Associated Press

Γενική άποψη από μια από τις διαδηλώσεις

Τρεις διαφορετικές διαδηλώσεις, χρονικά και τοπικά ήταν το κυρίαρχο στοιχείο της δεύτερης ημέρας των εργασιών του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ, που η αυλαία του ήταν εξίσου ενθουσιώδης. Πάνω από 40.000 άνθρωποι διαδήλωσαν εναντίον της παγκοσμιοποίησης.

Τύμπανα, χρώματα, ενέργεια και δυνατή μουσική, πανό, η φωτογραφία του Τσε Γκεβάρα παντού και κυρίαρχο σύνθημα «ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟ» ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά της διαδήλωσης στο Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας, όπου ξεκίνησε το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ σε απάντηση του Οικονομικού. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αρχών, περίπου 40.000 άνθρωποι από όλες τις γωνιές του κόσμου συμμετείχαν στην πορεία της Πέμπτης, διεκδικώντας σειρά αιτημάτων, από την παγκόσμια ειρήνη, ως τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων και το δικαίωμα στην κατοχή γης.

Κατά τη διάρκεια των έξι ημερών που θα διαρκέσει το Φόρουμ έχουν προγραμματιστεί πολλές διαδηλώσεις, 700 θεματικές εκθέσεις και συζητήσεις, 100 σεμινάρια και 28 πλήρεις συνελεύσεις με τη συμμετοχή των 13.000 αντιπροσώπων των 50.000 συμμετεχόντων στο Φόρουμ από 150 χώρες της υφηλίου, που επικεντρώνουν τις δραστηριότητές τους κυρίως στο κτιριακό συγκρότημα του Καθολικού Πανεπιστημίου Ρίο Γκράντε δο Σουλ. Ζητήματα, όπως το χρέος των χωρών του Τρίτου Κόσμου, η εργασία, ο αγώνας για την ειρήνη, αλλά και κατά των διακρίσεων, η οικονομία, προτάσσοντας την οικονομία της αλληλεγγύης και τη συμμετοχική δημοκρατία, το ζήτημα της γης και της αγροτικής μεταρρύθμισης - θέμα εξαιρετικά επίκαιρο, εξαιτίας του κινήματος των ακτημόνων «Χωρίς Γη», που δρα στη Βραζιλία χρόνια τώρα, αλλά και των πρόσφατων γεγονότων στη Ζιμπάμπουε που θα διευρυνθεί εκτενώς στο Αφρικαν Φόρουμ που θα λάβει χώρα κατά τη διάρκεια του Φόρουμ του Πόρτο Αλέγκρε - οικολογικά ζητήματα, υγεία, κ.ά.

«Είναι δυνατό να δοθεί ανθρώπινο πρόσωπο στην παγκοσμιοποίηση και τον πόλεμο;» Αυτό το ερώτημα απευθύνουν τα υπογεγραμμένα μέλη συνδικαλιστικών οργανώσεων προς τους διοργανωτές του Φόρουμ, θέλοντας, όπως επισημαίνουν, να ανοίξουν ένα διάλογο μαζί τους.

Επισημαίνοντας ότι «ζούμε σε μια φοβερή κατάσταση σε όλο τον κόσμο», εξαιτίας κυρίως των γεγονότων της 11ης Σεπτέμβρη, που η κυβέρνηση των ΗΠΑ χρησιμοποιεί «για να εντείνει μια πολιτική ατζέντα "παρατεταμένου, πλήρους κλίμακας πολέμου"», αλλά και των αντιδράσεων του λαού της γειτονικής Αργεντινής, που «έκαναν σαφές ότι ήθελαν ένα τέλος στις πολιτικές που βύθισαν εκατομμύρια Αργεντινών σε δυστυχία και πείνα -όλα στο όνομα του "εκσυγχρονισμού", των "αναγκών της παγκοσμιοποίησης», τονίζουν ότι «οι αγώνες αντίστασης ενάντια σε αυτές τις πολιτικές καμένης γης ζητούν επιτακτικά την ενότητα των εργαζόμενων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο -από το Βορρά μέχρι το Νότο και από την Ανατολή μέχρι τη Δύση» και ότι «απαιτείται ο ενωμένος αγώνας των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων λαών, για να σταματήσει αυτή η επίθεση πολέμου και καταστροφής, που οδηγεί τον κόσμο στο χείλος της βαρβαρότητας. Μόνο, μέσω τέτοιου ενωμένου αγώνα για την προάσπιση των δικαιωμάτων και των κερδών των εργαζόμενων ανθρώπων θα είναι δυνατό να καταγραφεί μια πρόοδος για το μέλλον της ανθρωπότητας».

Ετσι, δηλώνουν, ότι «από τη μεριά μας, αυτή η αναζήτηση ενότητας στη δράση για να υπερασπίσουμε και να προωθήσουμε τα δικαιώματα των εργαζομένων είναι αυτό που ώθησε χιλιάδες συνδικαλιστές και ακτιβιστές από την υφήλιο να συμμετάσχουν στο δεύτερο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ (WSF) στο Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας», αλλά διερωτώνται «η πραγματικότητα του WSF ανταποκρίνεται σε αυτήν την προσδοκία; Το WSF προσφέρει μια πρόοδο για αυτόν τον αγώνα; Θέλουμε να θέσουμε μερικές ερωτήσεις εδώ για το WSF και σας προσκαλούμε, αδελφοί και αδελφές μας, να εξαγάγετε τα δικά σας συμπεράσματα».

Και καταλήγουν ότι «θα συμμετάσχουμε στη Συνδικαλιστική και Λαϊκή Συνάθροιση που κάλεσε η CUT στο Πόρτο Αλέγκρε την 1η Φλεβάρη, για να συζητήσουμε και να προετοιμάσουμε τη Γενική Απεργία τον προσεχή Μάρτη. Αλλά δε θα συμμετάσχουμε στα πάνελ, τις ομάδες εργασίας και τις επίσημες συνεδριάσεις του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ.

Δε θα είμαστε εκεί επειδή είμαστε πεπεισμένοι ότι η υπεράσπιση των οργανώσεων που έχουν δημιουργήσει οι εργαζόμενοι, για να αγωνιστούν ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση είναι αντιφατική με την πολιτική της «αστικής κοινωνίας». Είναι αντιφατική, επιπλέον, με την πολιτική της «παροχής ανθρώπινου προσώπου στην παγκοσμιοποίηση» -που, όπως ξέρουμε, δεν είναι ένα φαινόμενο. «Εμείς, που επιβεβαιώνουμε την ανάγκη να προασπίσουμε τα συνδικάτα ως όργανα της πάλης της εργατικής τάξης, αρνούμαστε οποιαδήποτε νομιμοποίηση ή εξουσιοδότηση στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις να μιλούν εκ μέρους των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων».