Στην περιοχή μας δραστηριοποιούνται αρκετές βιομηχανίες εμφιάλωσης νερού. Δύο απ' αυτές αντλούν νερό από το ίδιο ΥΥΣ (Υπόγειο Υδατικό Σύστημα) με τη Δημοτική Επιχείρηση Υδρευσης, η οποία πρέπει να εξυπηρετήσει 150.000 και πλέον κατοίκους.

Οι δύο αυτές βιομηχανίες στην ουσία δρουν ανταγωνιστικά στη δυνατότητα υδροδότησης της περιοχής, καθώς πρέπει να αξιοποιήσουν την ίδια διαθέσιμη ποσότητα υπόγειου νερού. Αυτοί αντλούν νερό για τα τεράστια κέρδη τους, ενάντια στις ανάγκες ύδρευσης όλου του λεκανοπεδίου.

Και, φυσικά, μην έχουμε αυταπάτες, όσο δεν τους ενοχλούμε θα το πετυχαίνουν, γιατί είναι αυτοί οι μεγάλοι χορηγοί, κρυφά και φανερά, όσων κυβέρνησαν και κυβερνούν, και γιατί είναι αυτοί οι φορείς της πολυπόθητης «ανάπτυξης».

Αυτό που εμείς βιώσαμε ως υπάλληλοι της Διεύθυνσης Υδάτων της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Ηπείρου - Δυτικής Μακεδονίας ήταν, επιεικώς, η ευνοϊκή μεταχείριση των «επιθυμιών» των δύο βιομηχανιών εμφιάλωσης από τη διοίκηση και ο απόλυτος «σεβασμός» στην ανάγκη αύξησης των κερδών τους.

Από το 2019, ενωμένοι οι συνάδελφοι και παρά το μεγάλο προσωπικό κόστος, τις απειλές και τις διώξεις που υποστήκαμε, σταθήκαμε απέναντι.

Το πιο σημαντικό είναι ότι καταλάβαμε πως είναι μονόδρομος για μας να αντισταθούμε στις ορέξεις τους και με αλληλεγγύη να σταθούμε ενωμένοι απέναντι στα ζητήματα που μας αφορούν όλους, όπως το νερό. Καταφέραμε έτσι να καταλάβουν ότι δεν θα περάσει εύκολα η «παραγγελιά» που έδωσαν οι βιομηχανίες.

Η δημοσιοποίηση, με τη βοήθεια από το ΕΚΙ, από την Ομοσπονδία μας, από το ΚΚΕ, με Επερωτήσεις στη Βουλή και καταγγελία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, από κινήσεις πολιτών της περιοχής, τους έκοψε για λίγο τη φόρα και τους εξανάγκασε να «βελτιώσουν» το νομοθετικό πλαίσιο, ώστε να μπορέσουν ευκολότερα οι βιομηχανίες να βουτήξουν κι άλλες ποσότητες νερού.

Ετσι, σήμερα, με τις ευλογίες της κυβέρνησης και της Αποκεντρωμένης, αλλά και την εκκωφαντική σιωπή των τοπικών παραγόντων - πλην Λακεδαιμονίων - έχουμε τη δημιουργία όλων των προϋποθέσεων για αύξηση της παραγωγής κερδών των επιχειρήσεων, έναντι της δυνατότητας μιας περιοχής να υδροδοτηθεί αδιάλειπτα με το απαραίτητο και καλής ποιότητας νερό. Και ενώ η νομοθεσία ορίζει ότι οι ανάγκες σε νερό σε μια περιοχή πρέπει να ικανοποιούνται κατά το δυνατόν σε επίπεδο περιοχής λεκάνης απορροής ποταμού, το λεκανοπέδιο των Ιωαννίνων έχει βαλθεί να «ξεδιψάσει» όλο τον κόσμο παράγοντας το 15% περίπου των εμφιαλωμένων νερών της χώρας, σε βάρος του ίδιου του πόρου, του περιβάλλοντος και των αναγκών των πολιτών σε νερό.

