Σας ευχαριστώ για την τιμή και την πρόσκληση που μου κάνατε, προκειμένου να περιγράψω την εμπειρία μου από τη συμπόρευσή μου με το ΚΚΕ στο συνδικαλιστικό κίνημα, που είχε και έχει ως πρωταρχικό μου στόχο την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας.

Καταρχάς να συστηθώ. Ονομάζομαι Φλυτζανής Δημήτρης και είμαι μηχανικός Η/Υ και Πληροφορικής.

Η πρώτη μου επαφή με τον χώρο της Υγείας έγινε το 2008. Εκτοτε εργαζόμουν ανελλιπώς με συνεχείς συμβάσεις, υπηρετώντας το ΕΣΥ, ώσπου διορίστηκα τέλη του 2021 στο ΓΝ Βενιζέλειο - Πανάνειο με την προκήρυξη 2Κ/2019, η οποία έγινε με αυξημένη μοριοδότηση για το επικουρικό προσωπικό, μία λύση που όπως αποδείχθηκε στην πράξη δεν είναι η ενδεδειγμένη για το ζήτημα των συμβασιούχων.

Είμαι άνθρωπος που πάντα ενδιαφερόμουν για τα κοινά, παρακολουθούσα την επικαιρότητα και συμμετείχα σε διάφορες δράσεις ως πολίτης. Η συνδικαλιστική μου δραστηριότητα ουσιαστικά ξεκίνησε μετά την πρόσληψή μου το 2013 στο Βενιζέλειο, καθώς αμέσως διαπίστωσα τις επιπτώσεις της κρίσης των μνημονίων στον χώρο των δημόσιων νοσοκομείων και κατ' επέκταση στη δημόσια Υγεία.

Η έλλειψη μόνιμου προσωπικού ήταν και είναι το σημαντικότερο πρόβλημα του ΕΣΥ. Η αναγκαιότητα παραμονής του επικουρικού προσωπικού έδωσε το έναυσμα να ξεκινήσει σταδιακά το 2014 ένας αγώνας σε πανελλαδικό επίπεδο, ο οποίος οργανώθηκε σε μεγάλο βαθμό για το επικουρικό προσωπικό μέσα από τα δύο νοσοκομεία του Ηρακλείου (ΠΑΓΝΗ και Βενιζέλειο), με τη στήριξη του ΠΑΜΕ.

- Προσπάθειες οργάνωσης του επικουρικού προσωπικού σε πανελλαδικό επίπεδο.

- Αμέτρητες συναντήσεις με πρωτοβάθμια σωματεία νοσοκομείων για την οργάνωση του αγώνα.

- Συμμετοχή σε πορείες και συγκεντρώσεις σε νοσοκομεία, στην 7η ΥΠΕ και στο υπουργείο Υγείας

- Συναντήσεις με διοικήσεις νοσοκομείων, τη διοίκηση της 7ης ΥΠΕ, με πολιτικούς παράγοντες και τοπικούς βουλευτές και με την ηγεσία του υπουργείου Υγείας.

- Δημοσιεύσεις άρθρων στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο.

- Συμμετοχή σε ραδιοφωνικές εκπομπές και σε διαδικτυακές συζητήσεις.

- Αμέτρητες επιστολές και ανταλλαγή αλληλογραφίας με πολιτικό προσωπικό και ΜΜΕ.

- Επικοινωνία με εργατολόγους για τη νομική εξέταση της υπόθεσης των συμβασιούχων.

Ο αγώνας αυτός συνεχίζεται ακόμα και σήμερα, με στόχο πλέον την παραμονή όλων των συμβασιούχων στο ΕΣΥ, καθώς καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.

Ολη αυτή η εμπειρία επιβεβαιώνει πως δεν υπάρχουν «σωτήρες», ούτε «ατομικές λύσεις». Υπάρχει η συλλογική αγωνιστική δράση.

Κατά τη γνώμη μου, είναι αναγκαία η αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ σε ένα ενιαίο εργατικό μέτωπο, το οποίο πρέπει να περιλαμβάνει όλα τα συνδικάτα και κάθε οργάνωση που θέλει έμπρακτα να αγωνιστεί για τα εργατικά συμφέροντα.

Είναι πλέον μονόδρομος να γίνει μία ουσιαστική προσπάθεια δημιουργίας γερών δεσμών με τις μάζες της εργατικής τάξης και της νεολαίας, και συμμαχίας με μαχόμενες δυνάμεις για τη συγκρότηση αγωνιστικής πλειοψηφίας.

Η σημερινή κυβέρνηση προσπαθεί λυσσαλέα να ιδιωτικοποιήσει τα πάντα, κατεδαφίζοντας το ΕΣΥ, με στόχο την πλήρη εμπορευματοποίηση του κοινωνικού αγαθού της Υγείας.

Στις δομές του ΕΣΥ η εντατικοποίηση της εργασίας είναι τρομακτική, ενώ οι συνάδελφοι που εργάζονται με ελαστικές σχέσεις εργασίας (επικουρικοί, συμβάσεις ορισμένου χρόνου και εργολαβικοί) έχουν φτάσει το 40% του προσωπικού, ευρισκόμενοι σε εργασιακή ομηρία. Ταυτόχρονα η άρνηση προσλήψεων μόνιμου προσωπικού, οι αναστολές εργασίας, η μετατροπή νοσοκομείων σε ΝΠΙΔ και η παράδοση υπηρεσιών στο ιδιωτικό κεφάλαιο οδηγούν τελικά στην κατάργηση της μονιμότητας.

Οι μισθοί μας είναι καθηλωμένοι εδώ και μια δεκαετία, με τον πληθωρισμό σήμερα να είναι πάνω από 10%, και τους λογαριασμούς της ΔΕΗ και την ακρίβεια να θερίζουν.

Βιώνουμε μία ολομέτωπη επίθεση απέναντι στους εργαζόμενους, στους νέους, στους επιστήμονες, με τη λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος, την καθήλωση των μισθών, την τρομακτική ακρίβεια, τους ειδικούς φόρους, τη γιγάντωση των πολεμικών δαπανών, τον αυταρχισμό και την καταστολή. Από την άλλη μεριά, οι μεγαλοεπιχειρηματίες γεύονται όλο και περισσότερα προνόμια, φοροαπαλλαγές, υψηλά ποσοστά κερδοφορίας.

Σε αυτό το περιβάλλον συνεχίζεται η προσπάθεια κατάπνιξης κάθε φωνής αντίστασης στα κυβερνητικά σχέδια, με την εφαρμογή του αντεργατικού και αντισυνδικαλιστικού νόμου Χατζηδάκη.

Απέναντι στα παραπάνω χρειάζεται να γίνει πολλή δουλειά στη βάση του συνδικαλιστικού κινήματος, ώστε να διαμορφωθούν οι κατάλληλοι όροι για την αντιστροφή της κατάστασης.

Ως μέλος του Συλλόγου Εργαζομένων στο Βενιζέλειο, αλλά και ως εκπρόσωπος του νοσηλευτικού και λοιπού προσωπικού στο ΔΣ του Νοσοκομείου, δέχομαι καθημερινά τη συμπαράσταση των συναδέλφων στον αγώνα που δίνουμε, πολλοί εκ των οποίων όμως φοβούνται να εκφραστούν ελεύθερα και να συμμετάσχουν ενεργά στις δράσεις μας. Ακόμη και εγώ έχω δεχτεί απειλές. Υπάρχει ένα κλίμα εκφοβισμού και τιμωρίας, το οποίο πρέπει να αντιμετωπίσουμε, και αυτό θα κάνουμε...

Σας ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε.