Ευτυχώς ο οδηγός είναι καλά στην υγεία του, ενώ εκείνη την ώρα στο λεωφορείο δεν επέβαιναν επιβάτες. Ωστόσο, και το συγκεκριμένο συμβάν είναι «σήμα κινδύνου» για όσα συμβαίνουν συνολικά στον κλάδο στο νησί, ιδιαίτερα τους θερινούς μήνες, που η κίνηση αυξάνεται κατακόρυφα.

Για το συμβάν άμεση ήταν η παρέμβαση του Εργατικού Κέντρου, που επεσήμανε ότι η ζωή δεν μπορεί να παίζεται «κορόνα - γράμματα» στον βωμό του κέρδους των εταιρειών και για ένα «κομμάτι ψωμί» στους εργαζόμενους. Απαίτησε δε άμεσα μέτρα, σημειώνοντας ότι καθημερινά έρχονται αντιμέτωποι με εξαντλητικά ωράρια «εκατοντάδες εργαζόμενοι όχι μόνο στις μεταφορές αλλά και μέσα στα ξενοδοχεία, στα καταστήματα αναψυχής, στην εφοδιαστική αλυσίδα, στα τουριστικά πλοιάρια, στο πλοίο της γραμμής, στο αεροδρόμιο!».

Τονίζει δε πως «δεκάδες εργαζόμενοι καθημερινά έρχονται αντιμέτωποι με εργατικά "ατυχήματα", εκτίθενται σε ασθένειες και επαγγελματικές παθήσεις, χωρίς να λαμβάνονται τα απαραίτητα μέτρα ούτε από τους εργοδότες, ούτε από τους κρατικούς μηχανισμούς, για την προστασία τους».

Οπως κατήγγειλαν και στον «Ριζοσπάστη» εργαζόμενοι οδηγοί τουριστικών λεωφορείων, η κατάσταση είναι ήδη στο «κόκκινο». Κυνηγώντας ακόμα μεγαλύτερα κέρδη, οι τουλάχιστον τρεις μεγάλες εταιρείες πραγματοποίησης τουριστικών μεταφορών έχουν καταργήσει ακόμη και τους συνοδούς - βοηθούς από τα λεωφορεία!

Αυτό σημαίνει ότι οι οδηγοί στις περισσότερες των περιπτώσεων έχουν να ασχοληθούν και με άλλα ζητήματα (π.χ. ενημέρωσης), πέραν της ασφαλούς οδήγησης από και προς κάθε προορισμό, ενώ το φόρτωμα - ξεφόρτωμα και των αποσκευών των επιβατών, σε πολλές των περιπτώσεων, θεωρείται «δεδομένο» ότι θα γίνεται από τους ίδιους.

Με κίνδυνο και για την ασφάλεια των επιβατών, τα ωράρια είναι σχεδόν ανύπαρκτα, ένας οδηγός λεωφορείου μπορεί να βρίσκεται στο τιμόνι μέχρι και 14 και παραπάνω ώρες, ενώ η πληρωμή πολλές φορές γίνεται «με το κομμάτι», με «δέλεαρ» από την πλευρά των εταιρειών το «όσα περισσότερα δρομολόγια, μεγαλύτερη πληρωμή και φιλοδωρήματα!».

Αυτά ενώ το ίδιο προσωπικό μπορεί να περιμένει για ώρες κάτω από τον ήλιο στο αεροδρόμιο για τις αφίξεις και αναχωρήσεις αεροπλάνων, να εργάζεται υπό οποιεσδήποτε συνθήκες μέσα σε καύσωνα, πρωί, μεσημέρι, βράδυ, και σε οδικό δίκτυο με πολλά προβλήματα και επικίνδυνα σημεία.

«Υπάρχουν ξενοδοχεία που δεν έχουν καν πάρκινγκ για τα λεωφορεία και φορτώνουμε - ξεφορτώνουμε μέσα στους δρόμους, με αυτοκίνητα και άλλα οχήματα να περνούν με μεγάλες ταχύτητες δίπλα μας», σημειώνει ο Α. Κ., οδηγός μεγάλης εταιρείας, προσθέτοντας ότι η κατάσταση είναι ιδιαίτερα δύσκολη σε Αργάσι, Λαγανά και Τσιλιβί.

