Ο Λένιν έλεγε ότι ο πόλεμος είναι «μια αναπόφευκτη βαθμίδα του καπιταλισμού, μια μορφή της καπιταλιστικής ζωής εξίσου φυσιολογική όπως και η ειρήνη».

Τέτοιος είναι και ο πόλεμος στην Ουκρανία, που από την τυπική του έναρξη μετράμε σήμερα (σ.σ. 14/7) 506 μέρες. Οι προϋποθέσεις για τον πόλεμο αυτόν τέθηκαν με την ιστορική οπισθοδρόμηση της αντεπανάστασης στα 1989 - 1991, όταν ολοκληρώθηκε η αντεπαναστατική διαδικασία ανατροπής του σοσιαλισμού, διαλύθηκε η ΕΣΣΔ, έγιναν πάλι εμπορεύματα τα μέσα παραγωγής, τα εργοστάσια, ο ορυκτός πλούτος, η εργατική δύναμη, και κυριάρχησε ο καπιταλισμός, η ταξική εκμετάλλευση.

Μιλάμε για έναν πόλεμο όπου συγκρούονται η αστική τάξη της Ουκρανίας, με συμμάχους το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τις ΗΠΑ, και αυτή της Ρωσίας με τους δικούς της συμμάχους από την άλλη πλευρά. Είναι ένας πόλεμος άδικος και από τις δύο πλευρές (...) Είναι ένας πόλεμος που διεξάγεται από αστικές τάξεις για πρώτες ύλες, γεωπολιτικά στηρίγματα, για τη δυνατότητα εκμετάλλευσης εργατικής δύναμης, για τους δρόμους μεταφοράς των εμπορευμάτων, τα μερίδια των αγορών κ.ο.κ. (...) Ο πόλεμος αυτός έχει θερίσει τις ζωές δεκάδων χιλιάδων νέων και από τις δυο μεριές.

(...) Το ΝΑΤΟ, στον οποίο είναι ενταγμένη και η χώρα μας και έχει μαζί με τις ΗΠΑ και την ΕΕ τεράστιες ευθύνες για αυτήν την αιματοχυσία, αξιοποιεί τον ουκρανικό λαό ως «κρέας για τα κανόνια του», για τους σχεδιασμούς του. Ετσι, εξοπλίζει με σύγχρονα όπλα και πυρομαχικά την Ουκρανία, εκπαιδεύει δεκάδες χιλιάδες άνδρες, στέλνει άτυπα στρατιωτικούς συμβούλους.

Μόνο η Ελλάδα έχει στείλει 3.870 τόνους στρατιωτικού εξοπλισμού, 60 πυραύλους «Stinger», πάνω από 1.100 φορητούς αντιαρματικούς πυραύλους RPG, πάνω από 2.000 ρουκέτες, 17.000 πολύτιμα βλήματα πυροβολικού 155 χιλιοστών, πάνω από 3 εκατομμύρια φυσίγγια 7,62 χιλιοστών, καθώς και 20 τεθωρακισμένα οχήματα μάχης BMP1. Επιπλέον, παρέχει έμπειρους στρατιωτικούς εκπαιδευτές σε τομείς όπως οι Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων, αλλά και ο χειρισμός αρμάτων «Leopard».

Ας αναλογιστούμε το τι έχουν στείλει και οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Γαλλία και οι άλλες 27 χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ. Εάν πάρουμε τα πολεμικά δελτία των δύο πλευρών, θα δούμε ισχυρισμούς για καταστροφή χιλιάδων αρμάτων μάχης, αεροσκαφών, πυραυλικών συστοιχιών, για την εξολόθρευση δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων εκατέρωθεν. Ετσι, σύμφωνα με στοιχεία των δύο πλευρών, στα πεδία των μαχών βρίσκονται τώρα τα κουφάρια 18,5 χιλιάδων τεθωρακισμένων οχημάτων διαφορετικών τύπων, περίπου 1.000 πολεμικών αεροπλάνων και ελικοπτέρων και πολλών χιλιάδων άλλων πολεμικών μηχανών που έχουν καταστραφεί...

