Στην προσπάθειά μας να εντάξουμε στους Συλλόγους νέες γυναίκες, εργαζόμενες, φοιτήτριες, στις συζητήσεις μας μαζί τους γύρω από όλες τις πλευρές που αφορούν τη γυναικεία ανισοτιμία και τον ρόλο του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος, θα πρέπει πιο ουσιαστικά να πάρουμε υπόψη μας την επίδραση του διαδικτύου και των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης (ΜΚΔ) στον τρόπο σκέψης των νέων γυναικών και στις αξίες που διαμορφώνουν.

Τα ΜΚΔ αποτελούν εργαλείο ενσωμάτωσης και χειραγώγησης στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων με μεγάλη διεισδυτικότητα στις νέες ηλικίες και ιδιαίτερη στόχευση στις γυναίκες. Η χρήση τους από τους νέους και τις νέες παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις, και μάλιστα αγγίζει σήμερα πολύ μικρές ηλικίες, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το Tik Tok, όπου το 60% των χρηστών είναι 16 - 24 χρόνων, των οποίων η πλειοψηφία είναι κορίτσια.

Ενδεικτικά της επίδρασης που έχει το Instagram στην αντίληψη των νέων γυναικών, και κυρίως των έφηβων κοριτσιών, είναι τα στοιχεία που η ίδια η εταιρεία δημοσίευσε πριν από λίγους μήνες: «Το 32% των έφηβων κοριτσιών είπαν ότι όταν ένιωθαν άσχημα με το σώμα τους, το Instagram τα έκανε να αισθάνονται χειρότερα». «Κάνουμε χειρότερη την εικόνα του σώματος για 1 στα 3 έφηβα κορίτσια», αναφέρει έγγραφο της εταιρείας από το 2019. «Οι έφηβοι κατηγορούν το Instagram για την αύξηση του ποσοστού άγχους και κατάθλιψης».

Τα τελευταία χρόνια τα ΜΚΔ παίζουν σημαντικό ρόλο στην προπαγάνδιση του ατομικού δικαιωματισμού καθώς και στην αναθέρμανση του αστικού φεμινισμού, βάζοντας εμπόδια στη σκέψη των γυναικών, με σκοπό την απομάκρυνση από τη συλλογική πάλη και διεκδίκηση. Εργαλείο της διεισδυτικότητάς τους αποτελούν οι influencers, είτε ως celebrities είτε ως γυναίκες της διπλανής πόρτας που ευελπιστούν να γίνουν διάσημες συγκεντρώνοντας χιλιάδες και εκατομμύρια «followers» και «likes», μέσα από τα posts, φωτογραφίες στο Instagram, βίντεο στο YouTube κ.λπ. Ασχολούνται με θέματα που παρουσιάζονται ελκυστικά για τις νέες γυναίκες.

Μεγάλες βιομηχανίες της μόδας, καλλυντικών, τροφίμων, πληρώνουν γυναίκες «influencers» για να διαφημίζουν τα προϊόντα τους. Οι «influencers» όμως είναι κάτι παραπάνω από διαφημιστές. Παρουσιάζονται ως πρότυπα για τις νέες και τους νέους, κομμένα και ραμμένα στον κυρίαρχο τρόπο ζωής στη σύγχρονη εκμεταλλευτική κοινωνία. «Influencers» είναι διάφορες γυναίκες επιχειρηματίες, που προβάλλονται για την... «ατομική τους ικανότητα» να συνδυάζουν αρμονικά την επαγγελματική καριέρα με την οικογένεια. Ετσι, παρουσιάζονται ως γυναίκες που «σπάνε» τα κοινωνικά στερεότυπα και καταλαμβάνουν «θέσεις ευθύνης» ισότιμα με τους άνδρες.

Η πλαστή κοινωνική πραγματικότητα που φτιάχνουν σβήνει τις ταξικές διαφοροποιήσεις του γυναικείου φύλου και αναπαράγουν ότι είναι ατομική ευθύνη της κοπέλας να ανταποκριθεί στις επαγγελματικές, οικογενειακές, οικιακές υποχρεώσεις.