Στην προσπάθειά τους για μείωση των εξόδων οι εταιρείες ενδιαφέρονται λιγότερο και για τη συντήρηση των οχημάτων, με λεωφορεία να εκτελούν δρομολόγια ατελείωτες ώρες, καταγράφοντας αντίστοιχα χιλιόμετρα, με τις συντηρήσεις τους να είναι ελάχιστες.

Ακόμα πιο δύσκολη είναι η κατάσταση για όσους εργάζονται στη μεγάλη εφοδιαστική αλυσίδα ξενοδοχείων, εστιατορίων κ.ά. καταστημάτων. Καθημερινά, πολλές φορές χωρίς κυριακάτικο ρεπό και ωράρια, στους δρόμους της Ζακύνθου γίνεται «μάχη» ώστε οι παραγγελίες «να φτάσουν στην ώρα τους», από φορτηγά, ψυγεία, βαν και άλλα οχήματα, που πάνω από περίπου 200 οδηγοί καλούνται να φέρουν σε πέρας.

Η εκμετάλλευσή τους δεν έχει τελειωμό, κάτω από ακόμα πιο δύσκολες συνθήκες, με τους κινδύνους να είναι μεγάλοι στην άσφαλτο, λόγω και της μεγάλης κίνησης. Πρόκειται για προσωπικό που υπό οποιεσδήποτε συνθήκες καλείται να τα φέρει βόλτα και να μπορεί να «σταθεί» και στο τιμόνι. «Πολλές φορές οι συνθήκες είναι σαν να βρισκόμαστε σε φούρνο από τη ζέστη», αναφέρει οδηγός.

Οι όποιοι έλεγχοι είναι κύρια τροχονομικοί, κι αυτοί επί της ουσίας πολλές φορές καταλήγουν στο φταίξιμο του ίδιου του εργαζόμενου και όχι των αιτιών που δημιουργούν αυτές τις καταστάσεις, ενώ ο ΣΕΠΕ, λόγω της υποστελέχωσής του με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, δεν μπορεί να ανταποκριθεί ούτε στα στοιχειώδη.

«Ολα τα παραπάνω έρχονται ως αποτέλεσμα των πολιτικών που εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ, με τη συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, και στηρίζουν την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτές οι πολιτικές οδήγησαν στην ουσιαστική κατάργηση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας, με το τοπικό τμήμα στην Ζάκυνθο να είναι πλήρως υποστελεχωμένο και με ανύπαρκτη παρέμβαση στους χώρους δουλειάς», καταγγέλλει από την πλευρά του το Εργατικό Κέντρο Ζακύνθου, καλώντας τους εργαζόμενους στον χώρο «να μη δεχτούν να βιώνουν καθημερινά περιστατικά που θυμίζουν μεροκάματο του τρόμου. Να απευθυνθούν στα σωματεία και στο Εργατικό Κέντρο».

Το ΕΚΖ τονίζει την ανάγκη να μη γίνει αποδεκτός ο εργασιακός μεσαίωνας, επισημαίνει ότι το πρόσφατο περιστατικό δεν αποτελεί εξαίρεση και απαιτεί: Εφαρμογή όλων των μέτρων ασφάλειας και προστασίας. Εντατικοποίηση των ελέγχων σε επιχειρήσεις και εργοδότες από τα αρμόδια όργανα. Πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των εργαζομένων - θυμάτων εργατικών «ατυχημάτων». Χορήγηση όλων των απαιτούμενων αναρρωτικών αδειών και αποζημιώσεων. Καμία συγκάλυψη των «ατυχημάτων», να μην υπάρχει κανένας φόβος απόλυσης. Καθολική εφαρμογή των Συλλογικών Συμβάσεων και των προβλεπόμενων από τον νόμο. Και ασφαλές, σύγχρονο δίκτυο χερσαίων, θαλάσσιων και εναέριων μεταφορών, προς όφελος του εργαζόμενου λαού.