Αφού όμως δεν έγινε κάτι σπουδαίο στις 9 Νοέμβρη, τότε ποιος ο λόγος, σχεδόν έναν μήνα μετά, να αφιερώνει η εφημερίδα τον πολύτιμο χώρο μισής σελίδας για μια «αποτυχημένη» απεργία; Και αν οι απεργίες γενικά «δεν ενοχλούν» την εργοδοσία, τότε ποιος ο λόγος να ψηφίζονται από όλες διαχρονικά τις κυβερνήσεις νόμοι που εμποδίζουν και ποινικοποιούν τον απεργιακό αγώνα, γενικά τη συνδικαλιστική δράση; Αναρωτιόμαστε επίσης: Αν η απεργία στο Δημόσιο και στα ΜΜΕ έχει μόνο ...συμβολικό χαρακτήρα, για να «επιβεβαιώνονται» τάχα οι συνδικαλιστές, τότε γιατί η εργοδοσία έκανε τα αδύνατα δυνατά για να κηρυχθεί παράνομη η απεργία στις συγκοινωνίες, «τρέχοντας» για άλλη μια φορά τους εργαζόμενους στα δικαστήρια; Δυστυχώς για το «Βήμα» και τον αρθρογράφο του, η απεργία και οι απεργιακές συγκεντρώσεις στις 9 Νοέμβρη ήταν από τις μεγαλύτερες των τελευταίων χρόνων. Χιλιάδες εργαζόμενοι, βιοπαλαιστές ΕΒΕ και νεολαίοι διαδήλωσαν ενάντια στην ακρίβεια, στους πλειστηριασμούς, στην ενεργειακή φτώχεια, και το ίδιο σκοπεύουν να κάνουν στις 17 Δεκέμβρη, στα συλλαλητήρια των συνδικάτων. Ετσι εξηγείται και ο χρόνος που επέλεξαν να δημοσιεύσουν το λιβελογράφημα ενάντια στους εργατικούς αγώνες: Δεν είναι «απολογισμός» της απεργίας στις 9 Νοέμβρη, αλλά προληπτικό χτύπημα στους αγώνες που συνεχίζονται και βρίσκονται μπροστά μας, προκαλώντας φανερή ανησυχία στην εργοδοσία, στα επιτελεία και στους γραφιάδες της.