Τι μάθαμε από τη συνέντευξη του Κυρ. Μητσοτάκη την περασμένη Πέμπτη στον «ΣΚΑΪ»; Οτι η «απομείωση της κυριαρχίας», σε τυχόν συμβιβασμό με την Τουρκία για το Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο, είναι «μία σχετική έννοια». Αρα, δεν υπάρχουν «σταθερές» που κρίνουν τα κυριαρχικά δικαιώματα, παρά μόνο «αλά καρτ», ανάλογα με το ποιες προτεραιότητες θέτουν κάθε φορά η αστική τάξη και η κυβέρνησή της! Το ζήσαμε άλλωστε στις συμφωνίες για τις ΑΟΖ με Ιταλία και Αίγυπτο, όπου αναγνωρίστηκε μειωμένη επήρεια σε ελληνικά νησιά και για να υπάρξει συμβιβασμός «κόντυναν» κι άλλα κυριαρχικά δικαιώματα... Και το προανήγγειλε με κυνισμό και ο ίδιος ο Μητσοτάκης, λέγοντας στη συνέντευξή του: «Οποιαδήποτε συμφωνία αυτού του τύπου (σ.σ. στα Ελληνοτουρκικά) μπορεί ενδεχομένως, ναι, να συνεπάγεται και κάποιες υποχωρήσεις από κάποιες θέσεις, οι οποίες μπορούν να αποτελούν την αφετηρία μιας διαπραγμάτευσης». Οποτε, καμία έκπληξη δεν περιμένει τον λαό. Το νερό έχει μπει στο ΝΑΤΟικό αυλάκι και, απ' ό,τι φαίνεται, στο παρασκήνιο γίνεται πολλή δουλειά για να υπάρξει διευρυμένη συναίνεση σε αυτό που θα εμφανιστεί ως συμφωνία. Τι θα είναι αυτό; Την απάντηση δίνει μια άλλη αποστροφή του πρωθυπουργού στην ίδια συνέντευξη, μιλώντας για το εύρος των θεμάτων που μπαίνουν στο παζάρι: «Υπάρχει μια μεγάλη ατζέντα, τολμηρή ατζέντα, την οποία είμαι διατεθειμένος να διερευνήσω»... Τα πάντα όλα στο μπλέντερ, με «σεφ» τους ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και τα συμφέροντα της αστικής τάξης.