«H κατασκήνωση είναι δασική έκταση και εμείς οι ίδιοι θέλουμε να μείνει δάσος» δηλώνουν στο «Ρ» οι εκπρόσωποι της Ομοσπονδίας συλλόγων υπουργείου Οικονομικών απαντώντας στο δημοσίευμα (19.2.2002) σχετικά με τις καταγγελίες για έργα που γίνονταν στο χώρο. Η έκταση αυτή μάλιστα, μετά από αίτηση της Ομοσπονδίας, στις 14.8.2001, χαρακτηρίστηκε δασική από το Δασαρχείο Λαυρίου, στο σχετικό έγγραφο του οποίου, η έκταση οριοθετείται εκτός Εθνικού Δρυμού.

Παράλληλα, οι εκπρόσωποι της Ομοσπονδίας επισήμαναν πως η κατασκήνωση έχει έκταση 36,034 στρέμματα και ουδεμία σχέση έχει τόσο η κατασκήνωση όσο και η Ομοσπονδία με οποιονδήποτε άλλο συνεταιρισμό υπήρχε παλαιότερα, στον οποίο ενδεχομένως να μετείχαν εργαζόμενοι σε ΔΟΥ. Σύμφωνα μάλιστα με το παραχωρητήριο της έκτασης από το υπουργείο Οικονομικών στην Ομοσπονδία, η χρήση της έκτασης προορίζεται μόνο για τη λειτουργία κατασκήνωσης και αν αυτή σταματήσει να λειτουργεί, η έκταση αυτομάτως επανέρχεται στο υπουργείο Οικονομικών.

Οσο αφορά την άδεια από την Πολεοδομία για τις εργασίες που εκτελούνται, από την αυτοψία που διενήργησε η Πολεοδομία της περιοχής προκύπτει ότι γίνονταν επισκευές του δαπέδου στην είσοδο των σκηνών. Γι' αυτό η Πολεοδομία θεωρεί ότι «... οι σημερινές εργασίες αφορούν αποκλειστικά και μόνο στην επισκευή του δαπέδου των σκηνών για λόγους υγιεινής και χρήσης που κατά την άποψή μας, εμπίπτουν στις διατάξεις... με την προϋπόθεση ότι οι ιδιοκτήτες θα περιοριστούν μόνο στη συγκεκριμένη επισκευή χωρίς περιμετρικά στοιχεία». Απαντώντας οι εκπρόσωποι της Ομοσπονδίας σε ερώτηση σχετικά με τους λόγους για τους οποίους κάτοικοι της γύρω περιοχής προχώρησαν σε καταγγελίες, επισήμαναν πως κάθε καλοκαίρι γίνονται αποδέκτες καταγγελιών επειδή οι περίοικοι ενοχλούνται από τα παιδιά που φιλοξενούνται στην κατασκήνωση.

Το γεγονός όμως ότι η Ομοσπονδία των συλλόγων του υπουργείου Οικονομικών ζήτησε από μόνη της να χαρακτηριστεί η έκταση της κατασκήνωσης δασική, αποδεικνύει ότι η προστασία του δρυμού επαφίεται στην ευαισθησία κάποιων πολιτών. Παράλληλα έρχεται στην επιφάνεια η αδράνεια της πολιτικής βούλησης να τον διαφυλάξει στο σύνολό του αφού, μέχρι σήμερα το δημόσιο, ούτε απαλλοτρίωσε τις ιδιωτικές εκτάσεις μέσα στο δρυμό ούτε έθεσε επί του εδάφους τα όριά του. Ετσι μένουν ανοιχτά τα «παράθυρα» να εμφανίζονται αγροτεμάχια και βίλες μέσα σ' αυτόν.