Στους 82 ανέρχονται οι καταγεγραμμένοι μέχρι τώρα νεκροί από το πολύνεκρο ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου στις 16 Ιούνη, 104 είναι οι διασωθέντες και πάνω από 560 οι αγνοούμενοι (το ακριβές νούμερο δεν θα γίνει γνωστό ποτέ), ενώ παραμένουν τα ερωτήματα για τις συνθήκες που βυθίστηκε το σαπάκι αλιευτικό. Το υπερφορτωμένο πλωτό φέρετρο αφέθηκε να διασχίζει για 5 μέρες τη Μεσόγειο (από την Αίγυπτο και τη Λιβύη μέχρι και την περιοχή κοντά στην Πύλο) όντας σε κίνδυνο, με τις αρχές των χωρών και τη Frontex να κάνουν πως δεν έβλεπαν ότι οι δουλέμποροι οδηγούσαν εκατοντάδες ανθρώπους στον θάνατο. Γιατί η πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων ανδρώνει τα εγκληματικά κυκλώματα που για τα κέρδη τους από το εμπόριο του ανθρώπινου πόνου έχουν πνίξει από το 2014 πάνω από 20.000 χιλιάδες ανθρώπους στα νερά της Μεσογείου.

Σε ό,τι αφορά τις καταθέσεις διασωθέντων από το ναυάγιο τις οποίες έλαβε η αναπληρώτρια ανακρίτρια του Α' Ανακριτικού Τμήματος Καλαμάτας, καταγράφουν ότι το αλιευτικό βυθίστηκε κατά τη διάρκεια ρυμούλκησης με σκοινί από σκάφος του ελληνικού Λιμενικού. Σύμφωνα με πληροφορίες που έρχονται στο φως της δημοσιότητας, οι πρόσφυγες και μετανάστες διαφοροποιούν τις πρώτες καταθέσεις που είχαν δώσει στο Λιμενικό, το οποίο δεν παραδέχονταν ότι έριξε σχοινί ρυμούλκησης.

Χαρακτηριστική κατάθεση που έχει διαρρεύσει αναφέρει: «Το βράδυ της τελευταίας μέρας μάς προσέγγισε το ελληνικό πλοίο και ο καπετάνιος δέχτηκε τη βοήθεια, γιατί ο κόσμος είχε αρχίσει και εξαγριωνόταν. Το πλοίο μας ήταν σταματημένο, δεν λειτουργούσε η μηχανή. Το ελληνικό πλοίο έριξε σκοινί και το δέσαμε, αλλά δεν πρόλαβε να μας μετακινήσει, όλος ο κόσμος έκανε φασαρία, κάποιοι ζητούσαν βοήθεια και κάποιοι άλλοι ήθελαν να πάνε στην Ιταλία. Το πλοίο μας τότε, από το δυνατό τράβηγμα, πήρε μία πρώτη κλίση και μετά μία δεύτερη και κατέληξε στο νερό. Οταν πέσαμε στη θάλασσα ήμουν μία ώρα μέσα σ' αυτήν, υπήρχαν πολλά πτώματα δίπλα μου».

Την ίδια ώρα, στις χθεσινές απολογίες τους οι 8 από τους 9 συλληφθέντες ως διακινητές αρνήθηκαν την κατηγορία για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, πρόκληση ναυαγίου από αμέλεια και έκθεση ζωής σε κίνδυνο, και μόνο ένας παραδέχτηκε ότι είχε ρόλο στο «να βάζει σε τάξη τους ανθρώπους στο υπερφορτωμένο πλοίο». Καταγγελίες διασωθέντων, πάντως, αναφέρουν ότι κάποιοι τους χτυπούσαν και κρατούσαν τα γυναικόπαιδα κλειδωμένα στα αμπάρια.