INTIME NEWS

Μία παρέμβαση που στον πυρήνα της είχε το ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να παίξει τον ρόλο της εναλλακτικής στην αστική κυβερνητική διαχείριση και να «ρίξει τη ΝΔ», όταν μαζί με τη ΝΔ το ΠΑΣΟΚ ψηφίζει την πλειοψηφία των αντιλαϊκών νόμων που έρχονται στη Βουλή και θα συνεχίσει βέβαια να το κάνει «με ευθύνη», όπως είπε ο Ανδρουλάκης, αφού έχουμε «προτάσεις και όχι λαϊκισμό». Δεν παρέλειψε, όπως ήταν αναμενόμενο, να αποθεώσει τον αντιδραστικό ρόλο της Ευρωπαϊκής Ενωσης και εμφάνισε περίπου ως λαϊκό αίτημα μια «Ευρώπη που δεν θα εξαρτά την άμυνά της από τις ΗΠΑ, την ενεργειακή της επάρκεια από τη Ρωσία και την παραγωγική της επάρκεια από την Κίνα», με τους λαούς να πληρώνουν και τις ιμπεριαλιστικές συμφωνίες που είναι η άλλη όψη των ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων οι οποίες βάζουν τους λαούς σε περιπέτειες και τους στέλνουν πλέον τον λογαριασμό και της «πολεμικής οικονομίας». Αλλωστε, το ΠΑΣΟΚ έχει το know-how, όπως, για παράδειγμα, στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία, όταν τότε ως κυβέρνηση έδωσε «γην και ύδωρ», βάσεις, υποδομές και λιμάνια για να περάσουν τα ΝΑΤΟικά στρατεύματα και ο εξοπλισμός τους.

Μπόλικες αναφορές στην πολύτιμη προσφορά του ΠΑΣΟΚ στο σύστημα, που αποτελούν «παρακαταθήκες» για να παίξει τον ίδιο ρόλο και στο μέλλον, είχαν οι χαιρετισμοί των πρώην προέδρων στην εκδήλωση. Για «θεμέλια για μια πιο δημοκρατική Ελλάδα, με μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή και με ισχυρή παρουσία στην Ευρωπαϊκή Ενωση» έκανε λόγο ο Κ. Σημίτης, πρωθυπουργός των αντιλαϊκών ανατροπών για την είσοδο στην ΟΝΕ, των Ιμίων και του «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ», της παράδοσης του Οτσαλάν και της συμμετοχής στη ΝΑΤΟική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία. Σημείωσε ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να πρωταγωνιστήσει στις διεργασίες αναστήλωσης της σοσιαλδημοκρατίας και ότι «οι ευκαιρίες δεν είναι άπειρες».

Σωρό από αναφορές - σκύλευση στις αγωνιστικές παραδόσεις του λαού είχε για «άχνη ζάχαρη» η ομιλία του Γ. Παπανδρέου, θυμίζοντας εξάλλου και τον βρώμικο ρόλο του ΠΑΣΟΚ στην ενσωμάτωση του λαού, αφού, όπως χαρακτηριστικά είπε, «έσπασε τον στείρο δογματισμό της παραδοσιακής αριστεράς». Ενώ επιχειρώντας να ξαναπαίξει το χρεοκοπημένο χαρτί του «αντιδεξιού μετώπου» παρουσίασε το ΠΑΣΟΚ ως «αποτελεσματική απάντηση στα προβλήματα και τις κρίσεις που άφηνε πίσω της η δεξιά», με τον ένα στην πραγματικότητα να χτίζει πάνω στα έργα του επόμενου με την κοινή στρατηγική του κεφαλαίου, ρίχνοντας και τις σχετικές «γέφυρες» προς ΣΥΡΙΖΑ μεριά. Χαρακτηριστική η αποστροφή του ότι «ακόμη και το 2019, παρά τα τραγικά λάθη των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, η Νέα Δημοκρατία του κ. Μητσοτάκη παρέλαβε μια χώρα που με τις μεγάλες θυσίες του λαού ήταν απαλλαγμένη από πολλά βάρη του παρελθόντος, αλλά πάλι μετέτρεψε το κράτος από υπηρέτη του λαού σε υπηρέτη συμφερόντων και κατεστημένων. Και το γραφείο του πρωθυπουργού σε κέντρο ελέγχου της ροής του δημόσιου χρήματος».

Τον διαχρονικά βρώμικο ρόλο του ΠΑΣΟΚ παίνεψε και ο Ευ. Βενιζέλος, συγκαταλέγοντας και εκείνος στην προσφορά του τον «περιορισμό της κομμουνιστικής αριστεράς», με τον εγκλωβισμό λαϊκών στρωμάτων στον «πραγματισμό» και στον «κυβερνητισμό», ενώ ως βασικά επιτεύγματα παρουσίασε τις σχέσεις που σφυρηλάτησε με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ - Ισραήλ, όπως και την «ιστορικά υπεύθυνη διαχείριση της κρίσης», το τσάκισμα δηλαδή του λαού με τα μνημόνια, την ώρα που η «κοινωνική βάση» αποδείχτηκε τάχα... «επιρρεπής στον λαϊκισμό».