Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα εκτενή αποσπάσματα από την εισήγηση και σε επόμενο φύλλο θα δώσει συνέχεια σχετικά με την εκδήλωση.

Η κατάσταση των συστημάτων Υγείας, 4 χρόνια από την πανδημία COVID-19, μας επιτρέπει να αναδείξουμε τον βασικό ένοχο των τραγικών γεγονότων που ζήσαμε σε Ελλάδα, ΕΕ και σε ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο με την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας σε βάρος της εργατικής τάξης και του λαού (...)

Η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα έδωσαν δεκάδες χιλιάδες θύματα στην πανδημία, στις βιομηχανίες, τους τόπους δουλειάς, στις εργατουπόλεις και τις φτωχογειτονιές της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Βρετανίας, των ΗΠΑ, σε άλλες χώρες. Αποδείχθηκε ο ταξικός χαρακτήρας της στρατηγικής της Υγείας της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων, που έχει στόχο την τόνωση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Περιλαμβάνει τη δραστική μείωση της κρατικής χρηματοδότησης για τη λαϊκή Υγεία, την ενίσχυση της εμπορευματοποίησης των δημόσιων συστημάτων Υγείας και των επιχειρηματικών κριτηρίων στη λειτουργία τους καθώς και την ενίσχυση του ιδιωτικού επιχειρηματικού τομέα.

Σε αυτήν τη στρατηγική οφείλεται το ότι την περίοδο της πανδημίας τα δημόσια συστήματα περίθαλψης βρέθηκαν με ελάχιστο προσωπικό, χωρίς τις αναγκαίες υποδομές και τεχνολογικό εξοπλισμό, που οδήγησε ακόμα και στα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη να καταρρέουν σαν χάρτινοι πύργοι. Οδήγησε σε όλη την ΕΕ στο να μετατρέπονται τα δημόσια νοσοκομεία σε «μιας νόσου». Να αναγορεύεται «ατομική ευθύνη» η προφύλαξη από τον ιό (...)

Τέσσερα χρόνια από το ξέσπασμα της πανδημίας στην ΕΕ, η κατάσταση παραμένει τραγική. Ενα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού στα κράτη - μέλη της ΕΕ, που προσεγγίζει το 42%, σύμφωνα με έρευνα του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου Συστημάτων και Πολιτικών Υγείας, εκτιμά ότι το 2022 δεν μπόρεσε να καλύψει ιατρικές ανάγκες, ιατρών διαφόρων ειδικοτήτων, μεταξύ άλλων για την ψυχική υγεία και οδοντιατρική. Ορισμένοι από τους βασικούς λόγους, όπως αποτυπώνονται στις αναφορές της Eurostat, είναι: Υψηλό κόστος, μεγάλη απόσταση, μεγάλη αναμονή.

Δεν είναι τυχαίο ότι όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στη Γερμανία, στη Γαλλία, στην Ισπανία, στη Βρετανία και αλλού διοργανώθηκαν δυναμικές κινητοποιήσεις, απεργίες, διαδηλώσεις του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, στις οποίες συμμετείχαν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι. Τα αιτήματα σχεδόν όμοια: Κάλυψη των ελλείψεων προσωπικού, ενίσχυση των δημόσιων νοσοκομείων, αύξηση μισθών, σταθερή δουλειά, μείωση ωρών εργασίας.

Η δε Κομισιόν προκήρυξε το λεγόμενο σχέδιο «Ευρωπαϊκή Ενωση Υγείας» και το πρόγραμμα EU4Health, τα οποία εντάχθηκαν στο «Next Generation EU», στο Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (ΤΑΑ) με προϋπολογισμό πάνω από 1 τρισ. ευρώ έως το 2027.

Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ προσπαθούν να εμφανίσουν το ΤΑΑ σαν σωσίβιο που θα σώσει τον «πνιγμένο» λαό από τις τεράστιες ελλείψεις στην Υγεία, που οδηγούν συνεχώς σε τραγωδίες. Η ΝΔ το παρουσιάζει σαν τον «αιμοδότη» που θα χρηματοδοτήσει το «νέο ΕΣΥ». Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ χρεώνουν στη ΝΔ «κακούς χειρισμούς», στους οποίους οφείλονται τα «μηδενικά αποτελέσματα». Από τα 31 δισ. του ΤΑΑ για την Ελλάδα, για την Υγεία δίνεαι 1,5 δισ. Ακόμη κι έτσι, το θέμα δεν είναι μόνο το «πόσο» αλλά και το «για τι».

