Πέρασα τα μικράτα μου ακούγοντας τις ιστορίες του δικού μου παππού, που πέρασε 3,5 χρόνια στη Μικρασία, πολεμώντας στην αρχή για τα συμφέροντα των Αγγλογάλλων και τη γελοία και εγκληματική «Μεγάλη Ιδέα» της ελληνικής αστικής τάξης, και στη συνέχεια για τη σωτηρία της ζωής του, τρέχοντας να σωθεί από την αντεπίθεση του τουρκικού στρατού, παρατημένος στη μοίρα του, όπως όλο το εκστρατευτικό ελληνικό σώμα, από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Ελλάδας.

Ακούγοντας τη γιαγιά μου για τα βάσανα που τράβηξε σαν πρόσφυγας της Μικρασιατικής Καταστροφής η οικογένειά της.

Εφτασα στην εφηβεία μου με τις ιστορίες της μάνας μου για τον εμφύλιο, τότε που οι συνεργάτες των Γερμανών «στο πλευρό των Αμερικανών» δολοφονούσαν τους ήρωες της ΕΑΜικής Αντίστασης.

Σαν ενηλικιώθηκα, διάβασα και έμαθα για τη συμμετοχή Ελλήνων στρατιωτών που στάλθηκαν στην Ουκρανία «στο πλευρό των Αγγλογάλλων της Αντάντ» να πολεμήσουν ενάντια στους λαούς της Οκτωβριανής μπολσεβίκικης Επανάστασης. Το αποτέλεσμα; Δεκάδες μανάδες θρήνησαν τον άδικο χαμό των παιδιών τους.

Και αργότερα για τον πόλεμο στην Κορέα, όπου Ελληνες φαντάροι υποχρεώθηκαν να πολεμήσουν «στο πλευρό των Αμερικανών και των συμμάχων τους», και πάλι για τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντά τους, «ενάντια στους κίτρινους κομμουνιστές», με μοναδικό κέρδος την επιστροφή δεκάδων στρατιωτών μας σε φέρετρα.

Υστερα, αυτό το ίδιο «αμερικάνικο πλευρό» ήταν που παρέδωσε τη μισή σχεδόν Κύπρο, μαζί με τα ντόπια χουντικά τσιράκια του, στους Τούρκους εισβολείς.

Και παρακολουθώ στις πρόσφατες εποχές, όπου ο λαός μας πλήρωσε από το ρημαγμένο εισόδημά του, με τα καταστροφικά μνημόνια να τον πνίγουν, για να «βοηθάει», με αποστολή στρατιωτών και υποδομών «στο πλευρό των Αμερικανών» ξανά στο Αφγανιστάν, στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη και αλλού, να επιβληθούν τα αμερικανοΝΑΤΟικά εγκληματικά «δημοκρατικά ιδανικά και ελευθερίες», όχι βέβαια από τον καναπέ μου, αλλά από τα μετερίζια της αγωνιστικής εναντίωσης στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και στη συμμετοχή της χώρας μας σε αυτούς.

Και σήμερα, τις μέρες που ο πόλεμος στην Ουκρανία μαίνεται, που οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ μαζί με τους Ρώσους οδηγούν τον κόσμο στα τρομακτικά μονοπάτια ενός Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου, γεμάτος οργή ακούω τον πρωθυπουργό, τον υπουργό Εξωτερικών και τον υπουργό Εθνικής Αμυνας να μας λένε πως «είμαστε έτοιμοι να πολεμήσουμε και να ξαναματώσουμε στο πλευρό των Αμερικανών συμμάχων μας όπου και όποτε χρειαστεί». Τους αρχηγούς των άλλων αστικών κομμάτων να πανηγυρίζουν για τις στρατηγικές συμφωνίες και συμμαχίες μετατροπής της χώρας μας σε μια απέραντη βάση αμερικανοΝΑΤΟικών επιθετικών πολεμικών δυνάμεων. Να ετοιμάζονται για πολλοστή φορά Ελληνες φαντάροι να πολεμήσουν «στο πλευρό των Αμερικανών» για τα κέρδη των μονοπωλίων και των εφοπλιστών, από το πετρέλαιο και το αέριο.

Παππούς πλέον εγώ ενός εγγονού, που τον προορίζουν οι ιθύνοντες αυτής της χώρας - κυβερνήσεις, αστοί και κεφάλαιο - σαν ένα ακόμα υποψήφιο θύμα «στο πλευρό των φονιάδων των λαών», λέω πως δεν πρόκειται αυτή τη φορά να περάσουν τα σχέδιά τους. Κανένας φαντάρος, κανένας αξιωματικός δεν θέλει να πολεμήσει και να σκοτωθεί στο πλευρό κανενός ιμπεριαλιστή. Κανένας δεν θα υπακούσει σε τέτοιες εντολές. Κανένας γονιός δεν θα αφήσει τα παιδιά του να γίνουν κρέας στα κανόνια και τους πυραύλους. Κανένας παππούς δεν θα επιτρέψει τα «δυο φορές παιδιά του» να γίνουν φονιάδες παιδιών άλλων γονιών και παππούδων.

Κι από τα μετερίζια των αγώνων φωνάζουμε δυνατά: Κανένας Ελληνας φαντάρος δεν θα πολεμήσει, δεν θα ματώσει στο πλευρό κανενός ιμπεριαλιστή. Καμία συμμετοχή της χώρας μας στις ιμπεριαλιστικές συγκρούσεις. Να φύγουν από το σώμα, από τα πλευρά της χώρας μας τώρα όλες οι ξένες βάσεις και οι ξένοι στρατοί. Στο πλευρό μας έχουμε ανάγκη να σταθούν οι άλλοι λαοί, όπως στεκόμαστε κι εμείς στο δικό τους. Τελεία και παύλα.

Κλάδης Τάσος

Παππούς του Ιωνα