Και φυσικά αναπαράγουν μέσα από τα posts τους παλιά και νέα στερεότυπα. Influencers νέες μητέρες που η κυρίαρχη αποστολή τους είναι η φροντίδα της οικογένειας, αφιερώνονται στα παιδιά και αφήνουν τη δουλειά τους, εξυπηρετώντας την απόκρυψη των τεράστιων ελλείψεων σε μέτρα στήριξης της οικογένειας. Influencers επιχειρηματίες που τα συνδυάζουν όλα μόνες τους γιατί είναι ικανές. Εικόνες που δεν έχουν καμία σχέση με την εξαντλητική καθημερινότητα μιας εργαζόμενης γυναίκας, μιας φοιτήτριας, μιας μητέρας που μοχθεί γι' αυτά που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα. Πόσα βίντεο προβάλλουν άραγε τη νέα που μένει με τους γονείς της γιατί δεν μπορεί να νοικιάσει σπίτι με τον μισθό πείνας που παίρνει; Πόσα posts ανεβαίνουν και δείχνουν τις ατέλειωτες υπερωρίες, τον μηδενικό ελεύθερο χρόνο;

Από την άλλη, βλέπουμε influencers που εξυμνούν την κάλπικη «ελευθερία» της αυτοδιάθεσης του σώματος. Μέσα από τον μανδύα του «ψευδοπροοδευτισμού» και στο όνομα της «ατομικής ελευθερίας» θάβουν τα οικονομικά, κοινωνικά εμπόδια που συναντά μια κοπέλα καθώς και την ανάγκη να παλέψει για να τα κατακτήσει.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της αναθέρμανσης του αστικού φεμινισμού αποτελεί το #metoo, ως ένα κίνημα που οδηγεί τον υπαρκτό προβληματισμό και την οργή των γυναικών απέναντι σε αυτό το κοινωνικό ζήτημα σε ανώδυνα κανάλια εκτόνωσης. Γίνεται προσπάθεια αυτή η οργή να εγκλωβίζεται μόνο στην ατομική δημοσίευση τέτοιων περιστατικών, θάβοντας την ανάγκη για συλλογική αγωνιστική δράση για την πραγματική αντιμετώπισή του. Θέλουν να περιορίζεται η καταγγελία των γυναικών σε ένα post στα social media, σε ορισμένες κραυγαλέες μορφές βίας με βάση το φύλο. Λογική που την συναντάμε πολύ συχνά σε συζητήσεις με νέες γυναίκες. «Αθωώνουν» τη βία της εργοδοσίας και του κράτους, συνολικά τα βαθύτερα αίτια που οδηγούν σε ακραίες συμπεριφορές ενός ανθρώπου απέναντι στον άλλο, φτάνοντας μέχρι τη σεξουαλική κακοποίηση.

Δεν έχουν να προβάλουν τίποτα προοδευτικό! Αναπαράγουν τις κοινωνικές διακρίσεις και ανισοτιμίες σε βάρος της γυναίκας! Οι απόψεις αυτές είναι οπισθοδρομικές, γιατί σκοπός τους είναι να συντηρούν τον γερασμένο κόσμο που ζούμε και φτιάχνει τέτοια πρότυπα για τις νέες κοπέλες.

Ο στόχος της ανανέωσης των Συλλόγων και των Ομάδων με νέες γυναίκες προϋποθέτει να συγκρουστούμε αποφασιστικά με τον εγωιστικό τρόπο ζωής, με την απομόνωση πίσω από την οθόνη του κινητού, με τον ανταγωνισμό και τον ατομισμό. Ανοίγουμε τον δρόμο μέσα από τους Συλλόγους και τις Ομάδες και αναδεικνύουμε τον μοναδικό δρόμο για τη γυναικεία χειραφέτηση και την ισοτιμία, τον δρόμο του συλλογικού αγώνα, της διεκδίκησης, της συμμετοχής στον φοιτητικό σύλλογο, στο σωματείο.