Σιγά μην έλειπε ο Μάρτης απ' τη Σαρακοστή και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ από το στασίδι όσων έσπευσαν να υποβάλουν τα «σέβη» τους στον «ηγέτη» της αντεπανάστασης στην ΕΣΣΔ, Μ. Γκορμπατσόφ. Καμία έκπληξη βέβαια για το τι ενώνει τους ΣΥΡΙΖΑίους με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και όλους τους υπόλοιπους, που υμνολόγησαν τα «έργα και τις ημέρες» του Γκορμπατσόφ, ως εκφραστή των κοινωνικών δυνάμεων που είχαν υλικό συμφέρον για την ανατροπή του σοσιαλισμού «από τα μέσα κι απ' τα πάνω», της αστικής τάξης που ξεπήδησε με ορμή, λεηλατώντας τον πλούτο της Σοβιετικής Ενωσης. Καμία εντύπωση και από τα περί «δικτατορικής αντίληψης» στην ΕΣΣΔ και άλλα τέτοια που αναφέρει ο Τσίπρας. Ο ίδιος άλλωστε ως πρωθυπουργός έφτασε να υπογράφει τις διακηρύξεις της ΕΕ περί «Σιδηρού παραπετάσματος» και για την ταύτιση κομμουνισμού και φασισμού! Εξάλλου, οι ύμνοι στον Γκορμπατσόφ είναι εμμέσως πλην σαφώς ύμνοι στον καπιταλισμό. Απλά δεν καταλάβαμε την «έκπληξή» του για το γεγονός ότι «ο κόσμος δεν έγινε καλύτερος μετά από αυτό, όπως πολλοί περίμεναν, ανακοινώνοντας το τέλος της Ιστορίας. Το Τείχος του Βερολίνου έπεσε, αλλά νέα τείχη υψώθηκαν στον σύγχρονο κόσμο μας». Προς τι τα «δάκρυα»; Μα γιατί γκρεμίστηκαν ακόμα μια φορά οι αυταπάτες ότι «θα ανθρωπέψουν» τάχα το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα.