Με τις συνεδριάσεις των Διοικητικών Συμβουλίων των Αγροτικών Συλλόγων και των Ομοσπονδιών, περιοδείες και συσκέψεις σε χωριά για την ενημέρωση των αγροτοκτηνοτρόφων και την ουσιαστικότερη συμμετοχή τους στο σχεδιασμό και την οργάνωση της πάλης προετοιμάζονται οι πανελλαδικά συντονισμένες κινητοποιήσεις και με τη μορφή των μπλόκων, για τα τέλη του Γενάρη, που αποφασίστηκαν στη σύσκεψη της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων, στις 19 Δεκέμβρη, στην οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι 11 Ομοσπονδιών και δεκάδων Αγροτικών και Κτηνοτροφικών Συλλόγων από όλη τη χώρα.

Οποτε τα τελευταία χρόνια οι αγρότες ετοιμάζονται να στήσουν μπλόκα, δέχονται επίθεση με τις ίδιες πάντα κατηγορίες: Οτι τάχα «δεν έχουν ιδιαίτερα προβλήματα», ότι «είναι κομματικά υποκινούμενοι» και ότι θέλουν απλώς να προκαλέσουν φθορά στην εκάστοτε κυβέρνηση.

Τα οξυμένα προβλήματα είναι όμως αυτά που «υποκινούν» και βγάζουν τους αγροτοκτηνοτρόφους στο δρόμο του αγώνα. Αλλωστε, οι νέες κινητοποιήσεις και τα μπλόκα που επιδιώκεται να στηθούν, αποτελούν συνέχεια του αγώνα που δίνουν εδώ και μήνες, με οργανωτές τους κατά τόπους Αγροτικούς Συλλόγους και τις Ομοσπονδίες, διεκδικώντας συγκεκριμένα μέτρα για το εισόδημα και την επιβίωσή τους.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και οι προηγούμενες, όχι μόνο αρνείται να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματά τους, επικαλούμενη τις «αντοχές της οικονομίας», αλλά προσπαθεί να ρίξει στάχτη στα μάτια τους, μοιράζοντας ψίχουλα, ενώ την ίδια ώρα σπεύδει να ικανοποιήσει κάθε αξίωση των επιχειρηματικών ομίλων.

Ενδεικτικά τα άμεσα ζητήματα που απασχολούν αυτήν την περίοδο είναι:

Το υπέρογκο και διαρκώς αυξανόμενο κόστος παραγωγής, με το πανάκριβο πετρέλαιο, τις απανωτές αυξήσεις στην τιμή ρεύματος, με βάση και τη ρήτρα αναπροσαρμογής, τις αυξήσεις σε ζωοτροφές, λιπάσματα, αγροτικά μέσα και εφόδια. Σε συνδυασμό με την «εκτόξευση» των τιμών σε είδη πρώτης ανάγκης, σφίγγει τη θηλιά για τους βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφους, που βλέπουν να εξανεμίζεται το εισόδημά τους.

Ακόμα, σε μια χρονιά που καταστράφηκαν εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα από τους πέντε τουλάχιστον παγετούς (Φλεβάρη έως και τον Απρίλη), τα μπουρίνια, τις χαλαζοπτώσεις, τον καύσωνα μέσα στο καλοκαίρι, τις πλημμύρες και τις πυρκαγιές, αφήνοντας χιλιάδες αγροτοκτηνοτρόφους χωρίς παραγωγή και εισόδημα, οι αγροτοκτηνότροφοι βλέπουν πως παραμένουν ξανά απροστάτευτοι από τις φυσικές καταστροφές και αβοήθητοι όταν αυτές συμβαίνουν. Κι αυτό γιατί στον κανονισμό του ΕΛΓΑ παραμένουν μια σειρά από «κόφτες», που έχουν ως αποτέλεσμα η αποζημίωση που λαμβάνουν οι πληγέντες - συχνά μετά από πολλούς μήνες - να απέχει σημαντικά από την πλήρη κάλυψη των απωλειών στην παραγωγή και την ίδια ώρα δεν υλοποιούνται τα απαραίτητα έργα που θα προστατεύουν την παραγωγή τους από παρόμοια φαινόμενα.

Η πείρα που έχουν αποκτήσει οι βιοπαλαιστές αγρότες στον μακρύ και δύσκολο αγώνα για την επιβίωσή τους επιβεβαιώνει ότι όχι μόνο δεν υπάρχουν «σωτήρες» που θα λύσουν τα προβλήματά τους, αλλά πως μόνο με τα τρακτέρ στους δρόμους και τον πανελλαδικά συντονισμένο αγώνα, τη συμπόρευση με τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, κατάφεραν να αποσπάσουν συγκεκριμένα μέτρα που τους έδωσαν μικρή ανάσα, απέναντι στην καταιγιστική αντιλαϊκή επίθεση από τη σημερινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, καθυστέρησαν μέτρα που είχαν σχεδιαστεί και δρομολογηθεί σε βάρος τους.

Αποτέλεσμα της αγωνιστικής τους πίεσης είναι, για παράδειγμα, η κατάκτηση του αφορολόγητου με τα μπλόκα του 2016, που έδωσε και δίνει σημαντική ανάσα για όλους τους παραγωγούς, η μη φορολόγηση των επιδοτήσεων μέχρι 12.000 ευρώ, το ακατάσχετο όριο στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς, η μη καταβολή του τέλους επιτηδεύματος. Πολύ σημαντικό είναι επίσης ότι με τα μπλόκα οι αγρότες κατάφεραν να ανακόψουν μέτρα που είχαν δρομολογηθεί, όπως η αύξηση του ΕΝΦΙΑ στα χωράφια, η επιβολή του λεγόμενου «πράσινου τέλους» στο νερό.

Αλλά και πιο πρόσφατα, η διατήρηση των συνδεδεμένων ενισχύσεων για ορισμένα προϊόντα, οι προκαταβολές και η πιο έγκαιρη καταβολή κάποιων αποζημιώσεων μετά τις καταστροφές του «Ιανού» και γενικότερα, ακόμα και οι τελευταίες εξαγγελίες της κυβέρνησης για το πετρέλαιο και το ρεύμα, φανερώνουν την πίεση που μπορούν να ασκήσουν οι αγώνες.

Και όλα αυτά κόντρα στην αδιαλλαξία των εκάστοτε κυβερνήσεων, που δεν δίστασαν και δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν εναντίον του αγροτικού κινήματος κάθε είδους συκοφαντία, αλλά και την αστυνομική και δικαστική βία.

Κοινή πεποίθηση της πλειοψηφίας των αγροτών είναι ότι κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος, αλλά ταυτόχρονα και πως κανένας αγώνας δεν είναι «μια κι έξω». Απ' αυτήν την άποψη, χρειάζεται να ενισχυθεί η προσπάθεια για τη μαζικοποίηση και το δυνάμωμα των Αγροτικών Συλλόγων, με την εξασφάλιση μιας πιο σταθερής λειτουργίας και δράσης όλο τον χρόνο, η δημιουργία νέων εκεί που δεν υπάρχουν.

Η πείρα από τις κινητοποιήσεις των προηγούμενων χρόνων, το πλαίσιο πάλης της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων και η καθοριστική συμβολή Συλλόγων και Ομοσπονδιών στην οργάνωση της πάλης είναι τα «εφόδια» στα οποία πρέπει να στηριχτούν για την κλιμάκωση της πάλης τους, για τη διεκδίκηση μιας καλύτερης ζωής, που τους στερεί η πολιτική στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων απ' όλες τις κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου. Και σε αυτήν τη μάχη χρειάζεται να έχουν δίπλα τους τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, καθώς η συμπόρευση αυτή μπορεί να δώσει δύναμη και προοπτική στον αγώνα.