«Ο πόλεμος γεννιέται απ' την ειρήνη τους / Καθώς ο γιος από τη μάνα.

Με αυτή τη φράση είχε σχολιάσει τον πόλεμο ο Μ. Μπρεχτ πριν πολλά χρόνια και δυστυχώς επιβεβαιώνεται και σήμερα. Το τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες ενός νέου ιμπεριαλιστικού πολέμου. Η απαράδεκτη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και η στενότερη σύνδεση της χώρας μας στο άρμα του ΝΑΤΟ έχει φέρει τη χώρας μας σε επικίνδυνα μονοπάτια, με τη Ρωσία ήδη να απειλεί τις χώρες που έστειλαν βοήθεια στην Ουκρανία. Οι απειλές συνεχίστηκαν και μετά τις απελάσεις Ρώσων αξιωματούχων από την Ελλάδα. Τα επιχειρήματα της κυβέρνησης για δήθεν υπεράσπιση της "δημοκρατίας" γκρεμίστηκαν μετά και την ομιλία στη Βουλή εκ μέρους του ναζιστικού τάγματος Αζόφ, στα πλαίσια της ομιλίας του Ζελένσκι, που μόνο οργή μπορεί να προκαλέσει. Επιπλέον ενώ παντού ακούμε για τον κίνδυνο χρήσης πυρηνικών σε περίπτωση γενίκευσης του πολέμου, ξανανοίγει η συζήτηση περί μεταφοράς 12 πυρηνικών κεφαλών στον Αραξο, γεγονός που μας θορυβεί ακόμη πιο πολύ και βαθαίνει την εμπλοκή της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Τα γεγονότα αυτά δεν αφήνουν ανεπηρέαστους και εμάς τους νέους που υπηρετούμε τη θητεία μας. Δηλώνω ότι είμαι αντίθετος σε οποιαδήποτε συμμετοχή της μονάδας μου στον πόλεμο Ρωσίας - Ουκρανίας και σε τέτοια πιθανότητα επιθυμώ εγώ προσωπικά να μην συμμετέχω. Οι Ελληνες φαντάροι και οι αξιωματικοί δεν έχουμε δουλειά πέρα από τα σύνορα.

Επιπλέον γεννούν ερωτηματικά τα γεγονότα της προηγούμενης βδομάδας, όπου την ώρα που η πλειοψηφία των βουλευτών χειροκροτούσαν τον Ζελένσκι και τους στρατιώτες του ναζιστικού τάγματος Αζόφ, ταυτόχρονα απεργοί στη Θεσσαλονίκη βρίσκονταν στα κρατητήρια επειδή διαδήλωσαν ενάντια στην ακρίβεια και στην εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο. Η αναίτια επίθεση στους απεργούς ενάντια στην παρουσία ΝΑΤΟικών οχημάτων δείχνει την τυφλή υπεράσπιση της κυβέρνησης των συμφερόντων του ΝΑΤΟ.

Η μεγάλη απεργία στις 6 Απρίλη μου έδωσε κουράγιο, αλλά και ελπίδα για την ανασφάλεια που νιώθω για το τι θα κάνω μόλις απολυθώ.

Την ακρίβεια τη ζούμε καθημερινά στα στρατόπεδα. Πλέον αδυνατούμε πλήρως να καλύψουμε τα έξοδά μας, ακόμα και τα στοιχειώδη, για νερό, για μεταφορικά κ.λπ. Είναι άλλωστε "κανονικότητα" να δουλεύουμε στις εξόδους για να συμπληρώσουμε το οικογενειακό εισόδημα. Είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι είμαστε 30 άτομα σε έναν και μόνο θάλαμο με μια (!!!) τουαλέτα για όλους μας σε συνθήκες πανδημίας. Είναι επίσης απαράδεκτο το γεγονός οι φαντάροι να απαγορεύεται να σιτιζόμαστε στο εστιατόριο της πτέρυγας (λόγω κορονοϊού) και να τρώμε είτε στα κρεβάτια μας, είτε όρθιοι, είτε να καθόμαστε κάτω!

Αντί λοιπόν η ελληνική κυβέρνηση να μεριμνήσει για τους φαντάρους, συνεχίζει να κλείνει τη μία μετά την άλλη τις συμφωνίες δισεκατομμυρίων για αμυντικές δαπάνες».