Σαν ο λαός που σήμερα σιωπά, / όμοιος ωκεανός ξεσηκωθεί / κι έτοιμος θα ναι να πεθάνει, / τότε η Κομμούνα θα ξανασηκωθεί. / Θα ξανάρθουμε, αναρίθμητο πλήθος / θα ξανάρθουμε απ' όλους τους δρόμους, / φαντάσματα, εκδικητές βγαλμένοι απ' το σκοτάδι. / Κι η γης μες στην πορφύρα θε ν' ανθίσει / Λεύτερη κάτω απ' τον φλεγόμενο ουρανό («Το τραγούδι των φυλακών», Λουίζ Μισέλ, Μάης 1871).

Ενα από τα πολλά μεταφρασμένα, για πρώτη φορά στα Ελληνικά, ποιήματα για τις μέρες της Κομμούνας, που είχε την τύχη να ακούσει το κοινό που γέμισε την Παρασκευή το απόγευμα το θεατράκι στο Στέκι του Πολιτισμού και παρευρέθηκε στην εκδήλωση με τίτλο «"Η τέχνη τον καιρό των κερασιών". Η καλλιτεχνική και λογοτεχνική δημιουργία στα χρόνια της Κομμούνας».

Η συγκεκριμένη εκδήλωση ήταν προπομπός της έκδοσης που έχει επιμεληθεί το Τμήμα Πολιτισμού της ΚΕ του ΚΚΕ με θέμα τη λογοτεχνία στον καιρό της Κομμούνας και αναμένεται να κυκλοφορήσει το επόμενο διάστημα.

Στην εκδήλωση μίλησε η Ελένη Μηλιαρονικολάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ. Ανάμεσα στην ομιλία παρεμβάλλονταν κείμενα, ποιήματα, τραγούδια και εικαστικά έργα των χρόνων της Κομμούνας, που φώτιζαν την εποχή και λειτουργούσαν συμπληρωματικά στην ομιλία της Ελ. Μηλιαρονικολάκη. Απήγγειλαν οι ηθοποιοί Θέμης Πάνου, Ηρα Ρόκου και Μαριάνθη Σοντάκη. Τα τραγούδια της Κομμούνας παρουσιάστηκαν από τους μουσικούς Αλέξανδρο Βουτουρή στο βιολί, Θανάση Ζαχαρόπουλο στο κλαρινέτο, Κώστα Σπηλιώτη στο πιάνο, Κώστα Σταυρόπουλο στο κοντραμπάσο. Τραγούδησαν οι Ροδάνθη Κασκαφέτου, Μαριλίζα Λούντζη και Αμέρισσα Φτούλη.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα τραγούδια της Κομμούνας («Ζήτω η Κομμούνα», «Η πλέμπα», «Ο χορός των βομβών», «Η Ματωμένη Βδομάδα», «Ο Διοικητής στον "τοίχο"», «Η Κομμούνα πάντα ζει»), αλλά και η πλειοψηφία των κειμένων και των ποιημάτων που ακούστηκαν, μεταφράστηκαν για πρώτη φορά στα Ελληνικά για τις ανάγκες της έκδοσης από την Ελένη Ζαφειρίου.

«Το μεγαλύτερο δώρο της Κομμούνας είναι ότι προανήγγειλε μια νέα τέχνη, γεμάτη δύναμη και επαναστατική αισιοδοξία. Μια τέχνη συνδεμένη με τον αγώνα, που στο επίκεντρό της έχει τον εργαζόμενο άνθρωπο και την πάλη του για μια κοινωνία χωρίς ταξική εκμετάλλευση. Και όλα αυτά σε μια περίοδο που η επίσημη τέχνη είχε αφεθεί στην απελπισία και έψαχνε φυγή από την πραγματικότητα», ανέφερε ανάμεσα σε άλλα η Ελ. Μηλιαρονικολάκη, η οποία από την αρχή της ομιλίας της επεσήμανε πως από τη σύνθεση κιόλας της κυβέρνησης της Κομμούνας, «φαίνεται το ενδιαφέρον της για τη μορφωτική, πολιτιστική ανύψωση της εργατικής τάξης (...). Δίπλα στους εργάτες που αποτελούσαν την ηγετική δύναμη, υπάρχουν και πολλοί πρωτοπόροι επιστήμονες, λόγιοι, καλλιτέχνες.

Από τις πρώτες μέρες η Κομμούνα ίδρυσε δεκάδες επαναστατικές λέσχες, σαν Λαϊκά Πανεπιστήμια, σε όλο το Παρίσι, ακόμα και μέσα στις εκκλησίες, όπου ο εξεγερμένος λαός του Παρισιού με πρωτοφανή ενθουσιασμό ρουφώντας τα λόγια των ομιλητών άκουγε κάθε λογής πρωτόγνωρα πράγματα: Από επιστημονικές θεωρίες και απαγγελίες ποιημάτων έως πολιτικές αναλύσεις για την πάλη των τάξεων και την εκμετάλλευση του προλεταριάτου».

Στη συνέχεια στάθηκε στα πρωτοπόρα μέτρα που πήρε η Κομμούνα στον τομέα του Πολιτισμού, εισάγοντας μια σειρά πρωτοβουλίες και νέους θεσμούς, αλλά και αναλυτικά στο πώς ο κάθε καλλιτεχνικός κλάδος προσέλαβε και ανταποκρίθηκε στα συνταρακτικά γεγονότα. Μια πραγματικά πρωτότυπη δουλειά, με μια εξίσου συναρπαστική παρουσίαση που καθήλωσε ως το τέλος και ολοκληρώθηκε με τον Υμνο της Διεθνούς στα γαλλικά.