Ενδεικτικά, επιβεβαιώνοντας την κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών όπου Γης για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων, η Διακήρυξη της Συνόδου (Washington Summit Declaration), ένα πολυσέλιδο πολεμικό ανακοινωθέν μεταξύ άλλων τονίζει:

«Η Ρωσία παραμένει η πιο σημαντική και άμεση απειλή για την ασφάλεια των Συμμάχων. Η τρομοκρατία, σε όλες τις μορφές και εκδηλώσεις της, είναι η πιο άμεση ασύμμετρη απειλή». «Οι απειλές που αντιμετωπίζουμε είναι παγκόσμιες και αλληλένδετες. Ο στρατηγικός ανταγωνισμός, η διάχυτη αστάθεια και οι επαναλαμβανόμενοι κραδασμοί καθορίζουν το ευρύτερο περιβάλλον ασφαλείας μας. Η σύγκρουση, η ευθραυστότητα και η αστάθεια στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή επηρεάζουν άμεσα την ασφάλειά μας και την ασφάλεια των εταίρων μας».

Επίσης «οι αποσταθεροποιητικές ενέργειες του Ιράν επηρεάζουν την ευρωατλαντική ασφάλεια. Οι δεδηλωμένες φιλοδοξίες και οι καταναγκαστικές πολιτικές της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (ΛΔΚ) συνεχίζουν να αμφισβητούν τα συμφέροντα, την ασφάλεια και τις αξίες μας. Η εμβάθυνση της στρατηγικής εταιρικής σχέσης μεταξύ της Ρωσίας και της ΛΔΚ και οι αλληλοενισχυόμενες προσπάθειές τους να υπονομεύσουν και να αναδιαμορφώσουν τη διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες, προκαλούν βαθιά ανησυχία. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με υβριδικές, κυβερνο-διαστημικές και άλλες απειλές και κακόβουλες δραστηριότητες από κρατικούς και μη φορείς».

Σε αυτό το περιβάλλον, στο ΝΑΤΟ ξεκαθαρίζουν ότι «λαμβάνουμε περαιτέρω βήματα για να ενισχύσουμε την αποτροπή και την άμυνά μας». Εχοντας κατά νου τη νόρμα δαπανών που μπήκε το 2014 στα κράτη - μέλη, χαιρετίζουν «το γεγονός ότι περισσότερα από τα 2/3 των Συμμάχων έχουν εκπληρώσει τη δέσμευσή τους για τουλάχιστον 2% του ΑΕΠ τους να κατευθύνεται ετησίως σε αμυντικές δαπάνες», προσανατολισμένες ως είναι στους στόχους και τα προτάγματα της λυκοσυμμαχίας. Και επιπλέον «επιβεβαιώνουμε εκ νέου ότι, σε πολλές περιπτώσεις, θα χρειαστούν δαπάνες πέραν του 2% του ΑΕΠ για να αντιμετωπιστούν υφιστάμενες ελλείψεις».

Αλλωστε, στην όξυνση των ανταγωνισμών τονίζουν ότι «δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την πιθανότητα επίθεσης κατά της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας των Συμμάχων», εξ ου και «επιταχύνουμε περαιτέρω τον εκσυγχρονισμό της συλλογικής μας άμυνας» και «παρέχουμε τις απαραίτητες δυνάμεις, δυνατότητες, πόρους και υποδομές για τα νέα αμυντικά μας σχέδια, για να προετοιμαστούμε για συλλογική άμυνα υψηλής έντασης σε πολλαπλούς τομείς».

Διόλου τυχαία, στη Σύνοδο ενέκριναν μια νέα Δέσμευση για την Επέκταση της Βιομηχανικής Ικανότητας του ΝΑΤΟ (NATO Industrial Capacity Expansion pledge) με στόχο την επιτάχυνση της παραγωγής σε ολόκληρη τη λυκοσυμμαχία. Η Δέσμευση περιλαμβάνει ανάπτυξη εθνικών σχεδίων, επιτάχυνση πολυεθνικών προμηθειών, αύξηση της διαλειτουργικότητας, «άρση φραγμών στο εμπόριο και τις επενδύσεις» και διασφάλιση κρίσιμων αλυσίδων εφοδιασμού.

