Με ενθουσιασμό και προσμονή τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ συγκεντρώθηκαν την Παρασκευή στο λιμάνι του Πειραιά, όπου έγινε η αναχώρηση για την Ανάφη.

Εξαρχής το στίμα του ταξιδιού έδωσε το σύνθημα «Ούτε σε ξερονήσια ούτε σε φυλακές, ποτέ τους δεν λυγίσανε οι κομμουνιστές», ενώ μέλη της ΚΝΕ ξεδίπλωναν δύο πανό στο καράβι.

«Τιμή και δόξα στους αλύγιστους της ταξικής πάλης» έγραφε το πανό που έβαλαν η Τομεακή Οργάνωση Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής και η Περιφερειακή Οργάνωση Σπουδάζουσας. Αντίστοιχα, η Τομεακή Οργάνωση Φιλοσοφικής άνοιξε ένα πανό για τον μεγάλο κομμουνιστή δάσκαλο Δημήτρη Γληνό, ο οποίος είχε εξοριστεί και στην Ανάφη.

Ξημερώματα του Σαββάτου το πλοίο δένει στο νησί. Από τις πρώτες στιγμές πάνω σε αυτό και αντικρίζοντας τους τεράστιους βράχους ζωντανεύουν εικόνες από τις ηρωικές σελίδες που έγραψαν οι κομμουνιστές εξόριστοι. Με δέος, συγκίνηση και περηφάνια ξεκινά το ανθρώπινο ποτάμι την ανηφορική στράτα στο καλντερίμι που ανεβαίνει στη Χώρα.

Από την πρώτη περιήγηση στα σοκάκια της Χώρας ήταν φανερό ότι κάθε γωνιά της Ανάφης είναι στιγματισμένη από τα βήματα των εξόριστων. Στη συνοικία όπου έμεναν, εκεί όπου στήθηκε το Μνημείο της ΚΕ, βρίσκεται ακόμα, ερειπωμένο, το κτίριο της αστυνομίας, παραπέρα μια γωνιά όπου έστεκε το μηχανουργείο, και πιο κει το σπίτι του Βαφειάδη. Στους τοίχους του έκρυψαν οι εξόριστοι τις χειρόγραφες παράνομες εφημερίδες που ταξίδεψαν μέσα στον χρόνο και έφτασαν μέχρι το σήμερα, ζωντανή μαρτυρία για τα όσα έζησαν. Πίσω από την πλατεία προεξέχει ο ανεμόμυλος, που ήταν χαλασμένος και τον έβαλαν ξανά σε λειτουργία οι εξόριστοι, και αγνάντι είναι οι πεζούλες σε όλη την πλαγιά, εκεί όπου καλλιέργησαν την άγονη γη. Κάθε σπιθαμή γης και ένας μάρτυρας για το πώς οι κομμουνιστές νίκησαν όλα τα εμπόδια που τους έβαλε το αστικό κράτος.