Συνέχεια σε αυτό το μακελειό δίνει η πρόσφατη Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, που αποφάσισε να ρίξει νέο «λάδι στη φωτιά» του πολέμου στην Ουκρανία, αλλά και ευρύτερα στους μελλοντικούς πολεμικούς σχεδιασμούς αυτού του επιθετικού πολιτικοστρατιωτικού μηχανισμού στην Αφρική, στην Ασία κ.α.

Ετσι, έχουμε:

• Τις παραπέρα πολιτικές εγγυήσεις και τη νέα στρατιωτική βοήθεια στην αντιδραστική κυβέρνηση Ζελένσκι, με τη θεσμοθέτηση του «Συμβουλίου ΝΑΤΟ - Ουκρανίας».
• Τον παραπέρα ανεφοδιασμό των ουκρανικών δυνάμεων με νέα, σύγχρονα ΝΑΤΟικά όπλα, την εκπαίδευση των στρατιωτικών δυνάμεων, την ενίσχυση της λεγόμενης «διαλειτουργικότητας» του ΝΑΤΟ με την Ουκρανία, ώστε αυτή να φτάσει τα ΝΑΤΟικά στάνταρ.
• Την οικονομική ενίσχυση του ΝΑΤΟ για τη συνέχιση του πολέμου, όπου κάθε χώρα - μέλος υποχρεωτικά θα δίνει ως μίνιμουμ το 2% του ΑΕΠ για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ.
• Την αύξηση των ετοιμοπόλεμων ΝΑΤΟικών δυνάμεων σε 300 χιλιάδες και την ανάπτυξή τους σε περιοχές που γειτονεύουν με τη Ρωσία και τη συνεχιζόμενη σύγκρουση στην Ουκρανία. Νέες ΝΑΤΟικές δυνάμεις αναπτύσσονται τόσο στη Βαλτική όσο και στα Βαλκάνια.
• Τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ με νέες χώρες, όπως η Φινλανδία και η Σουηδία, που συνδέεται και με τη μελλοντική διαπάλη για τον έλεγχο της Αρκτικής (7 από τις 8 χώρες της Αρκτικής γίνονται μέλη του ΝΑΤΟ) και με τη διεύρυνση της συνεργασίας του με χώρες εκτός ΝΑΤΟ, που εμπλέκονται στους σχεδιασμούς των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, όπως η Ιαπωνία, η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία και η Νότια Κορέα, στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, όπου «ζυμώνεται» η νέα πολεμική αναμέτρηση του ΝΑΤΟ με την Κίνα, που από πέρυσι στη «Στρατηγική Αντίληψη» του ΝΑΤΟ χαρακτηρίστηκε «απειλή».

Η κυβέρνηση της ΝΔ, με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, των άλλων κομμάτων του ευρωατλαντισμού, συνυπέγραψε τις παραπάνω αποφάσεις και η ίδια κλιμακώνει ολοένα και περισσότερο τη συμμετοχή και εμπλοκή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, μεγαλώνοντας τους κινδύνους για τον λαό μας. Κλιμάκωση της ελληνικής εμπλοκής είναι ο σχεδιασμός αποστολής νέων ελληνικών όπλων και πυρομαχικών, καθώς και της αποστολής ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στη γραμμή αντιπαράθεσης με τη Ρωσία.

Η ίδια η αξιοποίηση της Ελλάδας, των λιμανιών της, όπως της Σούδας, της Αλεξανδρούπολης, του Βόλου, για μεταφορά όπλων και στρατευμάτων στη γραμμή της σύγκρουσης, αλλά και η αξιοποίηση των ελληνικών πολεμικών αεροδρομίων, π.χ. στην 110 Πτέρυγα Μάχης στη Λάρισα, για τις αποστολές των κατασκοπευτικών και άλλων αεροσκαφών που εμπλέκονται στη σύγκρουση, καθώς επίσης η ανάπτυξη και υποστήριξη στις ελληνικές θάλασσες αμερικανοΝΑΤΟικών πλοίων και η στήριξή τους από τη χώρα μας, όλα αυτά «βουλιάζουν» τον λαό μας στον «βάλτο» των ενδοϊμπεριαλιστικών πολεμικών ανταγωνισμών.

