Την ώρα που στη Βουλή η κυβέρνηση ξεδίπλωνε την προκλητική της επίθεση σε εργαζόμενους και συνταξιούχους, οι χιλιάδες συγκεντρωμένοι έστειλαν το μήνυμα ότι η πάλη όχι μόνο για να μην περάσει το νέο μέτρο αλλά και για να ξηλωθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι των κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ θα κλιμακωθεί. Οτι απορρίπτουν το τζογάρισμα των εισφορών και των συντάξεων, τη μετατροπή του ιδρώτα τους σε «κουμπαρά» για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και τις μπίζνες τους.

Το «παρών» έδωσαν σωματεία εργαζομένων που αυτές τις μέρες οργανώνουν ταυτόχρονα την πάλη ενάντια στην εφαρμογή του κατάπτυστου νόμου Χατζηδάκη για την περιστολή της συνδικαλιστικής δράσης και τη 10ωρη δουλειά, που παλεύουν για μέτρα προστασίας από την πανδημία στους χώρους δουλειάς. Μαζί τους συνταξιούχοι, που μετά από δεκαετίες στη δουλειά έφτασαν στην ηλικία συνταξιοδότησης για να παίρνουν ψίχουλα, αφού οι κόποι τους καταληστεύτηκαν από το κράτος και τη μεγαλοεργοδοσία. Αυτοαπασχολούμενοι με τις Ενώσεις και τους Συλλόγους τους που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της ΟΒΣΑ, που βλέπουν το εισόδημά τους να εξανεμίζεται, που τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα είναι μόνιμα στο στόχαστρο, ενώ δεν έχουν την ...πολυτέλεια ούτε για μια μέρα ασθένειας για να λείψουν από τα μαγαζιά και τις δουλειές τους, βρέθηκαν χτες στους δρόμους. Τη θέση τους στον αγώνα πήραν γυναικείοι Σύλλογοι και Ομάδες της ΟΓΕ, φοιτητές και σπουδαστές που έδωσαν απάντηση στην προκλητική επίκληση της νέας γενιάς από την κυβέρνηση, την ίδια στιγμή που την χαντακώνει.

Οι διαδηλωτές διατράνωσαν το δικό τους «όχι» στην κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης, απαιτώντας την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικων νόμων και διεκδικώντας δημόσια καθολική υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση.

«Ασφάλιση, Υγεία, σύνταξη, δουλειά, δεν θα τα χαρίσουμε στα αφεντικά», φώναξαν οι εργαζόμενοι στα μπλοκ των σωματείων παίρνοντας τη θέση τους μπροστά στην εξέδρα που στήθηκε απέναντι από τη Βουλή. «Δεν τζογάρουμε τις συντάξεις και την υγεία μας», ξεκαθάρισαν.

Στην κινητοποίηση συμμετείχε αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Γενικό της Γραμματέα, Δημήτρη Κουτσούμπα.

Από το βήμα της συγκέντρωσης τα σωματεία απηύθυναν κάλεσμα στη σύσκεψη που οργανώνουν τη Δευτέρα 6 Σεπτέμβρη και στη διαδήλωση το Σάββατο 11 Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη, με αφορμή τη ΔΕΘ. Παράλληλα, εξέφρασαν την αλληλεγγύη και υποστήριξή τους στους υγειονομικούς. «Τα σωματεία είναι υπέρ του μαζικού εμβολιασμού», τόνισαν και πρόσθεσαν πως δεν θα επιτρέψουν να γίνει ο εμβολιασμός εργαλείο για επίθεση στους εργαζόμενους.

Μιλώντας στη συγκέντρωση η Γιώτα Κίτσου, γενική γραμματέας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής (ΠΟΠΟΚΠ), ανέδειξε ότι το νομοσχέδιο είναι η συνέχιση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων.

