Στη διάρκεια της εκδήλωσης παρουσιάστηκε μουσικό αφιέρωμα στον Απόστολο Καλδάρα, με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννησή του και στο εμβληματικό του έργο «Μικρά Ασία». Στο μουσικό αφιέρωμα συμμετείχαν: Mαρία Φραγκούλη, Λάμπρος Καφκούλας, Λεωνίδας Mουλαγιαννιός, Nίκος Ταλέας, Tριαντάφυλλος Χαλκιάς, Γιάννης Φιλιππουπολίτης, Λεωνίδας Κυρίδης, Θωμάς Κωστούλας.

Στην ομιλία του ο Δημήτρης Παπατολίδης σημείωσε μεταξύ άλλων ότι «η Μικρασιατική Εκστρατεία υπήρξε αναπόσπαστο και οργανικό κομμάτι του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, των ενδοϊμπεριαλιστικών συγκρούσεων για την αναδιανομή των εδαφών, των αγορών και των σφαιρών επιρροής που ακολούθησε μετά τη λήξη του».

Ανέφερε ότι «το δράμα της Μικρασιατικής Καταστροφής, αλλά και της βαρβαρότητας που γνώρισαν όλοι οι λαοί της περιοχής, είχε τη σφραγίδα των στρατηγικών επιδιώξεων του κεφαλαίου, που στο όνομα της εθνικής ιδέας οδηγούσε στη σφαγή τόσο τον ελληνικό όσο και πριν τον τούρκικο λαό».

Και μίλησε για το δράμα που έζησαν οι πρόσφυγες, από τη Μικρασιατική Καταστροφή έναν αιώνα πριν. «Ενα δράμα που ξεκίνησε με τον ξεριζωμό, τις δολοφονίες, τη βία και συνεχίστηκε με την υποδοχή που επιφύλαξε το αστικό κράτος της χώρας μας στους ξεριζωμένους».

Στάθηκε στην περίπτωση της Καλαμαριάς, στον τόπο «που ποτίστηκε από τον ιδρώτα και το αίμα των προσφύγων, των 250.000 Ποντίων και πάνω από 25.000 Μικρασιατών, αλλά και δεκάδων άλλων χιλιάδων Καππαδόκων και άλλων προσφύγων που φιλοξενήθηκαν στο Λοιμοκαθαρτήριο ή απολυμαντήριο της Καλαμαριάς, σε συνθήκες τραγικές. 22.000 από αυτούς που γλίτωσαν από τον πόλεμο και τις κακουχίες της μετανάστευσης άφησαν τη ζωή τους στις ιδιαίτερα απάνθρωπες και σκληρές συνθήκες του γκέτο της Καραμπουρνού.

Οι πρόσφυγες που ξεκίνησαν υγιείς από τις πατρίδες τους, όσοι δεν πνίγονταν και βρίσκανε θέση στα πλοία κολαστήρια που τους στοίβαζαν σε άθλιες συνθήκες. Αρκετές δεκάδες χιλιάδες χρειάστηκαν χρόνια, δεκαετίες για να βρουν έναν μόνιμο τόπο κατοικίας, ορισμένοι χρειάστηκε να περάσει και ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος για να ριζώσουν κάπου.

Στο ανείπωτο δράμα της προσφυγιάς δεν αποτυπώνεται μόνο η θύμηση από τον τόπο που ένιωθαν πατρίδα οι παππούδες μας, αλλά αποτυπώνεται και στην υποδοχή της μητέρας πατρίδας, που αντιμετώπισε τους πρόσφυγες με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζει τους σημερινούς ξεριζωμένους. Αλλωστε, η τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής, οι εικόνες της καμένης Σμύρνης, των κραυγών στο λιμάνι, των πνιγμένων, δεν είναι τίποτε άλλο παρά το τελικό επεισόδιο της ιμπεριαλιστικής εκστρατείας που προηγήθηκε, της λεγόμενης μεγάλης ιδέας, της συμμετοχής της χώρας μας στην ουσία στον Α' ιμπεριαλιστικό Παγκόσμιο Πόλεμο».

Στο χώρο υπήρχε έκθεση φωτογραφίας από το Μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού που επιμελήθηκε ο πολιτιστικός σύλλογος «Μπουμπουλίνα», με φωτογραφίες από πρόσφυγες που έφταναν στην Καλαμαριά.