Με την κατάθεση των δεσμευτικών προσφορών στους δύο διαγωνισμούς εκποίησης, η κυβέρνηση της ΝΔ ολοκλήρωσε μία ακόμα «πράξη» του εγκλήματος που συντελείται διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις στη ΛΑΡΚΟ. Παρά τους διθυράμβους που γράφτηκαν τα τελευταία 24ωρα για την «επιτυχία» να υπάρξει τελικά συμμετοχή στους δύο διαγωνισμούς, οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ και ο λαός στις περιοχές όπου δραστηριοποιείται η επιχείρηση δεν έχουν κανέναν λόγο να «πανηγυρίζουν» μαζί τους. Κι αυτό γιατί η συνέχιση της ενιαίας λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ, η εργασία τους, τα σπίτια και οι οικογένειές τους, τα χωριά τους, βρίσκονται «στον αέρα». Η ανεργία, το ξεσπίτωμα, τα «κοινωνικά» πακέτα φτώχειας και ο μαρασμός ολόκληρων περιοχών είναι ο «λογαριασμός» που θέλουν να φορτώσουν στους εργαζόμενους και στους συγχωριανούς τους, ανεξάρτητα από το ποιο θα είναι το αποτέλεσμα των διαγωνισμών.

Αυτή είναι η τραγική πραγματικότητα που η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί της θέλουν να κρύψουν: Οτι τον «λογαριασμό» και τα «σπασμένα» από το φαγοπότι που στήνεται εδώ και δεκαετίες πάνω στη ΛΑΡΚΟ, για τα κέρδη των ομίλων, τα πλήρωσαν και τα πληρώνουν οι εργαζόμενοι και ο λαός της περιοχής με θυσίες, ιδρώτα και αίμα. Θέλουν να κρύψουν ότι τα εργοστάσια και οι επιχειρήσεις ανοίγουν και κλείνουν ανάλογα με τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις των επιχειρηματιών, και όχι από τους αγώνες και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων. Οτι ολόκληρες περιοχές, όπως στη Δυτική Μακεδονία, οδηγήθηκαν στον μαρασμό με το κλείσιμο των μονάδων της ΔΕΗ και των λιγνιτωρυχείων, για να εξυπηρετηθούν τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα της «πράσινης ανάπτυξης». Τις τραγικές συνέπειες τις πληρώνει ήδη ο λαός, με την εκτίναξη του κόστους της Ενέργειας. Την ίδια «μοίρα» επιφυλάσσουν και για τις περιοχές που δραστηριοποιείται η ΛΑΡΚΟ. Γι' αυτό η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί της όλο αυτό το διάστημα επιτίθενται και συκοφαντούν τους εργαζόμενους, προσπαθούν να διασπάσουν την ενότητα και τον αγώνα τους, να τους πετάξουν έξω από το εργοστάσιο και τις υπόλοιπες εγκαταστάσεις «σαν την τρίχα από το ζυμάρι». Οπως γίνεται κάθε φορά που οι εργαζόμενοι «σηκώνουν κεφάλι» και διεκδικούν μαχητικά και οργανωμένα το δίκιο τους.

Η ξεχωριστή πώληση των περιουσιακών στοιχείων της ΛΑΡΚΟ δεν είναι τωρινή απόφαση. Είναι επιλογή όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων εδώ και πάνω από μία δεκαετία, από όταν ξεκίνησαν οι σχεδιασμοί ιδιωτικοποίησης με διχοτόμηση, τριχοτόμηση κ.λπ. Μόνο που η επιλογή αυτή - ανεξάρτητα από τη δυνατότητα πλειοδοσίας και στους δύο ξεχωριστούς διαγωνισμούς - αφήνει «στον αέρα» τη συνέχιση της ενιαίας λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ και του παραγωγικού της χαρακτήρα. Αυτό είναι κάτι που το γνώριζαν πολύ καλά οι εργαζόμενοι και τα Σωματεία τους, αναδεικνύοντας την ενιαία λειτουργία της επιχείρησης σε κυρίαρχο αίτημα του μεγαλειώδους αγώνα που δίνουν τα τελευταία τρία σχεδόν χρόνια. Οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης και οι «δεσμευτικές προσφορές» που κατέθεσαν οι επίδοξοι επενδυτές σε καμία περίπτωση δεν διασφαλίζουν ποιο θα είναι το αύριο της ΛΑΡΚΟ, ποια θα είναι η τύχη των εργαζομένων και των οικογενειών τους, συνολικά του λαού της περιοχής.

Σε αυτήν τη νέα φάση των εξελίξεων στη ΛΑΡΚΟ, οι εργαζόμενοι δεν έχουν περιθώρια για εφησυχασμό και αναμονή. Η επαγρύπνηση, ο συντονισμός και η οργάνωση του αγώνα είναι το μόνο δοκιμασμένο «όπλο» που έχουν στα χέρια τους. Η ενότητα και η συσπείρωση στα Σωματεία, η κοινή δράση με τις Επιτροπές Αγώνα που έχουν στηθεί στα χωριά, την Επιτροπή Αγώνα Γυναικών ΛΑΡΚΟ, τους βιοπαλαιστές αυτοαπασχολούμενους και αγρότες, τους νέους, τους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων, κάθε κάτοικο της περιοχής που δεν θέλει να δει τον τόπο του να μαραζώνει, είναι μονόδρομος, όπως αποδείχθηκε περίτρανα και από τη μέχρι τώρα πορεία: Αυτός ο αγώνας κράτησε ανοιχτή τη ΛΑΡΚΟ και όλους τους εργαζόμενους στη δουλειά τους, κόντρα στις προσπάθειες κυβέρνησης και εκκαθαριστή να τους πετάξουν έξω από το εργοστάσιο για να μην μπερδεύονται στα σχέδιά τους. Αυτός ο αγώνας ενέπνευσε άλλους μικρούς και μεγάλους που «άναψαν» σε κλάδους και χώρους δουλειάς. Είναι παρακαταθήκη για το εργατικό - λαϊκό κίνημα, και ως τέτοιος θα πρέπει να στηριχθεί ολόπλευρα και σ' αυτήν τη νέα φάση.