«Διαβάζοντας το καταστατικό του νέου Ταμείου αντιλαμβάνεται κανείς ότι πρόκειται για χρηματοπιστωτικό φορέα ο οποίος θα συντελεί στην ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας. Στόχος τους είναι η σταδιακή απαλλαγή του κράτους από το "κόστος" της Κοινωνικής Ασφάλισης και η μετατροπή της σε ατομική υπόθεση. Παράλληλα θέλουν να αποτελέσουν οι εισφορές των ασφαλισμένων έναν μποναμά δισ. ευρώ στον τζόγο ασφαλιστικών εταιρειών και επενδυτικών ταμείων. Η επικουρική σύνταξη σταματά να είναι εγγυημένη παροχή και μετατρέπεται σε επένδυση, οι δε ασφαλισμένοι, με ατομική τους ευθύνη, σε επενδυτές», σημείωσε, αποκαλύπτοντας τον πραγματικό χαρακτήρα του νομοσχεδίου.

Ξεχώρισε το γεγονός ότι «στο στόχαστρο μπαίνουν οι νέοι. Αυτοί θα πληρώνουν για μια ζωή εισφορές χωρίς καμία εγγύηση ότι μετά από 40 χρόνια θα λάβουν την προστασία που θα έχουν ανάγκη (...) Είναι τουλάχιστον ειρωνικό να μιλάνε για "φιλικές ρυθμίσεις" για τη νέα γενιά και να αναφέρονται σε αποταμιεύσεις όταν έχουμε μισθούς πείνας των 300 και 400 ευρώ, "ελαστικές" μορφές εργασίας, ανεργία και απλήρωτη εργασία».

Η συνδικαλίστρια έδωσε απάντηση και στα ψέματα της κυβέρνησης ότι τάχα διασφαλίζεται «ικανοποιητικό επίπεδο διαβίωσης για τους συνταξιούχους», αφού «γνωρίζουν πολύ καλά ότι είναι σε ισχύ η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος, ένας διαρκής μηχανισμός μείωσης των επικουρικών συντάξεων. Δημιουργείται όμως και κενό στον τρόπο πληρωμής των ήδη αλλά και των μελλοντικών συνταξιούχων (με το παλιό σύστημα) αφού δεν θα υπάρχει εισροή εισφορών των νέων ασφαλισμένων, με πραγματικό κίνδυνο αδυναμίας καταβολής των συντάξεων».

Η Γ. Κίτσου θύμισε ότι «το κοινωνικο-ασφαλιστικό σύστημα θεμελιώθηκε με αιματηρούς αγώνες στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα και αναπτύχθηκε τα επόμενα χρόνια κάτω από την επίδραση των κατακτήσεων της εργατικής τάξης εκεί που είχε την εξουσία. (...) Ολα αυτά τα δικαιώματα σήμερα έχουν πυρποληθεί και απομένει το τελειωτικό χτύπημα που συντρίβει τον όποιο κοινωνικό χαρακτήρα της Ασφάλισης έχει απομείνει. Δεν θα παραδώσουμε όμως τα όπλα και δεν θα σκύψουμε το κεφάλι. Δεν συμβιβαζόμαστε με τα ψίχουλα».

Μεταφέροντας τις απαιτήσεις των συνδικάτων υπογράμμισε ότι «σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες ώστε οι εργαζόμενοι να δουλεύουμε λιγότερο και να ζούμε καλύτερα σύμφωνα με τα επιτεύγματα της επιστήμης. Το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως κόστος αλλά να καλύπτει πλήρως και εφ' όρου ζωής όλο τον πληθυσμό.

Η Κοινωνική Ασφάλιση πρέπει να εξασφαλίζει στους εργαζόμενους αξιοπρεπείς συντάξεις, περίθαλψη και παροχές, να καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες εργαζομένων και συνταξιούχων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα αξιοποιώντας τις δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας. Θα πρέπει να αποτελεί ένα συνολικό πλέγμα προστασίας της εργατικής - λαϊκής οικογένειας που εμπεριέχει από τα εμβόλια και τα φάρμακα μέχρι παροχές για τη μητρότητα και τον επαγγελματικό κίνδυνο, πρόνοια και φροντίδα για τους ανέργους, τους μετανάστες και τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Ιδιαίτερα στις συνθήκες της πανδημίας φάνηκε ο αναντικατάστατος ρόλος της. Το σύστημα Υγείας θα πρέπει να είναι προσανατολισμένο στην πρόληψη, με υπηρεσίες στους χώρους δουλειάς, κατοικίας, εκπαίδευσης και στον στρατό».