Θυμίζουμε, τον Ιανουάριο τα ευρωπαϊκά κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ συμφώνησαν να αγοράσουν από κοινού έως και 1.000 πυραύλους Patriot. Στο περιθώριο δε της τωρινής Συνόδου, η Υπηρεσία Υποστήριξης και Προμηθειών του ΝΑΤΟ (NSPA) έδωσε παραγγελία για αντιαεροπορικούς πυραύλους Stinger αξίας 700 εκατομμυρίων δολαρίων. Μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, τα ευρωπαϊκά κράτη - μέλη και ο Καναδάς σχεδιάζουν να αποκτήσουν χιλιάδες συστήματα αεράμυνας και πυροβολικού, 850 σύγχρονα αεροσκάφη, κυρίως F-35, και άλλες δυνατότητες.

Παραπέρα στη Διακήρυξη στέλνουν μια σειρά απειλές, περιλαμβανομένης της χρήσης πυρηνικών, τονίζοντας π.χ. ότι «η αντιπυραυλική άμυνα μπορεί να συμπληρώσει τον ρόλο των πυρηνικών όπλων στην αποτροπή, όμως δεν μπορεί να τα υποκαταστήσει», αφού «η πυρηνική αποτροπή είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της ασφάλειας της Συμμαχίας» και «όσο υπάρχουν πυρηνικά όπλα, το ΝΑΤΟ θα παραμείνει μια πυρηνική συμμαχία».

Με αυτή τη θέση προειδοποιούν τη Ρωσία ότι δεν θα αναγνωρίσουν «ποτέ τις παράνομες προσαρτήσεις της ουκρανικής επικράτειας από τη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας», ενώ την καλούν επίσης «να αποσύρει όλες τις δυνάμεις της από τη Δημοκρατία της Μολδαβίας και τη Γεωργία, που βρίσκονται εκεί χωρίς τη συγκατάθεσή τους».

Σε αυτό το πλαίσιο, ανακοίνωσαν ένα πλήρες πακέτο για την κυβέρνηση του Κιέβου ενάντια στη Μόσχα. Περιλαμβάνει:

-- Ιδρυση του NATO Security Assistance and Training for Ukraine (NSATU) «για να συντονίσει την παροχή στρατιωτικού εξοπλισμού και εκπαίδευσης για την Ουκρανία από Συμμάχους και εταίρους». Στόχος του επισήμως «να βάλει τη βοήθεια ασφαλείας προς την Ουκρανία σε διαρκή βάση». Τυπικώς «δεν θα κάνει το ΝΑΤΟ μέρος στη σύγκρουση», αλλά «θα υποστηρίξει τον μετασχηματισμό των δυνάμεων άμυνας και ασφάλειας της Ουκρανίας, επιτρέποντας την περαιτέρω ενσωμάτωσή της στο ΝΑΤΟ».

-- Ιδρυση Κοινού Κέντρου Ανάλυσης, Εκπαίδευσης και Εκπαίδευσης ΝΑΤΟ - Ουκρανίας (NATO-Ukraine Joint Analysis, Training and Education Centre - JATEC), «ένας σημαντικός πυλώνας πρακτικής συνεργασίας, για τον εντοπισμό και την εφαρμογή διδαγμάτων από τον πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας και την αύξηση της διαλειτουργικότητας της Ουκρανίας με το ΝΑΤΟ».

-- Διορισμό Ανώτερου Εκπροσώπου του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.

Τονίζεται, άλλωστε, ότι «το μέλλον της Ουκρανίας βρίσκεται στο ΝΑΤΟ», αφού «γίνεται όλο και πιο διαλειτουργική και πολιτικά ενσωματωμένη στη Συμμαχία». «Καθώς η Ουκρανία συνεχίζει αυτό το ζωτικής σημασίας έργο (σ.σ. "μεταρρυθμίσεων" στον τομέα της Ασφάλειας, στην οικονομία κ.λπ.), θα συνεχίσουμε να τη στηρίζουμε στην αμετάκλητη πορεία της προς την πλήρη ευρωατλαντική ολοκλήρωση, συμπεριλαμβανομένης της ένταξης στο ΝΑΤΟ. Επιβεβαιώνουμε ότι θα είμαστε σε θέση να απευθύνουμε πρόσκληση στην Ουκρανία για ένταξη στη Συμμαχία όταν συμφωνήσουν οι Σύμμαχοι και εκπληρωθούν οι όροι». Στο ενδιάμεσο, «οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ και του Συμβουλίου ΝΑΤΟ - Ουκρανίας, σε συνδυασμό με το συνεχές έργο των Συμμάχων, αποτελούν γέφυρα για την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ».

-- Σε αυτό το μοτίβο, η Σύνοδος ανακοίνωσε και μια Δέσμευση Μακροπρόθεσμης Βοήθειας Ασφαλείας για την Ουκρανία (Pledge of Long-Term Security Assistance for Ukraine) που αφορά στην παροχή στρατιωτικού εξοπλισμού, βοήθειας και εκπαίδευσης «για την υποστήριξη της Ουκρανίας στην οικοδόμηση μιας δύναμης ικανής να νικήσει τη ρωσική επιθετικότητα». «Μέσω αναλογικών συνεισφορών, οι Σύμμαχοι σκοπεύουν να παράσχουν ελάχιστη βασική χρηματοδότηση ύψους 40 δισ. δολαρίων εντός του επόμενου έτους». Οι «συνεισφορές» των συμμάχων θα «επανεκτιμηθούν» του χρόνου, στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής.

Στο ενδιάμεσο διευκρινίζουν ότι η «δέσμευσή» τους αφορά δαπάνες όπως: Αγορά στρατιωτικού εξοπλισμού για την Ουκρανία. Δωρεές σε είδος. Κόστη που σχετίζονται με τη συντήρηση, την επιμελητεία και τη μεταφορά στρατιωτικού εξοπλισμού για την Ουκρανία. Δαπάνες στρατιωτικής εκπαίδευσης για την Ουκρανία. Λειτουργικές δαπάνες που σχετίζονται με την παροχή στρατιωτικής υποστήριξης στην Ουκρανία. Επενδύσεις και υποστήριξη για την αμυντική υποδομή και την αμυντική βιομηχανία της Ουκρανίας. Ολες οι συνεισφορές στα Καταπιστευματικά Ταμεία του ΝΑΤΟ για την Ουκρανία.

Για Δυτικά Βαλκάνια και Μαύρη Θάλασσα στη Διακήρυξη υπογραμμίζεται ότι «έχουν στρατηγική σημασία για τη Συμμαχία». Οτι θα συνεχίσουν να ενισχύουν τον «πολιτικό διάλογο» και την «πρακτική συνεργασία με τα Δυτικά Βαλκάνια προκειμένου να υποστηρίξουμε τις μεταρρυθμίσεις, την περιφερειακή ειρήνη και ασφάλεια και να αντιμετωπίσουμε την κακοήθη επιρροή, συμπεριλαμβανομένων της παραπληροφόρησης, των υβριδικών απειλών και των απειλών στον κυβερνοχώρο, τόσο από κρατικούς όσο και από μη κρατικούς παράγοντες».

Στο ίδιο φόντο: «Παραμένουμε προσηλωμένοι στη συνεχιζόμενη εμπλοκή του ΝΑΤΟ στα Δυτικά Βαλκάνια, μεταξύ άλλων μέσω της υπό την ηγεσία του ΝΑΤΟ Δύναμης του Κοσσυφοπεδίου (KFOR). Επιβεβαιώνουμε τη συνεχή υποστήριξή μας στις περιφερειακές προσπάθειες των Συμμάχων που αποσκοπούν στη διατήρηση της ασφάλειας, της σταθερότητας και της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας», ενώ «θα παρακολουθούμε και θα αξιολογούμε περαιτέρω τις εξελίξεις στην περιοχή», όπου «το ΝΑΤΟ υποστηρίζει τις ευρωατλαντικές φιλοδοξίες των ενδιαφερόμενων χωρών», ανεβάζοντας φυσικά κι άλλο την ένταση με τη Μόσχα.

Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται σε Βόρεια Κορέα και Ιράν, ότι «τροφοδοτούν τον επιθετικό πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας παρέχοντας άμεση στρατιωτική υποστήριξη στη Ρωσία, όπως πυρομαχικά και UAV, γεγονός που επηρεάζει σοβαρά την ευρωατλαντική ασφάλεια και υπονομεύει το παγκόσμιο καθεστώς μη διάδοσης όπλων».

«Καταδικάζουμε σθεναρά τις εξαγωγές βλημάτων πυροβολικού και βαλλιστικών πυραύλων της Βόρειας Κορέας, οι οποίες παραβιάζουν πολυάριθμα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, και σημειώνουμε με μεγάλη ανησυχία την εμβάθυνση των δεσμών μεταξύ της Βόρειας Κορέας και της Ρωσίας. Οποιαδήποτε μεταφορά βαλλιστικών πυραύλων και σχετικής τεχνολογίας από το Ιράν στη Ρωσία θα αντιπροσώπευε μια ουσιαστική κλιμάκωση», αναφέρουν, την ώρα που στέλνουν το ένα φορτίο μετά το άλλο, όπλα και πυρομαχικά, για την Ουκρανία.

Πολύ πιο εκτεταμένες οι αναφορές τους στην Κίνα, την οποία κατηγορούν ότι «έχει γίνει ένας αποφασιστικός παράγοντας για τον πόλεμο της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας μέσω της λεγόμενης εταιρικής τους, "δίχως όρια", σχέσης και της μεγάλης κλίμακας υποστήριξής της στην αμυντική βιομηχανική βάση της Ρωσίας. Αυτό αυξάνει την απειλή που θέτει η Ρωσία στους γείτονές της και στην ευρωατλαντική ασφάλεια». Καλούν, δε, το Πεκίνο «να σταματήσει κάθε υλική και πολιτική υποστήριξη στην πολεμική προσπάθεια της Ρωσίας».

Αλλά και ευρύτερα, τονίζουν ότι η Κίνα «εξακολουθεί να θέτει συστημικές προκλήσεις για την ευρωατλαντική ασφάλεια. Εχουμε δει συνεχείς κακόβουλες δραστηριότητες στον κυβερνοχώρο και υβριδικές δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένης της παραπληροφόρησης, που προέρχονται από την Κίνα».

Επίσης εκφράζουν ανησυχία για τις διαστημικές δυνατότητες και δραστηριότητες της Κίνας, όπως και για το γεγονός ότι «συνεχίζει να επεκτείνει και να διαφοροποιεί ταχέως το πυρηνικό της οπλοστάσιο με περισσότερες κεφαλές και μεγαλύτερο αριθμό εξελιγμένων συστημάτων άφεσης».

Ενάντια, εξάλλου, στην κινεζική επέκταση ενισχύουν τις σχέσεις με Αυστραλία, Ιαπωνία, Νέα Ζηλανδία, Νότια Κορέα και ΕΕ.

«Ο Ινδο-Ειρηνικός είναι σημαντικός για το ΝΑΤΟ, δεδομένου ότι οι εξελίξεις σε αυτήν την περιοχή επηρεάζουν άμεσα την ευρωατλαντική ασφάλεια. Χαιρετίζουμε τη συνεχιζόμενη συνεισφορά των εταίρων μας από την Ασία-Ειρηνικό στην ευρωατλαντική ασφάλεια. Ενισχύουμε τον διάλογο για την αντιμετώπιση διαπεριφερειακών προκλήσεων και ενισχύουμε την πρακτική μας συνεργασία, μεταξύ άλλων μέσω εμβληματικών έργων στους τομείς της υποστήριξης της Ουκρανίας, της κυβερνοάμυνας, της αντιμετώπισης της παραπληροφόρησης και της τεχνολογίας. Αυτά τα έργα θα ενισχύσουν την ικανότητά μας να συνεργαζόμαστε για κοινά συμφέροντα ασφάλειας», λένε στη Διακήρυξη.

