«Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος: Τι θα συμβεί και ποιος θα πολεμήσει ποιον». «NY Times: Εφιαλτικό σενάριο πυρηνικού πολέμου με 90 εκατ. νεκρούς». «Πώς ο πόλεμος στην Ουκρανία βάζει φωτιά στον Ειρηνικό». Αν και μικρή, η παραπάνω σταχυολόγηση είναι ενδεικτική: Ολα όσα μέχρι χτες παρουσιάζονταν ως «αδιανόητα», ανάμεσά τους και μια γενικευμένη στρατιωτική αναμέτρηση, είναι σήμερα πιο απτά από ποτέ, στο πλαίσιο των ανταγωνισμών που οξύνονται και δεν φαίνεται να συγκρατιούνται πλέον με προσωρινούς συμβιβασμούς. Γι' αυτό άλλωστε τα αστικά κόμματα και επιτελεία σκούζουν απ' το πρωί μέχρι το βράδυ: Η μόνη επιλογή που έχουν οι λαοί είναι να διαλέξουν την ξένη σημαία κάτω από την οποία θα υποφέρουν ή θα δώσουν και τη ζωή τους. Οι δε «ειρηνόφιλοι» προτείνουν οι λαοί «να κρατήσουν την ανάσα τους», για να μοιράσουν οι ιμπεριαλιστές «αλφαδιά» τις αγορές και τις σφαίρες επιρροής, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και τα «πόστα». Σ' αυτήν την εκδοχή θα κερδηθεί λίγος χρόνος ...«κανονικής» εκμετάλλευσης και φτώχειας, μέχρι το επόμενο «μπουμ!». Αυτός είναι ο δικός τους «ρεαλισμός», ο δρόμος των «σωτήρων», που μόνο τέτοιοι δεν είναι. Υπάρχει όμως και ο δρόμος για να βγουν νικητές οι λαοί: Είναι αυτός της αυτοτελούς πάλης, της συστράτευσης με το ΚΚΕ ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την ελληνική εμπλοκή, ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα σε πόλεμο και «ειρήνη». Γιατί, τελικά, το τι είναι «ρεαλιστικό» και τι «αδιανόητο» θα το κρίνει η ίδια η λαϊκή πάλη, η αποφασιστικότητα των εργαζομένων να παλέψουν για να ξεμπερδέψουν μια και καλή με το σύστημα που γεννά μόνο φτώχεια, εκμετάλλευση και πολέμους.