Ηταν το 1935, όταν μια από τις εφημερίδες του Αμερικανού μεγιστάνα του Τύπου, Γουίλιαμ Ράντολφ Χερστ, υποστηριχτή του Χίτλερ και «πατέρα» του «κίτρινου Τύπου» δημοσίευε σε συνέχειες φανταστικά ρεπορτάζ από τη Σοβιετική Ουκρανία κάποιου «Τ. Ουόκερ», ο οποίος στην πραγματικότητα ήταν ένας απατεώνας κατάδικος με το όνομα Ρ. Γκριν, που βέβαια ουδέποτε πάτησε το πόδι του στη χώρα. Τα δημοσιεύματα αφορούσαν το λεγόμενο «Ουκρανικό ολοκαύτωμα», την υποτιθέμενη δηλαδή σχεδιασμένη μαζική εξόντωση, με πείνα, του πληθυσμού της Ουκρανίας από το σοβιετικό κράτος. Τα δημοσιεύματα φιλοξενούσαν μάλιστα και φωτογραφικό υλικό που εκ των υστέρων αποδείχθηκε κατασκευασμένο ή άλλης εποχής. Τα περί «Ουκρανικού ολοκαυτώματος» αξιοποίησε η ναζιστική προπαγάνδα στη συνέχεια με στόχο να δικαιολογήσει και με αυτόν τον τρόπο την επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα» σε βάρος της ΕΣΣΔ. Τα επιχειρήματα και τα τεκμήρια αυτών των ρεπορτάζ ήταν τόσο σαθρά που για περίπου 50 χρόνια δεν είχαν αξιοποιηθεί. Ξαναήρθαν στην επιφάνεια τη δεκαετία του 1980 από την κυβέρνηση Ρίγκαν αξιοποιώντας και τον Αμερικανό αντι-σοβιετικό συγγραφέα Ρόμπερτ Κόνκουεστ, ο οποίος εξέδωσε το 1986 σχετικό βιβλίο.

Βεβαίως, τα περί «Ουκρανικού ολοκαυτώματος» υιοθετήθηκαν από την ουκρανική αστική τάξη και από τις αντιδραστικές κυβερνήσεις της μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ για να δικαιολογήσουν τη στάση των Ουκρανών συνεργατών των ναζί και των ομάδων του Στέπαν Μπαντέρα ενάντια στη Σοβιετική Ουκρανία.

Τα ιστορικά γεγονότα έχουν απαντηθεί εδώ και πολλά χρόνια. Ουσιαστικά, κάτω από τον τίτλο «Ουκρανικό ολοκαύτωμα» και από τη δήθεν επιδίωξη του σοβιετικού κράτους να εξοντώσει τους πολίτες της δεύτερης μεγαλύτερης Δημοκρατίας της ΕΣΣΔ (!) μπαίνουν σε ένα τσουβάλι διαφορετικά γεγονότα που έγιναν σε μια πολύ μεγαλύτερη σε έκταση χρονική περίοδο. Δηλαδή, οι επιπτώσεις στην αγροτική παραγωγή και την προμήθεια του πληθυσμού από τη μεγάλη ξηρασία που υπήρξε σε περιοχές της Ουκρανίας και της Ρωσίας στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Η επιδημία τύφου που χτύπησε μερικά χρόνια αργότερα περιοχές της Ουκρανίας, της Ρωσίας και του Καυκάσου και είχε αποτέλεσμα μεγάλο αριθμό θανάτων. Η έλλειψη τροφίμων από το οργανωμένο σαμποτάζ στην παραγωγή από μέρος των πλούσιων αγροτών ως αντίδραση στην πολιτική της κολεκτιβοποίησης. Τα γεγονότα αυτά οδήγησαν και σε φαινόμενα μαζικής πείνας και σε μεγάλους αριθμούς θανάτων που καμιά σχέση δεν έχουν βέβαια με αυτά που αναφέρονται. Τα ζητήματα αυτά υπάρχουν εξάλλου καταγεγραμμένα στα ίδια τα ντοκουμέντα του ΚΚ των Μπολσεβίκων.

Είναι σίγουρο ότι η αντικομμουνιστική προπαγάνδα θα ενταθεί το επόμενο διάστημα, όσο περισσότερο βγαίνουν στην επιφάνεια οι δυσκολίες του συστήματος, όσο ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία επιβεβαιώνει ότι η αντεπανάσταση μόνο πληγές έφερε σε αυτούς τους λαούς. Ωστόσο η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Και αυτή λέει ότι επί ΕΣΣΔ Ρώσοι και Ουκρανοί έζησαν αρμονικά και ειρηνικά σαν ένας λαός. Οτι έδωσαν μεγάλη μάχη και με θυσίες μετρώντας και νεκρούς από έναν συνεχιζόμενο και ακήρυχτο «εμφύλιο πόλεμο» προκειμένου να γίνουν βήματα στη σοσιαλιστική οικοδόμηση (όποιος έχει διαβάσει το «Πώς δενότανε τ' ατσάλι» και άλλα λογοτεχνικά βιβλία εκείνης της εποχής γνωρίζει). Οτι μαζί πολέμησαν και υπεράσπισαν τις κατακτήσεις τους απέναντι στη ναζιστική εισβολή (4,5 εκατομμύρια Ουκρανοί στις τάξεις του Κόκκινου Στρατού και 500.000 Ουκρανοί παρτιζάνοι) τσακίζοντας ταυτόχρονα και τους συνεργάτες των ναζί που σήμερα υμνούν οι διάφορες αντιδραστικές κυβερνήσεις του Κιέβου με τις πλάτες ΕΕ και ΝΑΤΟ.