Για τον έτερο πόλο του ευρωατλαντικού άξονα, την ΕΕ, τονίζουν ότι «παραμένει ένας μοναδικός και ουσιαστικός εταίρος για το ΝΑΤΟ. Η συνεργασία ΝΑΤΟ - ΕΕ έχει φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα (...) ενισχύθηκε και επεκτάθηκε στον τομέα του Διαστήματος, του κυβερνοχώρου, του κλίματος και της άμυνας, καθώς και στις αναδυόμενες και παρενοχλητικές τεχνολογίες». Θυμίζουμε, άλλωστε, ότι η διμερής «συνεργασία» έχει επεκταθεί τα τελευταία χρόνια με μπούσουλα τρεις απανωτές Κοινές Δηλώσεις (το 2023, το 2018 και το 2016), καθώς και τη Στρατηγική Αντίληψη του ΝΑΤΟ και την αντίστοιχη Στρατηγική Πυξίδα της ΕΕ το 2022.

Στο σήμερα, στη Διακήρυξη υπογραμμίζεται ότι «στο Ουκρανικό, η συνεργασία ΝΑΤΟ - ΕΕ έχει γίνει πιο σημαντική. Το ΝΑΤΟ αναγνωρίζει την αξία μιας ισχυρότερης και πιο ικανής ευρωπαϊκής άμυνας που συμβάλλει θετικά στη διατλαντική και παγκόσμια ασφάλεια και είναι συμπληρωματική και διαλειτουργική με το ΝΑΤΟ. Η ανάπτυξη συνεκτικών, συμπληρωματικών και διαλειτουργικών αμυντικών δυνατοτήτων, αποφεύγοντας περιττές επικαλύψεις, είναι το κλειδί στις κοινές μας προσπάθειες να κάνουμε τον ευρωατλαντικό χώρο ασφαλέστερο».

Σε αυτή την κατεύθυνση πλειοδοτεί η ελληνική κυβέρνηση. Ενδεικτικά, ο Κυρ. Μητσοτάκης, σε ρόλο ΝΑΤΟικού πρωτοπαλίκαρου, έλεγε σε συζήτηση που είχε με την Nadia Schadlow, πρώην αναπληρώτρια σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, ότι η σχέση ΕΕ - ΝΑΤΟ «είναι απολύτως συμπληρωματική. Πρέπει να δαπανούμε περισσότερα». Θύμισε την πρόσφατη απόφαση της ΕΕ για παροχή στην Ουκρανία οικονομικής βοήθειας 50 δισ. ευρώ, έβαλε ωστόσο θέμα να καλυφθούν τα «κενά» που έχουν προκαλέσει στις «αμυντικές ικανότητες» της ΕΕ οι συνεχείς αποστολές όπλων και πυρομαχικών στον Ουκρανία.

Είπε ειδικά για το σχέδιο της ελληνικής κυβέρνησης ότι ξεπερνά τη νόρμα του ΝΑΤΟ κάθε κράτος - μέλος να δαπανά ετησίως 2% επί του ΑΕΠ του για στρατιωτικές δαπάνες, και ότι φέτος «θα δαπανήσουμε το 3% (...) εκσυγχρονίζοντας σημαντικά τις Ενοπλες Δυνάμεις μας και κατ' αυτόν τον τρόπο συμβάλλοντας στις συνολικές δυνατότητες της Συμμαχίας», όπως τόνισε επιβεβαιώνοντας το ΝΑΤΟικό υπόβαθρο των χρυσοπληρωμένων από τον λαό εξοπλισμών.

Θυμίζουμε, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία του ΝΑΤΟ («Defence Expenditure of NATO Countries» 2014 - 2024), ο ελληνικός λαός πλήρωσε για στρατιωτικές δαπάνες (προσανατολισμένες όπως είναι στα πρότυπα και προτάγματα του ΝΑΤΟ) 8,054 δισ. ευρώ το 2022, 6,224 το 2023, ενώ προϋπολογίζεται να καταβάλει 7,126 δισ. ευρώ το 2024. Το αντίστοιχο ποσό το 2014 ήταν «μόλις» 3,939 δισ.

