκληρωμένων αντιπλημμυρικών έργων, τεράστια υποστελέχωση των υπηρεσιών Πολιτικής Προστασίας, συνέπειες της εμπορευματοποίησης της γης και της δόμησης με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος. Επαναλαμβάνεται το ίδιο έργο που έχουμε ξαναδεί στη χώρα μας, στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ, με τους λαούς εκτεθειμένους σε πλημμύρες, πυρκαγιές, σεισμούς, παρά τις τεράστιες δυνατότητες που προσφέρουν η επιστήμη και η τεχνολογία για την προστασία της ανθρώπινης ζωής.

Απέναντι στις πλημμύρες στη Γερμανία ολόκληρες πόλεις και περιοχές αποδείχθηκαν ανοχύρωτες, ακριβώς γιατί και εκεί τα έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης δεν φέρνουν ικανοποιητικά κέρδη για το κεφάλαιο, δεν μπορούν να λειτουργήσουν «ανταποδοτικά» και για τους ίδιους λόγους δεν είναι «επιλέξιμα» για χρηματοδότηση από ευρωενωσιακά κονδύλια.

Ο δε ευρωενωσιακός μηχανισμός RescEU, που υποτίθεται διασφαλίζει την «αλληλεγγύη» σε επίπεδο ΕΕ σε ζητήματα Πολιτικής Προστασίας, αποδείχθηκε ξανά ότι αποτελεί εργαλείο νομιμοποίησης της «γύμνιας» και των τεράστιων περικοπών σε κρατικά μέσα αντιμετώπισης καταστροφών, υπό το πρόσχημα της διάθεσης ορισμένων περιορισμένων μέσων από άλλες χώρες κατόπιν εορτής, με σημαντική καθυστέρηση για επιχειρήσεις που απαιτούν άμεση επέμβαση.

Και στην περίπτωση της Γερμανίας τα έντονα καιρικά φαινόμενα δεν ήρθαν από το πουθενά, σαν κεραυνός αν αιθρία. Οπως το ίδιο είχε γίνει και στην περίπτωση της Μάνδρας. Οπως κάτι αντίστοιχο είχε γίνει και αρκετό καιρό πριν τις πλημμύρες του 2020 στην Καρδίτσα με τις ανυπολόγιστες καταστροφές.

Στην ευρύτερη περιοχή γύρω από τους μεγάλους ποταμούς της Γερμανίας καταγράφονται πλημμυρικά φαινόμενα εδώ και δεκαετίες. Ηδη από το 2014 το Ομοσπονδιακό Γραφείο Διατήρησης Φυσικών Πόρων σημείωνε ότι η Γερμανία έχει χάσει το 80% των φυσικών αναχωμάτων στις κοίτες των ποταμών, κυρίως λόγω του τρόπου που επεκτείνονταν συνεχώς η οικοδόμηση, η βιομηχανική και γεωργική εκμετάλλευση...

Θυμίζει κάτι αυτό;

Μήπως τις προειδοποιήσεις με εκθέσεις επιστημόνων, μήνες πριν τις πλημμύρες στη Μάνδρα, ότι επίκειται τα επόμενα χρόνια να πέσουν οι μεγαλύτερες ποσότητες νερού στην περιοχή της Δυτικής Αττικής, και μάλιστα με ορίζοντα χιλιετίας;

Μήπως κάποια πορίσματα, χρόνια πριν τη φωτιά στο Μάτι, ότι η άναρχη δόμηση και η άγρια εκμετάλλευση της γης - εμπόρευμα θα θέσουν σε κίνδυνο τον κόσμο σε περίπτωση πυρκαγιάς;

Μήπως τη μελέτη από το 1993 για την ανάγκη εκτεταμένων υδραυλικών έργων στη Θεσσαλία που δεν έγιναν ποτέ;

Παρ' όλα αυτά, αποδεικνύεται ότι από τη Μάνδρα της Αττικής μέχρι τη Ρηνανία - Βεστφαλία της Γερμανίας η ανθρώπινη ζωή, οι λαϊκές περιουσίες μπαίνουν στο ζύγι του «κόστους - οφέλους», ότι παντού ο αντίπαλος είναι ο ίδιος, όχι ο «κακός μας ο καιρός», αλλά ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης.