Ιδιωτικά πανεπιστήμια, Σύμβαση της Λισσαβόνας, αναγνώριση περιόδων σπουδών και «μικροδιαπιστευτηρίων»... Μπορεί να φαίνονται μεταξύ τους ασύνδετα, είναι όμως όλα κομμάτια του ίδιου παζλ, που χτίζεται ψηφίδα ψηφίδα στην ΕΕ και το ακολουθούν πιστά τα κράτη - μέλη. Το παζλ ακούει στο όνομα «Ευρωπαϊκός Χώρος Εκπαίδευσης», ψηφίστηκε στο Ευρωκοινοβούλιο όχι μόνο από τη ΝΔ, αλλά και από τους ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ και στο κομμάτι της Ανώτατης Εκπαίδευσης αφορά την επιτάχυνση της δημιουργίας μιας μεγάλης αγοράς πτυχίων και πιστοποιητικών. Το πιο πρόσφατο κομμάτι στο παζλ αυτό φαίνεται πως είναι τα «ευρωπαϊκά πτυχία» που σκοπεύει να θεσπίσει η Κομισιόν, ενισχύοντας τις συνεργασίες μεταξύ των ΑΕΙ της επικράτειάς της, την κινητικότητα φοιτητών και επιστημονικού δυναμικού και τις «ατομικές διαδρομές» μάθησης. Κι αν κάποιος αναρωτιέται «πού θα ωφελήσουν όλα αυτά;», η Κομισιόν απαντάει: «Για τους εργοδότες, θα διευκολύνει την πρόσληψη πτυχιούχων υψηλής ειδίκευσης, που είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις ενός ταχέως μεταβαλλόμενου κόσμου»... Κοινώς, ένα κυνήγι προσόντων και τίτλων για τους νέους και μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση της Παιδείας, στην υπηρεσία των επιχειρηματικών ομίλων, της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας τους.