Οι συζητήσεις περί χρήσης πυρηνικών όπλων, οι οποίες διεξάγονται και από τις δύο πλευρές της σύγκρουσης, είτε με χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων είτε με τις λεγόμενες «βρώμικες» πυρηνικές βόμβες, προαλείφουν μια παραπέρα γενίκευση του πολέμου. Κι ας μη μας διαφεύγει ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία, σε αντίθεση με τους πολέμους στο Αφγανιστάν, στη Συρία ή αλλού, διεξάγεται πλέον σε μια χώρα όπου υπάρχουν πυρηνικές εγκαταστάσεις, ενώ και αυτήν τη φορά οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις έχουν αποστείλει στην περιοχή της σύγκρουσης όπλα με απεμπλουτισμένο ουράνιο, όπως αυτά που χρησιμοποίησαν κατά των λαών της Γιουγκοσλαβίας, όπλα που ευθύνονται για μακρόχρονες οικολογικές καταστροφές και καρκίνους.

Κοντά σε όλα αυτά υπάρχει και η «παράπλευρη απώλεια» του πολέμου, τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου, στο όνομα της ενίσχυσης της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ και στο πλαίσιο ενός αγοραίου παζαριού με την αστική τάξη της Τουρκίας. Οχι τυχαία, στα σχετικά ΝΑΤΟικά ντοκουμέντα η αναφορά στην Κυπριακή Δημοκρατία αντικαταστάθηκε με τις γεωγραφικές συντεταγμένες της χώρας, κάνοντας ένα ακόμα βήμα στην αναγνώριση των πεπραγμένων της τουρκικής εισβολής και κατοχής.

Σε αυτές τις συνθήκες έχει μεγάλη σημασία ο λαός και η νεολαία να μην τρώνε το «κουτόχορτο» της ευρωατλαντικής προπαγάνδας που καλλιεργούν όλα τα άλλα κόμματα. Οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ αναδεικνύουμε τις πραγματικές αιτίες του ιμπεριαλιστικού πολέμου και πρωτοστατούμε όλο αυτό το διάστημα ώστε ο λαός μας να μη δώσει καμία «λευκή επιταγή» στην κυβέρνηση της ΝΔ, που μαζί με την αμαρτωλή σοσιαλδημοκρατία των ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ και τη σαπίλα όλου του ντουνιά, που εκφράζουν οι εθνικιστικές και ακροδεξιές δυνάμεις, τον σέρνουν στο μακελειό του πολέμου.

Το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα, η σημαντική ενίσχυση του ΚΚΕ, το γεγονός ότι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ψήφισαν το Κόμμα μας και πολλοί ακόμα το σκέφτηκαν αλλά προς στιγμήν δεν το έκαναν, δείχνουν πως η «πλύση εγκεφάλου» που κάνουν στον λαό και στη νεολαία τα αστικά επιτελεία αντιμετωπίζει ορισμένες δυσχέρειες, χάρη στη δράση μας.

Σήμερα περισσότερες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις μπορούν να κατανοήσουν ότι το ΝΑΤΟ δεν είναι κανένας φιλειρηνικός οργανισμός, κάποια δύναμη ειρήνης και δημοκρατίας, αλλά ένα πολεμικό εργαλείο κατά των λαών, το οπλισμένο χέρι του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, που συγκρούεται με το αντίπαλο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο.

Τα Αντιιμπεριαλιστικά Διήμερα που διοργάνωσε η ΚΝΕ σε όλη την Ελλάδα, οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις που πραγματοποίησαν οι Κομματικές Οργανώσεις του ΚΚΕ στις περιοχές που φιλοξενούν βάσεις και αποτελούν ορμητήρια πολέμου αλλά και στόχο αντιποίνων, έχουν μεγάλη συμβολή στο να παραμένουν και να δυναμώνουν μέσα στη λαϊκή συνείδηση «φύτρα» αντίστασης στον καπιταλισμό, στα μονοπώλια, στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και συμμαχίες όπως είναι το ΝΑΤΟ.

