Ταχέως προχωρά το σχέδιο επικίνδυνων διευθετήσεων στα Ελληνοτουρκικά, υπό ευρωατλαντική εποπτεία, με ορόσημο τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, μεσοβδόμαδα στη Λιθουανία, στο περιθώριο της οποίας συναντήθηκαν Μητσοτάκης και Ερντογάν.

Στη συνάντηση επιβεβαίωσαν την πρόθεση των δύο κυβερνήσεων να επιταχύνουν το παζάρι, καθώς στο παρασκήνιο ζυμώνονται «λύσεις» που κουμπώνουν με τον σχεδιασμό των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή, με συμβιβασμούς - «κομμάτια στο παζλ» ευρύτερων γεωπολιτικών διευθετήσεων, ώστε να θωρακιστεί η συνοχή του ΝΑΤΟ στον ανταγωνισμό με Ρωσία και Κίνα.

Θυμίζουμε, μετά τη συνάντηση της Τετάρτης, το Μαξίμου εξέδωσε ανακοίνωση, τονίζοντας ότι οι δύο πλευρές συμφώνησαν «να οικοδομήσουν πάνω στο θετικό μομέντουμ (σ.σ. από τους σεισμούς και μετά) και να ενεργοποιήσουν κατά το επόμενο διάστημα πολλαπλούς διαύλους επικοινωνίας ανάμεσα στις δύο χώρες».

Επιπλέον, συμφώνησαν η επόμενη συνεδρίαση του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας - Τουρκίας να πραγματοποιηθεί το φθινόπωρο στη Θεσσαλονίκη και «ανέθεσαν στους υπουργούς Εξωτερικών να καθοδηγούν τη διαδικασία».

Ο ίδιος ο Κυρ. Μητσοτάκης, με δηλώσεις του μετά τη συνάντηση, περιέγραψε «έναν πιο σαφή οδικό χάρτη για το πώς θα κινηθούμε τους επόμενους μήνες», πάνω σε «τρεις άξονες»:

• Ο πρώτος είναι «ο πολιτικός διάλογος, υπό την καθοδήγηση των δύο υπουργών Εξωτερικών, στον οποίον προφανώς θα τεθούν τα σημαντικά, τα βαριά γεωπολιτικά ζητήματα, με σημαντικότερο το βασικό ζήτημα το οποίο αναγνωρίζουμε ότι είναι η διαφορά μας με την Τουρκία, δηλαδή η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο».
• Ο δεύτερος είναι «τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, τα οποία μπορούν να αποδώσουν περισσότερους καρπούς χτίζοντας πάνω στο θετικό μομέντουμ των τελευταίων μηνών». Ηδη στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ και σε συνάντηση των υπουργών Αμυνας των δύο χωρών, συμφωνήθηκε να υπάρξει επικοινωνία προκειμένου να πραγματοποιηθεί συνάντηση για τα ΜΟΕ, σε επανέναρξη άλλης μιας αμερικανοΝΑΤΟικής κοπής διαδικασίας.
• Ο τρίτος άξονας «αφορά τη λεγόμενη Θετική Ατζέντα» και συγκεκριμένα «ζητήματα οικονομικής συνεργασίας, ενεργειακής συνεργασίας» κ.λπ. Μια θεματολογία που σε συνδυασμό με τις διευθετήσεις στα προαναφερόμενα «βαριά ζητήματα», δρομολογεί επικίνδυνες εξελίξεις, ανοίγοντας δρόμους για συνεκμετάλλευση - συνδιαχείριση του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, προς όφελος των ενεργειακών και άλλων ομίλων.

Σε ένα μπαράζ παρεμβάσεων και φτιάχνοντας κλίμα, ο πρωθυπουργός βγήκε μία μόλις μέρα μετά στον «ΣΚΑΪ», για να εκφράσει την ελπίδα του να πάνε σε «απτά αποτελέσματα».

«Ο μεγάλος στόχος», είπε, «είναι να λύσουμε τον πυρήνα της διαφοράς», προσδιορίζοντας με αυτή τη νεόκοπη έκφραση, που παραπέμπει ευθέως σε ζητήματα κυριαρχίας, ότι «η μεγάλη μας διαφορά με την Τουρκία εξακολουθεί να είναι η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας δηλαδή, στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο». Θέμα που, όπως είπε, εφόσον οι δύο πλευρές συμφωνήσουν, θα παραπεμφθεί στη Χάγη, «ώστε το Διεθνές Δικαστήριο να επιληφθεί αυτής της μεγάλης εκκρεμότητας».