Δεκάρα δεν δίνει το ΤΑΑ για το βασικό πρόβλημα, που είναι η πρόσληψη προσωπικού με μόνιμη και σταθερή δουλειά. Πυλώνας του είναι η «έξυπνη ανάπτυξη, η ανταγωνιστικότητα, μία εύρυθμα λειτουργούσα εσωτερική αγορά», που απαιτεί εργασιακές σχέσεις - λάστιχο και παράδοση των υπηρεσιών Υγείας ολοένα και περισσότερο σε ιδιώτες, όπως είδαμε και τις τελευταίες μέρες στη χώρα μας (αξονικός τομογράφος σε ιδιώτη κ.ο.κ.).

Στον «πράσινο» σχεδιασμό του, δεν προϋπολογίζεται αυτοτελώς η δημιουργία ούτε ενός νοσοκομείου ούτε μίας νέας μονάδας ΠΦΥ, όμως τροφοδοτούνται με «ζεστό» χρήμα οι όμιλοι που αναλαμβάνουν τις «ενεργειακές αναβαθμίσεις» των νοσοκομειακών μονάδων.

Προωθούνται με κάθε τρόπο οι ψηφιακές μεταρρυθμίσεις που σήμερα φέρνουν στο επίκεντρο τον ψηφιακό φάκελο ασθενούς. Οι όμιλοι διαχείρισης των δεδομένων και οι ασφαλιστικές ετοιμάζονται για νέο, πιο «εξατομικευμένο» γιουρούσι σε βάρος των ανθρώπων που δεν μπορούν να γιατροπορευτούν στο κρατικό σύστημα Υγείας, πλασάροντας πακέτα σε ιδιωτικές κλινικές ή ιατρικές πράξεις σε δημόσιες δομές προς όφελος ομίλων της Υγείας. Με τα νέα ηλεκτρονικά συστήματα κοστολόγησης, που εγκαινίασε ο ΣΥΡΙΖΑ, τα λεγόμενα DRGs, που θα φουσκώσουν τις ήδη αυξημένες ιδιωτικές δαπάνες Υγείας, που το 2021 υπολογίζονταν σε πάνω από 1.600 ευρώ το έτος στη χώρα μας.

Με βάση την ετήσια έκθεση της ΕΕ για την Υγεία (2021), η Κομισιόν πανηγυρίζει γιατί αυξήθηκαν κατακόρυφα η «τηλεϊατρική» και οι «τηλε-εξετάσεις» με γενικούς γιατρούς και παθολόγους. Η στόχευση είναι προφανής και δεν έχει να κάνει με την εύλογη και αναγκαία ενσωμάτωση των σύγχρονων ψηφιακών και τεχνολογικών ανακαλύψεων στην Υγεία. Αντίθετα, στόχος είναι, από τη μία, αδυνάτισμα των κρατικών δομών Υγείας λόγω της χρόνιας υποχρηματοδότησης και υποβάθμισης και, από την άλλη, ενίσχυση της «τηλεϊατρικής», της «νοσηλείας στο σπίτι», του «ραντεβού των 7 λεπτών» και του οικογενειακού γιατρού - κόφτη που προ πολλού έχουν εφαρμοστεί στην υπόλοιπη ΕΕ, με στόχο τη μείωση του κόστους. Ολα τα παραπάνω χρηματοδοτούνται κατά προτεραιότητα από το ΤΑΑ (...)

Το «όραμα» της ΕΕ για την Υγεία περιγράφεται γλαφυρά στο παρακάτω απόσπασμα: «Υγεία και οικονομική ανθεκτικότητα, με σκοπό την αύξηση της ετοιμότητας για την αντιμετώπιση κρίσεων και της ικανότητας αντίδρασης σε κρίσεις». Με δύο λόγια, στόχος της ΕΕ και των χρηματοδοτήσεών της δεν είναι να εξασφαλίσουν την καθολική κάλυψη των κοινωνικών αναγκών στην Υγεία και την πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αλλά την «αντιμετώπιση κρίσεων». Μετά τους αερομεταφερόμενους πυροσβέστες, τώρα εξαγγέλλονται και «αερομεταφερόμενοι γιατροί» από χώρα σε χώρα (flying doctors), όπως αναφέρουν τα κείμενα της ΕΕ. Η ίδια αντίληψη περί «αντιμετώπισης κρίσεων» τροφοδοτείται και εντός κάθε χώρας, όπως γίνεται με τα «εντέλλεσθε», τα «μπαλώματα», τις διαρκείς αποσπάσεις, με την κατάσταση να είναι εκρηκτική κι ακόμα χειρότερη στην περιφέρεια και τα νησιά. Πρόκειται για αντιδραστικό προσανατολισμό που στόχο έχει να διαιωνίζεται ένα δημόσιο σύστημα Υγείας δραματικά πίσω από τις ανάγκες, προκειμένου να κερδοφορούν οι ιδιωτικοί όμιλοι που δραστηριοποιούνται τόσο εντός, όσο εκτός και από κοινού με το δημόσιο σύστημα Υγείας.

Ταυτόχρονα, προχωρά σε μία επιλεκτική πριμοδότηση ορισμένων αγορών (έτσι τις βλέπει, άλλωστε, ως αγορές) ιδιαίτερα κερδοφόρων για τους ομίλους λόγω του μεγάλου κόστους νοσηλείας και των πολυάριθμων ασθενών που για τους εμπόρους της Υγείας αποτελούν εξασφαλισμένη πελατεία - στους οποίους επιδοτεί προγράμματα «πρόληψης», όπως ο καρκίνος, τα καρδιαγγειακά νοσήματα, η στοματική υγιεινή, η «εγγύηση για το παιδί». Τέτοιες καμπάνιες αποτελούν πρόκληση, τη στιγμή που ολόκληρη η ΕΕ δαπανά 2,9% του προϋπολογισμού για την πρόληψη - στην Ελλάδα μόλις 1,4%. Τη στιγμή που κλείνουν ή είναι στα πρόθυρα εξειδικευμένες κλινικές και νοσοκομεία, όπως τα παιδιατρικά. Πρόκειται για υποτυπώδεις, ανεπαρκείς εξετάσεις, που δεν συνοδεύονται από δωρεάν και πλήρη θεραπεία σε ό,τι διαγνωστεί. Λειτουργούν ως δόλωμα, καθώς εμπλέκουν ιδιώτες γιατρούς και κλινικές, προκειμένου μεγάλο μέρος του λαού που για οικονομικούς λόγους αδυνατεί να κάνει τις απαιτούμενες εξετάσεις, να οδηγηθεί ως πελάτης στους εμπόρους της Υγείας. Ανάλογος σχεδιασμός προωθείται και με τα ΤΕΠ στα νοσοκομεία, όπου επιδοτείται από το ΤΑΑ η ξενοδοχειακή ανακαίνισή τους με δεδομένο ότι τα Επείγοντα αποτελούν βασικό πεδίο επιχειρηματικής δράσης με ιδιωτικά ασθενοφόρα, δευτερογενείς μετακινήσεις μέσω ασφαλιστικών ομίλων.

Αυτήν τη στρατηγική της ΕΕ υλοποιούν εδώ και δεκαετίες στη χώρα μας όλες οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου. Το κοινωνικό δικαίωμα της Υγείας υποτάσσεται στις ορέξεις του κεφαλαίου, και αυτό υπηρετείται συνολικά από τη διάταξη των νοσοκομείων, το νομικό καθεστώς λειτουργίας τους, τον όγκο, τις σχέσεις εργασίας του προσωπικού, τις παρεχόμενες υπηρεσίες. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν μπορεί να εξασφαλιστεί το δικαίωμα στην πρόληψη, στην περίθαλψη και νοσηλεία, στο φάρμακο (...)

Για μας δεν νοείται Υγεία με κέρδος, κόστος, επιχειρηματική δράση. Δεν νοείται η Υγεία, ένα ζήτημα ζωής και θανάτου, να είναι εμπόρευμα.

Ιδιαίτερα σήμερα, που μπορεί να υπάρξει ενιαίο, αποκλειστικά κρατικό σύστημα Υγείας, με κριτήριο τη δωρεάν πρόληψη, περίθαλψη, αποκατάσταση της υγείας του λαού. Οπως και η κάλυψη των αναγκών για φάρμακα όταν τα χρειάζεται ο λαός, τόσο σε συνθήκες αυξημένων αναγκών, όσο και σε έκτακτες συνθήκες που δεν αποτελούν κάτι πέρα από τη λειτουργία των νοσοκομείων αλλά είναι ακριβώς συνυφασμένες με αυτή. Οι εργαζόμενοι να μην επιτρέψουν να γίνεται η ζωή τους θυσία στο καπιταλιστικό κέρδος. Να παλέψουν κόντρα στην ΕΕ, στα μονοπώλια και το κράτος τους, για σύγχρονο, εξοπλισμένο, στελεχωμένο δημόσιο σύστημα Υγείας, χωρίς καμιά επιχειρηματική δράση, προσωπικό με μόνιμη, σταθερή δουλειά, με μισθούς με βάση τις σύγχρονες ανάγκες. Ενας αγώνας που θα αναδεικνύει όλο και περισσότερο την ανάγκη ο λαός μας να αποδεσμευτεί από τα δεσμά της ΕΕ, να αποτινάξει την καπιταλιστική εκμετάλλευση, οικοδομώντας τη δική του εργατική εξουσία, τον σοσιαλισμό, που καθόλου τυχαία μεγαλούργησε (και) στην Υγεία, αποτελώντας αυτή προνομιακό πεδίο τεκμηρίωσης της ανωτερότητάς του, γιατί κριτήριο είναι η ανθρώπινη ζωή και οι ανάγκες κι όχι το καπιταλιστικό κέρδος.