Τα προβλήματα της μεγάλης πλειοψηφίας των αγροτοκτηνοτρόφων της Ηπείρου, όπως και ολόκληρης της Ελλάδας, όλο και μεγαλώνουν. Ούτε οι εξαγωγές των ποιοτικών προϊόντων που παράγουμε, ούτε η ύπαρξη διαφόρων διεπαγγελματικών όπως της φέτας, ούτε τα διάφορα συνεργατικά σχήματα, ούτε η ιδιωτικοποίηση της «ΔΩΔΩΝΗΣ», ούτε οι επιδοτήσεις που μειώθηκαν στην τελευταία αναθεώρηση της ΚΑΠ μπόρεσαν να δώσουν λύση στο βασικό πρόβλημά μας, που είναι οι χαμηλές τιμές των προϊόντων που διαμορφώνουν οι μεγαλέμποροι, οι μεταποιητικές βιομηχανίες κρέατος και γάλακτος μαζί με το υψηλό κόστος παραγωγής.

Το βασικό μας πρόβλημα επομένως είναι ότι δεν μπορούμε να διαμορφώσουμε ένα ικανοποιητικό εισόδημα που να τα βγάζουμε πέρα εμείς και οι οικογένειές μας.

Την ίδια ώρα, τα αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα που παράγουμε φτάνουν πανάκριβα στην κατανάλωση και ο λαός μας περιμένει τις προσφορές των σούπερ μάρκετ, για να αγοράσει «πιστοποιημένα» ηπειρώτικα προϊόντα, όπως η φέτα «ΠΟΠ», το κοτόπουλο κ.ά.

Επίσης πρόβλημα είναι και η έλλειψη ουσιαστικής προστασίας από τις φυσικές καταστροφές, με τις ζημιές να μην αποζημιώνονται πλήρως και έγκαιρα από τον ΕΛΓΑ, αλλά και η έλλειψη υποδομών. Για παράδειγμα, στην Αρτα, όπου και μένω, η έλλειψη εγγειοβελτιωτικών έργων έχει ως αποτέλεσμα καλλιέργειες που απαιτούν νερό, όπως η καλλιέργεια του ακτινιδίου, να αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα και οι παραγωγοί να βλέπουν τους κόπους τους να πηγαίνουν χαμένοι. Για το ζήτημα αυτό έκανε Ερώτηση το ΚΚΕ που είχε θετικό αντίκτυπο στους παραγωγούς.

Δεν ξεχνάμε επίσης και τις τρεις τροπολογίες που κατέθεσε το ΚΚΕ και αφορούσαν την επιστροφή ΕΦΚ αγροτικού πετρελαίου, την επιδότηση και κατάργηση της ρήτρας αναπροσαρμογής στο αγροτικό ρεύμα και μηδενικό ΦΠΑ σε αγροτικά εφόδια, εργαλεία και μηχανήματα και τις καταψήφισαν τόσο η ΝΔ όσο και τα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Σε όλες τις παραπάνω δυσκολίες ήρθαν να προστεθούν και οι συνέπειες από τους πολέμους που συνέβαλαν στην αύξηση του κόστους παραγωγής αλλά και με τις επιπτώσεις από το εμπάργκο στη Ρωσία.

Τελικά οι αγρoτοκτηνοτρόφοι αρχίζουν σιγά - σιγά να καταλαβαίνουν ότι μετά από 43 χρόνια ένταξή μας στην ΕΕ και την εφαρμογή της ΚΑΠ με τις συνεχείς αναθεωρήσεις όχι μόνο δεν τρώμε με «χρυσά κουτάλια», αλλά όλο και μεγαλύτερες δυσκολίες αντιμετωπίζουμε, με αποτέλεσμα ορισμένοι να εγκαταλείπουν την παραγωγή. Για την περιοχή μας, την Ηπειρο, είναι ενδεικτικό ότι οι απασχολούμενοι σε γεωργία και κτηνοτροφία μειώθηκαν κατά 18.744 για τη χρονική περίοδο 2009 έως και 2020.

Οι δε δήμοι με κτηνοτροφική δραστηριότητα καταγράφουν μεγάλη μείωση πληθυσμού και συνολικά ο πληθυσμός της Ηπείρου από το 2011 έως το 2021 είναι μειωμένος κατά 5,1%. Και μιλάμε για την Ηπειρο, όπου δραστηριοποιούνται μεγάλες μεταποιητικές βιομηχανίες γάλακτος και κρέατος.

Να γιατί κανένας σχεδόν αγροτοκτηνοτρόφος ουσιαστικά δεν προτείνει στα παιδιά του να ασχοληθεί με τον πρωτογενή τομέα. Η πλειοψηφία των παιδιών μας κυρίως βρίσκουν δουλειά ως εργαζόμενοι στις μεγάλες μεταποιητικές βιομηχανίες τροφίμων, γενικότερα στον ιδιωτικό τομέα. Είναι χαρακτηριστικό ότι παρ' όλη την υλοποιήση προγραμμάτων νέων αγροτών για δεκαετίες εκτιμάται ότι το 2020 σχεδόν το 65% των αυτοαπασχολούμενων αγροτών ήταν τουλάχιστον 55 ετών με την πλειοψηφία (37,1%) να ναι τουλάχιστον 65 ετών.

Αρχίζει να υπάρχει ο προβληματισμός ανάμεσά μας τελικά για ποιον παράγουμε. Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση στην Αρτα, όλο και πιο πολύ γίνεται κατανοητό ότι χωρίς συσπείρωση στους αγροτικούς συλλόγους, δυνάμωμα της Ομοσπονδίας μας και τον πανελλαδικό συντονισμό μέσα από την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων δεν μπορούμε να πάρουμε ανάσες. Να γιατί φτιάχνουμε νέους Αγροτικούς Συλλόγους, δυναμώνουμε την Ομοσπονδία που έχει πρωτοστατήσει στην ανάπτυξη αγωνιστικών κινητοποιήσεων τόσο σε τοπικό επίπεδο όσο και σε πανελλαδικό συντονισμό. Με τους αγώνες καταφέραμε να έχουμε μικρές και μεγάλες κατακτήσεις όπως το αφορολόγητο και άλλες.

Γι' αυτό και παλεύουμε για ένα κίνημα που δεν θα ψάχνει για σωτήρες, αλλά θα συγκρούεται με την ΚΑΠ της ΕΕ, τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που την έχουν κορόνα στο κεφάλι τους και στηρίζουν τα κέρδη των μεγαλεμπόρων, των μεταποιητικών βιομηχανιών γάλακτος και κρέατος, των τραπεζιτών. Ενα κίνημα που με τους αγώνες του θα ενώνει όλους εκείνους που υποφέρουν από την αντιλαϊκή πολιτική, που για τα κέρδη των λίγων ζητάει όλο και περισσότερες θυσίες από τους πολλούς. Γιατί είναι κοινός ο εχθρός μας και από κοινού θα τον παλέψουν, όπως από κοινού συζητάμε και μέσα στις οικογένειές μας πώς θα αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα.

Στις 20 Νοέμβρη λοιπόν, όλοι που υποφέρουμε και δεν μπορούμε να τα φέρουμε βόλτα, αγωνιούμε για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας, να δώσουμε το μαζικό «παρών» στις απεργιακές κινητοποιήσεις, διατρανώνοντας της πεποίθησή μας ότι μπορεί ο καταπιεσμένος λαός να πιστέψει στη δύναμή του και να σηκώσει ανάστημα, και όπως έγραψε ο ποιητής του λαού Κ. Βάρναλης, «αν ξυπνήσει μονομιάς θα ρθει ανάποδα ο ντουνιάς».