Πρόσθεσε βέβαια και άλλα ζητήματα, όπως το Κυπριακό, τη διαχείριση του Μεταναστευτικού - Προσφυγικού και την «οικονομική συνεργασία» μεταξύ των αστικών τάξεων των δύο χωρών, δείχνοντας ότι πάνε για διάλογο εφ' όλης της ύλης και ότι εξετάζουν λύσεις - «πακέτο». Το επιβεβαίωσε άλλωστε και ο ίδιος, λέγοντας ότι υπάρχει «μια μεγάλη ατζέντα, τολμηρή ατζέντα», την οποία δήλωσε «διατεθειμένος» να «διερευνήσει».

Το στίγμα όμως των κυβερνητικών προθέσεων δόθηκε καθαρά όταν ο πρωθυπουργός απάντησε στην ερώτηση των δημοσιογράφων για το αν μια συμφωνία μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη κυριαρχία. Επικαλούμενος τον «πατριωτισμό της ευθύνης» «σε αντίθεση με τον πατριωτισμό που εξαντλείται σε εύκολες κορόνες», σχολίασε επί λέξη για το ενδεχόμενο «απομείωσης της κυριαρχίας»:

«Αυτό είναι μία σχετική έννοια, αλλά πρέπει να σας πω ότι οποιαδήποτε συμφωνία αυτού του τύπου μπορεί ενδεχομένως, ναι, να συνεπάγεται και κάποιες υποχωρήσεις από κάποιες θέσεις, οι οποίες μπορούν να αποτελούν την αφετηρία μιας διαπραγμάτευσης».

Ζητώντας, δε, πλάτη σε αυτό κι από τα άλλα αστικά κόμματα, τόνισε ότι «αν ποτέ φτάναμε σε αυτό το σημείο, θα είχε μείζονα ρόλο να παίξει και η Βουλή και τα κόμματα», κάνοντας καθαρό ότι η διαπραγμάτευση θα προχωρά παράλληλα με την προσπάθεια να διαμορφώνεται κλίμα ευρύτερων συναινέσεων με τα άλλα αστικά κόμματα, μπροστά σε όσα έρχονται.

Στο μεταξύ, ανώτατες διπλωματικές πηγές στην Αθήνα, δίνοντας διευκρινίσεις σχετικά με τα επόμενα βήματα, περίπου επιβεβαιώνουν ότι το σχήμα των διερευνητικών επαφών θα μπει σε δεύτερη μοίρα, καθώς «δεν λειτούργησαν πάντα. Ηταν σε πιο χαμηλό επίπεδο (σ.σ. επικεφαλής των ομάδων ήταν διπλωμάτες) και εξέλειπε η πολιτική βούληση». Επιμένουν, άλλωστε, ότι είναι αναγκαίο «να υπάρχει πολιτική βούληση και ιδιοκτησία», υπό την έννοια ότι η κυβέρνηση θα αναλάβει την «ευθύνη και λογοδοσία» στη Βουλή.

Παρομοιάζουν, εξάλλου, το σχήμα με τους τρεις άξονες («Πολιτικός Διάλογος, ΜΟΕ και Θετική Ατζέντα») ως μια «ομπρέλα», όπου οι υπουργοί Εξωτερικών των δύο χωρών «θα λογοδοτούν απευθείας» σε Μητσοτάκη και Ερντογάν.

Προσεγγίζουν εξάλλου το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας στη Θεσσαλονίκη ως «σημαντικό ορόσημο», προϊδεάζοντας ότι έως τότε οι δυο πλευρές «θα έχουμε μιλήσει και διαμορφώσει ένα πλαίσιο, θα καταρτίσουμε τις λεπτομέρειες του οδικού χάρτη τις επόμενες μέρες με επικοινωνίες μεταξύ των δυο μερών», όπως λένε, ενώ δεν αποκλείεται και συνάντηση επ' αυτού των υπουργών Εξωτερικών το επόμενο διάστημα.