Παραπέρα, παπαγαλίζοντας έκφραση που πρωτοχρησιμοποίησε παλαιότερα ο Τραμπ για να πιέσει τα ευρωπαϊκά κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ να αυξήσουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες, ο Μητσοτάκης υποστήριξε ότι «σε μία συμμαχία όλοι πρέπει να κάνουμε αυτό που μας αναλογεί. Δεν υπάρχουν "επιβάτες χωρίς εισιτήριο", και γι' αυτό η τήρηση της δέσμευσης του 2% είναι τόσο σημαντική». Μάλιστα, υπερακοντίζοντας έβαλε θέμα ότι «κάποια στιγμή πρέπει να συζητήσουμε την αύξησή του. Ισως το 2% δεν είναι αρκετό. Ισως πρέπει να φτάσουμε στο 2,5% εάν θέλουμε πραγματικά να επιτύχουμε όλα όσα θέλουμε να κάνουμε στο πλαίσιο της Συμμαχίας».

Σε άλλη συζήτηση που είχε, με τον Ντάνιελ Σπέκχαρντ, πρώην πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα, θύμισε ότι από την πρώτη στιγμή η ελληνική κυβέρνηση ευθυγραμμίστηκε με τη ΝΑΤΟική απόφαση για στήριξη στην Ουκρανία με οικονομική και στρατιωτική βοήθεια (με απανωτές αποστολές χιλιάδων τόνων όπλων και πολεμοφοδίων) «και αυτή η απόφαση δεν πρόκειται να αλλάξει», όπως έσπευσε να διαβεβαιώσει.

Παράλληλα, οι υπουργοί Αμυνας της Ελλάδας, της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας υπέγραψαν, στο περιθώριο της Συνόδου, Επιστολή Προθέσεων (LoI), για τη δημιουργία Εναρμονισμένου Στρατιωτικού Διαδρόμου Κινητικότητας («Harmonized Military Mobility Corridor»).

Είναι συνέχεια της υπογραφής, πέρυσι τον Οκτώβρη, «Επιστολής Προθέσεων περί επέκτασης του Δικτύου Αγωγών καυσίμων του ΝΑΤΟ προς την Ανατολική Πτέρυγα της Συμμαχίας» - στην Ελλάδα αφορά την επέκταση του αγωγού καυσίμων των Ενόπλων Δυνάμεων που ξεκινά από Ελευσίνα και καταλήγει στο Χαλκερό Καβάλας, ενώ είναι συνδεδεμένος με τα διυλιστήρια των ΕΛΠΕ σε Ασπρόπυργο και Θεσσαλονίκη. Το σχέδιο είναι να πάει έως Αλεξανδρούπολη και από εκεί βορειότερα. Οι ΗΠΑ προωθούν εδώ και καιρό την επέκταση, ώστε να εξυπηρετεί τον απρόσκοπτο ανεφοδιασμό των αμερικανοΝΑΤΟικών στρατευμάτων που παρέταξαν στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία.

Με την υπογραφή της νέας LoI για τη «στρατιωτική κινητικότητα» οι τρεις κυβερνήσεις εκφράζουν το «ενδιαφέρον» τους «για τη δημιουργία διαδρόμου στρατιωτικής κινητικότητας ο οποίος, μεταξύ άλλων, αποσκοπεί στην προώθηση της συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας, Βουλγαρίας και Ρουμανίας, στο πλαίσιο του κοινού δικτύου υποστήριξης Διοικητικής Μέριμνας του ΝΑΤΟ». Η LoI άλλωστε αναφέρεται σε οδικούς και σιδηροδρομικούς διαδρόμους και στην αναβάθμιση των υποδομών και των δικτύων σε περιοχές όπως η Θεσσαλονίκη και η Αλεξανδρούπολη.

