Πιο γρήγορα και από τους συγγραφείς ...δυστοπικών μυθιστορημάτων κατεβάζει η «γκλάβα» των κυβερνητικών επιτελείων τις νέες φράσεις και ετικέτες, για να ντύσει το αφήγημα των «ακραίων φαινομένων», λέγοντας επί της ουσίας ότι οι φωτιές θα σβήνουν στη θάλασσα και ότι δεν πρέπει ο λαός να ζητάει πολλά. «Πυρονέφος», «μεγαπυρκαγιά», «έκρηξη φωτιάς» και άλλα τέτοια επιστρατεύονται για να κρύψουν την επιλεκτική γύμνια του κρατικού μηχανισμού σε υποδομές και μέσα, την έλλειψη ολοκληρωμένου αντιπυρικού σχεδιασμού, να παρουσιαστούν οι πυρκαγιές ως «πρωτόγνωρα» φαινόμενα, σαν κάτι πάνω από τις ανθρώπινες δυνάμεις. Κι όμως: Ακόμα και οι ορολογίες που «κορφολογούν», για να δώσουν επιστημονική επίφαση στην προπαγάνδα, δείχνουν το ακριβώς αντίθετο από όσα ισχυρίζονται. Οτι δηλαδή «τα εργαλεία υπάρχουν αλλά δεν χρησιμοποιούνται», όπως έλεγε πρόσφατα σε συνέντευξή του ένας επιστήμονας του Εθνικού Αστεροσκοπείου. Το γιατί δεν χρησιμοποιούνται δεν θέλει και μεγάλη φαντασία να το καταλάβει κανείς: Γιατί θεωρούνται κόστος για το αστικό κράτος και «πεδίο δόξης λαμπρόν» για τους επιχειρηματικούς ομίλους, που η κυβέρνηση τους ανοίγει δρόμο για εμπλοκή στη διαχείριση των δασών. Ηρθε η ώρα, λοιπόν, μετά από τόσες τραγωδίες και καταστροφές, η μάχη που δίνει ο λαός για να σώσει τα σπίτια, το βιος του και το περιβάλλον να βάλει στο στόχαστρο τους πραγματικούς ενόχους για το επαναλαμβανόμενο έγκλημα: Το αστικό κράτος, το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που το υπηρετούν.