Ηδη, και λόγω και των απωλειών του δικτύου, πολλές περιοχές κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού λένε «το νερό νεράκι», αλλά κανείς δεν λέει κουβέντα για τους πραγματικούς ανταγωνιστές στην ανάγκη των κατοίκων για νερό.

Να είμαστε σίγουροι πως αν δεν αντισταθούμε, αν δεν φωνάξουμε όλοι εμείς, τώρα, κατά της εμπορευματοποίησης του νερού, της σκανδαλώδους καταπάτησης ακόμα και του Συντάγματος, που επιτάσσει το αστικό κράτος να εξασφαλίζει φτηνά, ποιοτικά και καθολικά τις υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης για όλους, θα διψάσουμε! Και τότε θα 'ρθουν να μας ξεδιψάσουν ξανά με τα μπουκαλάκια οι «ευεργέτες» της πόλης... Και, άραγε, με ποιο αντάλλαγμα;

Το νερό δεν μπορεί παρά να είναι ανθρώπινο δικαίωμα και κοινωνικό αγαθό, και να μην εντάσσεται στη λογική της κερδοφορίας. Το ζήτημα του νερού πρέπει να μπαίνει σταθερά και σε κάθε ευκαιρία στα αιτήματα και τις θέσεις κάθε συνδικάτου, κάθε κλάδου, στις Ομοσπονδίες, σε λαϊκούς φορείς, σε επιμελητήρια και με συντονιστή το Εργατικό Κέντρο, για παράδειγμα, να γίνονται δράσεις - κινητοποιήσεις, ενημερώσεις, γιατί μας αφορά όλους και τα κέρδη τους είναι πολλά για να τα αφήσουν έτσι...

Μόνο με κινητοποίηση όλων μπορεί να πετύχουμε. Δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με τις αντιδράσεις μεμονωμένων ανθρώπων ή ενός σωματείου ή ακόμα και «ειδικών»... Χρειάζεται η συνδρομή όλων για να μη χαθεί αυτός ο πολύτιμος πόρος από τον λαό για χάρη των κερδών των λίγων.

Και ας μην «τσιμπάμε» στην προπαγάνδα τους για απειλούμενες θέσεις εργασίας και τα τοιαύτα. Με αυτό ως πρόσχημα προσπαθούν να κάμψουν τις αντιστάσεις μας οι υπερασπιστές της δήθεν «ανάπτυξης» της περιοχής και οι όψιμοι φύλακες - άγγελοι των εργαζομένων, αυτοί οι καλοθελητές που δεν είναι παρά ωφελούμενοι ποικιλοτρόπως από τις βιομηχανίες και με το αζημίωτο πολιτικάντηδες. Αλλωστε οι επαυξήσεις στις ποσότητες δεν έφεραν και δεν θα φέρουν αύξηση του προσωπικού, παρά μόνο εντατικοποίηση της εργασίας, με τους νέους νόμους - εκτρώματα που επεκτείνουν το ωράριο, τις μέρες εργασίας και την εκμετάλλευση.

Δεν τους έχουν ανάγκη τους εργάτες οι πλήρως αυτοματοποιημένες εγκαταστάσεις τους, που όταν εκσυγχρονιστούν κι άλλο θα πετάξουν έξω και πολλούς απ' όσους εργάζονται σήμερα, αυξάνοντας κι άλλο τα κέρδη. Κέρδη που δεν μοιράζονται με κανέναν, αφού δεν αποδίδουν ούτε καν τα νόμιμα αντισταθμιστικά, ή τα παίρνουν κι αυτά πίσω, με εξωφρενικές και σκανδαλώδεις παραχωρήσεις και διαγραφές χρεών.

Τα κέρδη τους, κι ας πεθάνουμε όλοι απ' τη δίψα.

Το νερό είναι κοινωνικό αγαθό και είναι αδιανόητο να εντάσσεται στη λογική της κερδοφορίας. Είναι όμως δική μας υποχρέωση να το κατακτήσουμε αυτό, με όποιον τρόπο και με όποιο κόστος απαιτηθεί!