«Ο μόνος δρόμος είναι οργάνωση και αγώνας για μόνιμη και σταθερή δουλειά, με δικαιώματα, για μισθούς και συντάξεις που θα ανταποκρίνονται στις δικές μας σύγχρονες ανάγκες. Καμία ανοχή, καμία αναμονή. Παλεύουμε για δημόσια, καθολική, υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση», τόνισε καλώντας σε κλιμάκωση της πάλης.

Την αρνητική πείρα από τον κλάδο του Φαρμάκου, αφού εκεί έχει μετατραπεί το επικουρικό ταμείο σε Ταμείο Επαγγελματικής Ασφάλισης, μετέφερε ο Στάθης Σταθουλόπουλος, πρόεδρος του Συνδικάτου Φαρμάκου Αττικής. Θύμισε μάλιστα ότι σε αυτήν τη διαδικασία «πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξαν οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, αξιοποιώντας όλους τους αντιασφαλιστικούς νόμους. Για να πείσουν τους εργαζόμενους αυτές οι δυνάμεις χρησιμοποίησαν ψεύτικα επιχειρήματα. Η πραγματικότητα σήμερα δείχνει ότι οι επικουρικές συντάξεις γνώρισαν μειώσεις που φτάνουν μέχρι και 80%, παροχές που είχε το προηγούμενο Ταμείο καταργήθηκαν, ενώ οι εισφορές των εργαζομένων συνεχίζονται να καταβάλλονται κανονικά.

Γι' αυτό καμιά εμπιστοσύνη σε αυτές τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ που βάζουν πλάτη να περάσουν οι σχεδιασμοί των εργοδοτών, του ΣΕΒ, κάτω από τη λογική της ανταγωνιστικότητας και της αντοχής του συστήματος».

Για το αντεργατικό έκτρωμα που νομοθέτησε η κυβέρνηση στις αρχές του καλοκαιριού θύμισε την πρόσφατη εγκύκλιό της, με την οποία έσπευσε να προωθήσει πρώτα από όλα την εφαρμογή των διατάξεων που χτυπάνε τη συνδικαλιστική δράση γιατί «θέλουν να επικρατήσει σιγή νεκροταφείου. Να βάλουν εμπόδια στη συζήτηση και επαφή με τους εργαζόμενους, στη διεκδίκηση για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, στη μάχη για να υπογραφούν ικανοποιητικές ΣΣΕ, να βάλουν φραγμό στην οργάνωση των εργαζομένων με τα σωματεία τους».

Ο πρόεδρος του Συνδικάτου Φαρμάκου μετέφερε την αποφασιστικότητα των συνδικάτων να μείνει στα χαρτιά αυτός ο νόμος: «Θα σταθούμε ανυποχώρητα απέναντι σε κυβερνήσεις και εργοδότες που θα βάλουν εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση και τους αγώνες», τόνισε μεταξύ άλλων.

Αναφερόμενος στις πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές σημείωσε ότι «ούτε ο κακός μας ο καιρός μας έφταιξε ούτε το ανίκανο κράτος. Καήκαμε γιατί οι προτεραιότητές τους δεν συμπεριλαμβάνουν τις ανάγκες μας. Γιατί, όπως λένε, κριτήριο αν αξίζει να μειωθούν ή να αποτραπούν οι ζημιές είναι η ανάλυση του κόστους και του οφέλους».

Κάλεσε, τέλος, τους εργαζόμενους να πάρουν θέση «για τη ζωή μας και να μην τους αφήσουμε να τη βάζουν όπως και την υγεία μας στο ζύγι του "κόστους - οφέλους" ούτε να μετακυλίουν τις ευθύνες τους στην "ατομική ευθύνη", όπως κάνουν και στην πανδημία.

Αν νομίζει η κυβέρνηση ότι προβάλλοντας τον κάθε "ψεκασμένο" θα παρουσιάζεται ως ο φορέας της αλήθειας και της υπεράσπισης των λαϊκών δικαιωμάτων είναι γελασμένη. Με το εργατικό κίνημα δεν θα ξεμπερδέψει τόσο εύκολα. Ούτε να φαντάζεται ότι θα χειροκροτάμε το σχέδιό της για το "νέο ΕΣΥ" και τις συγχωνεύσεις νοσοκομείων».