Γιατί το ΚΚΕ δεν συμβιβάστηκε, σε αντίθεση με «αριστερές» δυνάμεις που ψήφισαν την παραπέρα διεύρυνση του ΝΑΤΟ με τη Φινλανδία και τη Σουηδία, όπως έκανε π.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί το ΚΚΕ δεν μασάει τα λόγια του μοιράζοντας «καρδούλες», ούτε λέει αερολογίες περί «επαναπροσδιορισμού της θέσης της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ», όπως έκανε το ΜέΡΑ25 για μεγάλο διάστημα.

Γιατί το ΚΚΕ δεν μιλά γενικόλογα για «διάλυση» του ΝΑΤΟ, όπως κάνουν μια σειρά άλλες δυνάμεις στην Ευρώπη, αλλά αγωνίζεται για να αποδεσμευτεί η χώρα και κάθε χώρα από αυτό, και ταυτόχρονα υπογραμμίζει πως αυτή η έξοδος από ιμπεριαλιστικές ενώσεις, όπως είναι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, μπορεί να γίνει πράξη, να λειτουργήσει ανεπίστρεπτα και υπέρ του λαού όταν αυτός κρατά στα χέρια του τα «κλειδιά» της οικονομίας και της εξουσίας.

(...) Να γιατί η πάλη μας ενάντια στο ΝΑΤΟ δεν είναι απλώς μια «αράδα» στο Πρόγραμμά μας αλλά ένα σύγχρονο, επίκαιρο και αναγκαίο επαναστατικό καθήκον, που αφορά όλες τις λαϊκές δυνάμεις της χώρας μας αλλά και των άλλων λαών των χωρών - μελών του ΝΑΤΟ.

Αυτό το επαναστατικό καθήκον δεν θα το αναθέσουμε ως «αντιπαροχή» ούτε στον Μπιν Λάντεν και σε διάφορες αντιδραστικές οργανώσεις τύπου Ταλιμπάν, που με «χίλιες κλωστές» συνδέονταν με τους ιμπεριαλιστές, ούτε σε αστικά καθεστώτα που προέκυψαν από αντεπαναστατικές διεργασίες, όπως είναι αυτό του Πούτιν στη σημερινή Ρωσία, ούτε βέβαια στον δισεκατομμυριούχο πρώην Πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντ. Τραμπ.

Αυτό, αν θέλετε, είναι και κάτι επιπλέον που μας διαχωρίζει από διάφορες στα λόγια «αντιιμπεριαλιστικές» δυνάμεις, που όμως αντιμετωπίζουν τον ιμπεριαλισμό στρεβλά, ως επιθετική εξωτερική πολιτική και όχι ως το σημερινό μονοπωλιακό στάδιο του καπιταλισμού, και μπαίνουν στο «λούκι» να επιλέξουν και σε αυτά τα ζητήματα εκείνον που τους φαίνεται το «μικρότερο κακό».

Γιατί η δική μας αντίθεση στο ΝΑΤΟ έχει αφετηρία τη λαϊκή αντίσταση και ρήξη με το ΝΑΤΟ, την επαναστατική κατανόηση του κόσμου και την εμπιστοσύνη στη δύναμη της ταξικής πάλης στην Ελλάδα και παντού στον κόσμο. Γιατί η Ιστορία γράφεται με πάλη ταξική! Αυτό το μήνυμα κουβαλάει και η ιστορική μνήμη εδώ στον τόπο που βρισκόμαστε!

Αυτή είναι η δύναμη που θα ανατρέψει το σύστημα της εκμετάλλευσης, τον κόσμο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και επεμβάσεων, των πολέμων και της αναγκαστικής προσφυγιάς, και στη θέση τους θα αναδείξει μια άλλη κοινωνία, της ειρήνης και αδελφοσύνης των λαών, του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, όπως αυτή που βίωναν και οι λαοί της Ρωσίας και της Ουκρανίας πριν την καπιταλιστική παλινόρθωση, που όμως θα παλέψουμε (και τώρα έχουμε περισσότερα όπλα) ώστε να είναι και απαλλαγμένη από αδυναμίες και λάθη που οδήγησαν στην ανατροπή της.

Γιατί το μέλλον της ανθρωπότητας, το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος, ο σοσιαλισμός!