«Η εν λόγω υποστήριξη αποβλέπει στην απρόσκοπτη και έγκαιρη ανάπτυξη των συμμαχικών στρατιωτικών δυνάμεων», τονίζεται από το υπουργείο Αμυνας, όπως και ότι «συμβάλλει ακόμη στην ενδυνάμωση της αποτρεπτικής ικανότητας της ανατολικής πτέρυγας της Συμμαχίας και προστίθεται σε μια σειρά ενεργειών που αναβαθμίζουν τον ρόλο περιοχών, όπως η Θράκη, για τη διατήρηση της σταθερότητας και της ειρήνης στην περιοχή», αποσιωπώντας βέβαια ότι η περιοχή στοχοποιείται από άλλα κέντρα.

Στο μεταξύ, μια έρευνα κοινής γνώμης που έτρεξε το ίδιο το ΝΑΤΟ στις 32 χώρες - μέλη του, είναι αποκαλυπτική για το πώς βλέπουν οι λαοί τούς επικίνδυνους πολεμικούς σχεδιασμούς, καθώς περισσότεροι από 30.000 ερωτηθέντες κατέθεσαν τις απόψεις τους σε διάφορους τομείς, συμπεριλαμβανομένων της υποστήριξης για την παραμονή της χώρας τους στο ΝΑΤΟ, της δέσμευσης για «συλλογική άμυνα» των συμμάχων ή της στάσης τους για αυξημένες αμυντικές δαπάνες.

Τα αποτελέσματα;

- Κατά μέσο όρο, στα κράτη - μέλη ένα 60% θεωρεί ότι η χώρα τους είναι ασφαλέστερη ως αποτέλεσμα της «συνεργασίας μεταξύ Βόρειας Αμερικής και Ευρώπης». Αξιοσημείωτο ότι το ποσοστό αυτό στη Γαλλία περιορίζεται στο 50%, με 1 στους 2 Γάλλους να απαντούν διαφορετικά. Στην Ελλάδα το 26% των ερωτηθέντων απαντά ότι η χώρα είναι «λιγότερο ασφαλής» ως αποτέλεσμα αυτής της «συνεργασίας».

- Το 73% των ερωτηθέντων στα κράτη - μέλη συμφωνούν ότι «η Συμμαχία είναι σημαντική για τη μελλοντική ασφάλεια στη χώρα τους». Στην Ελλάδα μόλις το 28% θεωρεί τη συμμαχία «πολύ σημαντική».

- Το 70% κατά μέσο όρο στα 32 κράτη - μέλη θα ψήφιζε θετικά σε ενδεχόμενο δημοψήφισμα η χώρα τους να μείνει στο ΝΑΤΟ. Αξιοσημείωτο ότι το 26% των Αμερικανών και το 23% των Γάλλων θα ψήφιζαν να φύγει η χώρα τους από το ΝΑΤΟ, χώρια όσοι δήλωσαν αναποφάσιστοι. Στην Ελλάδα το 24% του πληθυσμού, 1 στους 4 επίσης θα ψήφιζε να φύγει η χώρα από το ΝΑΤΟ.

- Μπρος στον κίνδυνο, εξάλλου, γενίκευσης του πολέμου, οι ΝΑΤΟικοί βάζουν ερώτημα στους λαούς αν θα συμφωνούσαν η χώρα τους να υπερασπιστεί άλλο κράτος - μέλος σε περίπτωση που αυτό δεχόταν επίθεση. Στην Ελλάδα εμφανίζουν να συμφωνεί το 51%, άρα 1 στους 2 απαντά διαφορετικά. Υπάρχουν και χαμηλότερα ποσοστά συμφωνίας, όπως το 35% στη Βόρεια Μακεδονία και το 42% στη Βουλγαρία.

- Στο ίδιο μήκος κύματος και η απάντηση στο ερώτημα αν η ιδιότητα μέλους του ΝΑΤΟ απομακρύνει το ενδεχόμενο επίθεσης από άλλη χώρα. Στην Ελλάδα συμφωνεί μόλις το 56%, παρά τους τόνους προπαγάνδας για τα «καλά και οφέλη» της λυκοσυμμαχίας από το 1952, οπότε η χώρα εντάχθηκε στη συμμορία και επί 7 δεκαετίες έκτοτε.

