Χαρακτηριστικά, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Οικονόμου, στην ενημέρωση χτες των πολιτικών συντακτών, υποστήριζε, με βάση και τις εξαγγελίες Μητσοτάκη στη ΔΕΘ, ότι η κυβέρνηση έχει ένα «σχέδιο ασφαλούς διέλευσης από τις επιπτώσεις των πολλαπλών κρίσεων που αντιμετωπίζουμε, αλλά και ολιστικό πλάνο αναβάθμισης του επιπέδου ζωής των πολιτών, με έμφαση στη νεολαία, στη μεσαία τάξη και το περιβάλλον». Δεν περνά απαρατήρητο ότι έσπευσε να διαβεβαιώσει - τους ντόπιους επιχειρηματικούς ομίλους και τους ετέρους τους στο εξωτερικό - ότι «αυτά που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη δεν είναι παροχές», καθώς «έχουν έντονα αναπτυξιακή διάσταση», την ανάπτυξη του κεφαλαίου, όπου και κατευθύνεται πακτωλός νέων κρατικών ενισχύσεων και απαλλαγών.

«Από εκεί και πέρα, όσο η οικονομία μεγαλώνει, όσο ο πλούτος που παράγεται στη χώρα ενισχύεται, είναι αυτονόητο ότι δημιουργείται ένας δημοσιονομικός χώρος, ο οποίος θα μας επιτρέψει να υποστηρίξουμε ακόμα πιο ενεργά, ακόμη πιο έντονα, κοινωνικές ομάδες, επαγγελματικές τάξεις, επιχειρηματικές κατηγορίες», πρόσθεσε ο Οικονόμου, στη γλώσσα που χρησιμοποιούσε ο ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο της δήθεν «εξόδου από τις μνημονιακές εποχές», για να κρύψουν από τον λαό ότι το υπερμνημόνιο, που είναι η στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης που τώρα υλοποιείται και μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης, φέρνει συνεχώς αντιλαϊκά μέτρα. Στόχος τους να πείσουν αμφότεροι τον λαό να συμβιβαστεί με ό,τι - και αν - περισσέψει από τα ψίχουλα στο τραπέζι των επιχειρηματικών ομίλων, για το φαγοπότι των οποίων παίρνονται νέα ληστρικά μέτρα σε βάρος του λαϊκού εισοδήματος. Αλλωστε, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επέμεινε να μιλά για «λελογισμένα μέτρα» και «σώφρονες επιλογές» προς στήριξη της «πραγματικής οικονομίας», με «μεταρρυθμίσεις» ώστε να «προσελκύονται επενδύσεις».

Παραπέρα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος παρέθεσε κάποια νούμερα για να ισχυριστεί ότι «είχαμε ταχύτερη του αναμενόμενου μείωση της ανεργίας» «και αυτό είναι αποτέλεσμα της πολιτικής των φοροελαφρύνσεων, των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, που φέρνουν νέες επενδύσεις, δημιουργούν νέες δουλειές και νέα εισοδήματα που με τη σειρά τους αυξάνουν το ΑΕΠ για όλους τους Ελληνες». Στην πράξη, η γνωστή συνταγή με πρόσχημα την αντιμετώπιση της ανεργίας και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας καταλήγει να μειώνει το μισθολογικό και μη μισθολογικό κόστος για τις επιχειρήσεις, να διογκώνει το «φθηνό εργατικό δυναμικό», ενώ την ίδια στιγμή η αγορά εργασίας κατρακυλά όλο και πιο βαθιά στο βάλτο της «ευελιξίας» και της υποαπασχόλησης.