Σημειωτέον, οι ίδιες πηγές, επιβεβαιώνοντας τη ρήση Μητσοτάκη ότι οποιαδήποτε συμφωνία αυτού του τύπου «μπορεί» να συνεπάγεται και «υποχωρήσεις», λένε σχετικά ότι «εφόσον προσέρχεσαι σε συνομιλίες, ενδέχεται να υπάρξουν και παραχωρήσεις. Η διαπραγμάτευση δεν θα λήξει 100-0»...

Σε κάθε περίπτωση, βάζουν στόχο «να κοιτάξουμε να λύσουμε και θέματα που είναι μεγάλα», αναγνωρίζοντας βέβαια, εμμέσως, ότι η τουρκική αστική τάξη και άλλοι παράγοντες θα βάλουν κι άλλα θέματα. «Υπάρχουν σοβαρά ζητήματα που θα δούμε τη διαχείρισή τους», λένε χαρακτηριστικά, σπεύδοντας πάντως να εφησυχάσουν ότι υπάρχει «αμοιβαία κατανόηση για τις κόκκινες γραμμές της άλλης πλευράς και η βασική κατανόηση ότι πρέπει να προχωρήσουμε σε ήρεμα νερά και να κάνουμε την προσπάθεια να συζητήσουμε».

Ωστόσο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ανάμεσα στα «βαριά γεωπολιτικά ζητήματα» που καθορίζουν την ατζέντα στα Ελληνοτουρκικά, βρίσκονται και οι σχεδιασμοί για συνεκμετάλλευση - συνδιαχείριση του ενεργειακού πλούτου της περιοχής, για τον οποίο «ακονίζουν μαχαίρια» οι επιχειρηματικοί όμιλοι, ενώ ήδη δρομολογούνται «πρωτοβουλίες» με σφραγίδα των ΗΠΑ και του γνωστού και μη εξαιρετέου Πάιατ.

Να καταγραφεί, τέλος, η απάντηση που έδωσε ο Κυρ. Μητσοτάκης σε ερωτήσεις σχετικά με την παραχώρηση από την κυβέρνηση Μπάιντεν νέων F-16 στην Τουρκία. Χαρακτηριστικά, κάλεσε τον λαό να μην βλέπει «μέσα από το πρίσμα της αντιπαλότητας» στα Ελληνοτουρκικά «τη δυνατότητα της Τουρκίας να μπορεί να εξοπλίζεται»,αλλά προφανώς μέσα από τη μεγάλη εικόνα των ΝΑΤΟικών σχεδίων, που δίνουν αέρα στα πανιά της τουρκικής επιθετικότητας.

Θυμίζουμε ότι η άρνηση μέχρι τώρα των ΗΠΑ να παραδώσουν F-16 στην Τουρκία, παζαρεύοντας τον ρόλο της στη ΝΑΤΟική συμμαχία, αλλά και τη σχέση της με τη Ρωσία και την Κίνα, προβαλλόταν από την ελληνική κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα ως «ψήφος εμπιστοσύνης» των «συμμάχων» στον αναβαθμισμένο ρόλο της Ελλάδας στην περιοχή!

Από την Τετάρτη το αφήγημα άλλαξε και πλέον η πώληση των F-16 στην Τουρκία γίνεται για το ...καλό του ΝΑΤΟ και της «σταθερότητας» στην περιοχή. Αυτό κι αν είναι απόδειξη ότι η ελληνική κυβέρνηση, με τη συναίνεση όλων των αστικών κομμάτων, έχει «κορόνα στο κεφάλι» της την ευρωατλαντική συνοχή του ΝΑΤΟ, ως προϋπόθεση για να προχωρήσουν σχέδια με τα οποία η ελληνική αστική τάξη συνδέει άρρηκτα τα συμφέροντά της.

Για τον ίδιο ακριβώς λόγο, άλλωστε, ο πρωθυπουργός έσπευσε πρώτος και για λογαριασμό των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ να μιλήσει για «στροφή στην εξωτερική πολιτική» της Τουρκίας, «που δεν αφορά μόνο τις σχέσεις της με την Ελλάδα, αλλά συνολικά τις σχέσεις με την ΕΕ, με το ΝΑΤΟ, με τις ΗΠΑ», από την οποία «η Ελλάδα μόνο ωφελημένη μπορεί να βγει».