«Δεν μπορεί το κέντρο κάθε μεγαλούπολης να γίνεται μια απέραντη τουριστική ζώνη, πρέπει να προστατεύσουμε τις πολλές και διαφορετικές χρήσεις, αυτό σημαίνει ένα ζωντανό, δυναμικό και δημοκρατικό κέντρο μιας μεγαλούπολης». Τάδε έφη χτες ο υπουργός Επικρατείας Ακης Σκέρτσος, προαναγγέλλοντας «ανακοινώσεις για τη στέγη» στη ΔΕΘ. Ας αφήσουμε κατά μέρους το ποιος κάνει «απέραντη τουριστική ζώνη» τα κέντρα των πόλεων... Αν η κυβέρνηση και οι υπόλοιποι έχουν τέτοια «πρεμούρα» για φτηνή στέγη, γιατί δεν απαγορεύουν τους πλειστηριασμούς, που το επόμενο διάστημα ετοιμάζονται να βουτήξουν πάνω από 40.000 σπίτια λαϊκών οικογενειών, αφήνοντάς τες «επί ξύλου κρεμάμενες»; Γιατί δεσμεύονται στα «μεταμνημονιακά» μνημόνια να τρέξουν μια ώρα αρχύτερα τον οργανισμό που θα πλειστηριάζει τις δημευμένες κατοικίες και θα κάνει τον λαό νοικάρη στο σπίτι του; Γιατί νομοθετούν νέα «πράσινα» χαράτσια στην κατοικία, επεκτείνοντας το λεγόμενο «εμπόριο ρύπων», που θα εκτοξεύσει παραπέρα το κόστος; Ας αφήσουν λοιπόν τα σάπια η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που στηρίζουν την ίδια στρατηγική και στο ζήτημα της στέγης. Τα διάφορα επιδόματα δεν οδηγούν σε φτηνή κατοικία για τον λαό, σε συνθήκες μάλιστα ανεξέλεγκτης αύξησης των ενοικίων, ενώ οι «τράπεζες στέγης» ανακυκλώνουν τη φτώχεια και ταυτόχρονα οδηγούν σε φέσωμα τα νέα κυρίως ζευγάρια. Αλλος είναι επομένως ο καημός τους και δεν τον έκρυψε ούτε ο Σκέρτσος: Να ανοίξουν - αξιοποιώντας και τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης - νέα πεδία «πράσινης» κερδοφορίας για τους ομίλους, με το κράτος σε ρόλο «μεσίτη» για κατασκευαστικούς και άλλους ομίλους. Αλλά ως γνωστόν, λαϊκές ανάγκες και κέρδη του κεφαλαίου δεν γίνεται να συγκατοικήσουν με τίποτα...