- Μεγάλο ενδιαφέρον έχουν και οι απαντήσεις στο ερώτημα αν η χώρα θα έπρεπε να διατηρήσει ή και να αυξήσει τις στρατιωτικές δαπάνες, προσανατολισμένες ως είναι για τους σκοπούς και τις ανάγκες του ΝΑΤΟ. Στην Ελλάδα το 33% θεωρεί ότι πρέπει να ξοδευτούν περισσότερα κι ένα 43% ότι πρέπει να συνεχίσει στα ίδια ποσά. Ενα 19%, σχεδόν 1 στους 5, απαντά ότι πρέπει να γίνουν περικοπές στις δαπάνες.

Θυμίζουμε, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία του ΝΑΤΟ («Defence Expenditure of NATO Countries» 2014 - 2024), η Ελλάδα φιγουράρει στην 5η θέση φέτος μεταξύ των κρατών - μελών, στη σχετική λίστα με το ποια πιάνουν τη ΝΑΤΟική νόρμα κάθε χρόνο να δίνουν 2% του ΑΕΠ τους για στρατιωτικούς σκοπούς. Συγκεκριμένα, στις 5 πρώτες θέσεις καταγράφονται: Πολωνία (με 4,12% του ΑΕΠ), Εσθονία (3,43%), ΗΠΑ (3,38%), Λετονία (3,15%), Ελλάδα (3,08%). Να σημειωθεί βέβαια ότι καθώς σύσσωμος ο ευρωατλαντικός άξονας περνά ταχέως σε φάση πολεμικής οικονομίας, από μόλις 3 χώρες που έπιαναν τη νόρμα το 2014, 7 το 2022 και 10 το 2023, το 2024 οι χώρες που «συμμορφώνονται» με τον κανόνα εκτοξεύονται στις 23.

- Ενδιαφέρον έχει και το ερώτημα πόσο θεωρούν οι ερωτηθέντες ότι επηρεάστηκε η ασφάλεια στη χώρα τους από τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Στην Ελλάδα το 27% απαντά «όχι πολύ» και το 11% «καθόλου». Υπάρχει βέβαια και η ανάποδη ανάγνωση, αφού το 55% που απαντά ότι η ασφάλεια της χώρας έχει επηρεαστεί, μπορεί να θεωρηθεί ότι ανησυχούν και σκιάζονται για τις συνέπειες της εμπλοκής.

Αλλωστε, μεγάλα ποσοστά του πληθυσμού σε όλα τα κράτη - μέλη (64% κατά μ.ο.) θεωρούν ότι «η πιθανότητα πολέμου σε χώρες του ΝΑΤΟ παραμένει υψηλή». Το ποσοστό στην Ελλάδα που συμφωνεί με αυτή την άποψη είναι επίσης 64%.

Επιπλέον, κόλαφος για κυβέρνηση και συστημικά ΜΜΕ που αναπαράγουν όλη την ευρωΝΑΤΟική προπαγάνδα είναι οι απαντήσεις στα εξής:

-- «Εμπιστεύεστε τα ΜΜΕ στη χώρα σας ότι λένε την αλήθεια για τον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία;». Κατά μ.ο. στα 32 κράτη - μέλη το 44% τα εμπιστεύονται και το 49% όχι.

Στην Ελλάδα καταγράφεται το χειρότερο ποσοστό τους, καθώς μόλις το 3% (!) εμπιστεύεται «very much» την προπαγάνδα τους, 21% «κάπως» («somewhat»), 34% «όχι, όχι πολύ» και 36% «όχι, καθόλου».

-- «Συμφωνείτε η χώρα να συνεχίσει τη στήριξη στην Ουκρανία;». Κατά μ.ο. στα 32 κράτη - μέλη συμφωνεί το 61%.

Και σε αυτή την περίπτωση στην Ελλάδα καταγράφεται η χειρότερη επίδοσή τους, καθώς μόλις το 12% απαντά «συμφωνώ σθεναρά», ένα 28% απαντά «κάπως συμφωνώ», ενώ ένα 24% απαντά ότι «κάπως διαφωνεί» κι ένα 28% ότι «διαφωνεί σθεναρά».