Με τις ψήφους της κυβερνητικής πλειοψηφίας πέρασε χτες από την Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας με τίτλο «Κύρωση της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την αναγνώριση των τίτλων σπουδών σχετικά με την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση στην ευρωπαϊκή περιφέρεια». Το ΚΚΕ δήλωσε ξεκάθαρα ότι καταψηφίζει το νομοσχέδιο. Πέραν της «Νίκης», που δήλωσε ότι θα καταψηφίσει, όλα τα υπόλοιπα κόμματα, παρά τις διαφωνίες και τα ερωτήματα που εξέφρασαν, επιφυλάχτηκαν να τοποθετηθούν στην Ολομέλεια.

Στο ερώτημα που μπήκε έντονα στη συζήτηση, γιατί έρχεται τώρα η κυβέρνηση να κυρώσει τη Σύμβαση της Λισαβόνας, 26 χρόνια μετά την υπογραφή της, η εισηγήτρια του ΚΚΕ, Αφροδίτη Κτενά, σημείωσε ότι «σήμερα έχει γίνει κατορθωτό μετά από εργώδεις προσπάθειες τόσων και τόσων κυβερνήσεων να διαμορφωθεί το θεσμικό πλαίσιο που θα μπορεί να την υποδεχθεί:

• Που ως "Τριτοβάθμια Εκπαίδευση" νοούνται όλοι οι τύποι προγραμμάτων σπουδών ή κύκλοι μαθημάτων, κατάρτισης ή εκπαίδευσης για έρευνα στο μεταδευτεροβάθμιο επίπεδο που αναγνωρίζονται από τις αρμόδιες αρχές ενός μέρους ως στοιχεία του συστήματος Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
• Που οι τίτλοι των κολεγίων με τα 3ετή προγράμματα σπουδών είναι επαγγελματικά ισοδύναμοι με τους τίτλους των δημόσιων πανεπιστημίων (Ν. 4635/2019) - ελέω ευρωπαϊκής κανονικότητας, βεβαίως.
• Που η διαδικασία της Μπολόνια έχει καταστήσει το πτυχίο ένα απλό "προσόν", εξάλλου και η Λισαβόνα "προσόντα" αναγνωρίζει. Το δικαίωμα στην εργασία παραμένει στόχος προς κατάκτηση σε μιαν άλλη κοινωνία, όπου η εργασία αποτελεί συνεισφορά σε μια κοινή υπόθεση κι όχι μέσο εκμετάλλευσης των πολλών για τον πλουτισμό των λίγων.
• Που οι σπουδές των νέων παιδιών, δηλαδή η μεταλαμπάδευση γνώσεων στην επόμενη γενιά μιας κοινωνίας, γίνονται κι αυτές πεδίο κερδοφορίας για επιχειρηματίες».

Πρόσθεσε ότι «η Σύμβαση ανοίγει διάπλατα την πόρτα για την αναγνώριση των αποφοίτων των κολεγίων και ακαδημαϊκά πλέον».

Τόνισε πως «ο κύριος λόγος που εξυπηρετεί αυτή η Σύμβαση όπως εξάλλου και η Μπολόνια είναι ένας: Η δημιουργία μιας μεγάλης δεξαμενής απασχολήσιμων με προσόντα για τη διαλογή εργαζομένων από τους εργοδότες. Μην ξεχνάμε ότι το "προσόν" δεν υπόσχεται πρόσβαση στο επάγγελμα, εξασφαλίζει ωστόσο μια θέση στην αρένα». Ενώ επισήμανε ότι η κυβέρνηση δείχνει «βιασύνη για την υπογραφή της όταν ακόμα δεν έχει τακτοποιηθεί το εσωτερικό μπάχαλο με τα επαγγελματικά δικαιώματα».

Μεταφέροντας τα λόγια των φοιτητών από το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών για τη Σύμβαση, ξεκίνησε την τοποθέτησή της η βουλευτής του ΚΚΕ Σεμίνα Διγενή, σημειώνοντας ότι «τη στιγμή που οι εστιακοί φοιτητές ψήνονται μέσα στα δωμάτιά τους σε τριτοκοσμικές συνθήκες χωρίς κλιματισμό σε καύσωνα, που χιλιάδες φοιτητές σκέφτονται πώς θα συνεχίσουν τις σπουδές τους με την ακρίβεια που θερίζει, που χιλιάδες μαθητές και οι οικογένειές τους έχουν εξοργιστεί από τα θέματα των Πανελλαδικών Εξετάσεων που σπρώχνουν στο πλάι της ΕΒΕ ακόμα περισσότερους εκτός δημόσιων πανεπιστημίων... η κυβέρνηση φέρνει στη Βουλή τη συγκεκριμένη Σύμβαση».

Το ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της ΕΕ που δεν έχει ακόμα υπογράψει τη Σύμβαση, πρόσθεσε η Σ. Διγενή, έχει να κάνει:

• «Με την απαξίωση της ιδιωτικής εκπαίδευσης και των κολεγίων στην ελληνική κοινωνία, την ταύτισή τους με το εμπόριο κι όχι με την πανεπιστημιακή εκπαίδευση (παρά τα πάμπολλα προβλήματα αυτής).
• Με ιδιαιτερότητες της αγοράς εργασίας σε ορισμένους κλάδους.
• Φυσικά με την απαξίωση της Μπολόνια - που πιστώνεται στο φοιτητικό και εργατικό-λαϊκό κίνημα, το οποίο υπερασπίζεται χρόνια τώρα το δικαίωμα σε ποιοτική μόρφωση με δικαιώματα. Που αντιστέκεται εδώ και χρόνια στην ισοτίμηση των τριετών σπουδών με τις τετραετείς και πενταετείς, που δεν έχει επιτρέψει να ταυτιστεί στη λαϊκή συνείδηση η ακαδημαϊκή κινητικότητα-κολάζ δεξιοτήτων, με την ποιότητα και την αριστεία, για την οποία κόπτεται η κυβέρνηση».

Εκανε λόγο για «άνοιγμα της αγοράς» με όρους πλιάτσικου, περιγράφοντας χαρακτηριστικά ότι η κυβέρνηση «επιτρέπει σε όποιον έχει λεφτά να περνάει από ίδρυμα σε ίδρυμα για να αγοράζει πιστωτικές μονάδες (και να συρράπτει τελικά έναν τίτλο σπουδών). Εναν τίτλο που θα οδηγεί σε προσόν ισότιμο με αυτό κάποιου άλλου που πέρασε τη σκληρή δοκιμασία των πανελλαδικών (πνευματικά, ψυχικά και οικονομικά), κόπιασε να πάρει το πτυχίο του σε ένα δημόσιο πανεπιστήμιο (όπου κατά τεκμήριο οι φοιτητές "ιδρώνουν τη φανέλα") με συμπαγές, ενιαίο και συνεκτικό πρόγραμμα σπουδών (παρά τα όποια προβλήματα) που είναι και ο μόνος τρόπος για αποφοίτους με διαχρονική αξία κι όχι με δεξιότητες που λήγουν στο εξάμηνο».