Της άφιξης Ερντογάν προηγήθηκαν διάφορες ...καφενειακές αναλύσεις στα κανάλια και στα ραδιόφωνα για το τι σηματοδοτεί το «καλό κλίμα» που οι «έγκριτοι» σχολιαστές διέβλεπαν ότι θα ακολουθήσει. Οι μεν έλεγαν ότι ο Τούρκος Πρόεδρος έρχεται περίπου ...ταπεινωμένος στην Ελλάδα, σε μια «δύσκολη περίοδο» για τη χώρα του, εξαιτίας των διεθνών εξελίξεων και ιδιαίτερα του πολέμου στη Μέση Ανατολή, όπου βρίσκεται «απομονωμένος», λόγω της στάσης του απέναντι στο Ισραήλ. Γι' αυτό, σημείωναν, «δεν τον παίρνει» και για πολλά - πολλά. Οι δε έλεγαν ότι κανείς δεν μπορεί να παραβλέπει και να αγνοεί «το μέγεθος της Τουρκίας στην περιοχή», και ότι οι «χαμηλοί τόνοι» προέρχονται από το «αίσθημα υπεροχής», που κάνει την Τουρκία επικίνδυνη. Στο διά ταύτα, βέβαια, όλοι συμφωνούσαν ότι το «καλό κλίμα» πρέπει να αξιοποιηθεί για να φτάσει γρηγορότερα η συζήτηση στα καυτά θέματα, «σπέρματα» των οποίων περιέχονται τόσο στη διακήρυξη που υπέγραψαν οι δύο κυβερνήσεις όσο και στις επιμέρους συμφωνίες της «θετικής ατζέντας» που συζήτησαν μεταξύ τους οι υπουργικές αντιπροσωπείες. Αυτό ανέλαβαν να αναδείξουν και ως το συμπέρασμα των επαφών οι πιο «σοβαροί» αναλυτές, στην πλειοψηφία τους πολιτικοί και διπλωμάτες που έχουν εμπλακεί σε προηγούμενους κύκλους των παζαριών και σήμερα ηγούνται της προπαγάνδας για την «ανάγκη» να υπάρξουν γρήγορα συμβιβασμοί στα Ελληνοτουρκικά. Οχι βέβαια με κριτήριο τα συμφέροντα των λαών, αλλά για να διασφαλίζεται η ΝΑΤΟική συνοχή και να «τρέξουν» τα σχέδια για «καζάν - καζάν» συμφωνίες προς όφελος των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας.