Η ανησυχία τους δεν έχει να κάνει με το υπαρκτό ζήτημα της προστασίας χριστιανικών πληθυσμών, που - όπως και άλλες θρησκευτικές και εθνοτικές ομάδες της Συρίας - σπρώχνονται ακόμα πιο βαθιά στη δίνη των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, μετά την επικράτηση των τζιχαντιστών, τους οποίους στήριξαν οι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ - Τουρκία - Ισραήλ. Αντίθετα, οι παραινέσεις τους στην κυβέρνηση τη διευκολύνουν στις βρωμοδουλειές που ετοιμάζει, με πρόσχημα και την προστασία των χριστιανικών πληθυσμών. Οπως οι «πρωτοβουλίες» για την «παρουσία της ΕΕ και των κρατών - μελών στη Δαμασκό για την εκ του σύνεγγυς παρακολούθηση της κατάστασης», που σημαίνει μέχρι και την αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων. Το γεγονός εξάλλου ότι εσκεμμένα βάζουν στο κάδρο την Τουρκία, ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις «διαθέσεις» της ελληνικής κυβέρνησης να βρεθεί στην περιοχή, για να μη ...χάσει το τρένο, στον ανταγωνισμό με τη γείτονα «σύμμαχο» στο ΝΑΤΟ. Ολα αυτά, βέβαια, μόνο την «προστασία των χριστιανικών πληθυσμών» δεν εγγυώνται... Αλλά έτσι είναι: Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο ξεπλένουν τα ευρωατλαντικά σχέδια. Γι' αυτό πρέπει ο λαός να τους κόψει τον «βήχα».