Ο χάρτης του επιδιωκόμενου τουρκο-συριακού συμφώνου, όπως εμφανίζεται στα ΜΜΕ

Πρόκειται για κοινό non paper των κυβερνήσεων Ελλάδας, Κύπρου και Αυστρίας, που κατέθεσε ο Κύπριος υπουργός Εξωτερικών, Κων. Κόμπος, στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ τη Δευτέρα. Αφορά «πρωτοβουλία στήριξης» της Συρίας, αλλά και «πολιτικής παρέμβασης», μέσω «ειδικού απεσταλμένου». Προτείνεται επίσης η στήριξη κατά προτεραιότητα των «εθελοντικών» επιστροφών των Σύρων στις εστίες τους.

Οπως διαχέεται, στόχος είναι «ο σεβασμός της ενότητας, ανεξαρτησίας, κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας της Συρίας και επίσης η ομαλή, χωρίς αποκλεισμούς, υπό συριακή ηγεσία και με συριακή ιδιοκτησία πολιτική μετάβαση στο πνεύμα της απόφασης 2254 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, απαλλαγμένη από ξένες παρεμβάσεις, που θα οδηγήσει σε αξιόπιστη, χωρίς αποκλεισμούς και μη θρησκευτική διακυβέρνηση, βασισμένη στη δημοκρατική νομιμότητα, η οποία θα σέβεται πλήρως τα ανθρώπινα δικαιώματα». Ολα αυτά τα παχιά λόγια, ενώ στο μεταξύ τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και οι ανταγωνισμοί του κεφαλαίου βύθισαν τη χώρα και τον λαό της στον όλεθρο, με την κυβέρνηση όχι μόνο να βάζει πλάτη στην επέμβαση ΗΠΑ, Τουρκίας, Ισραήλ αλλά και να «συνεισφέρει» στα σχέδια επεμβάσεων και κατοχής με «καπέλο» ΕΕ.

Σε αυτό το πλαίσιο, άλλωστε, «προτείνουν»: «Αμεσο διορισμό ειδικού απεσταλμένου της ΕΕ για τη Συρία». «Ενεργή παρουσία ΕΕ και των κρατών - μελών στη Δαμασκό για την εκ του σύνεγγυς παρακολούθηση της κατάστασης». «Δημιουργία ενός μηχανισμού στήριξης» της ΕΕ, για την «ουσιαστική εφαρμογή της απόφασης 2254 (του 2015) του Συμβουλίου Ασφαλείας Ηνωμένων Εθνών και σύσταση ειδικής ομάδας δράσης». Αλλά και «συνέχιση του αγώνα κατά της τρομοκρατίας», όπως και «προώθηση ειδικών χρηματοδοτούμενων από την ΕΕ έργων για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς. Συνεργασία με Οργανισμούς του ΟΗΕ και διεθνείς ανθρωπιστικούς εταίρους για τη στήριξη μειονοτικών ομάδων», αναπαράγοντας όλα τα άλλοθι επεμβάσεων.

Θυμίζουμε, άλλωστε, ότι στον γειτονικό Λίβανο είναι αναπτυγμένες ευρωατλαντικές δυνάμεις, στο πλαίσιο της επιχείρησης UNIFIL, με «καπέλο» ΟΗΕ και σκοπό το εμπάργκο όπλων στη Χεζμπολάχ. Θυμίζουμε, επίσης, ότι η ελληνική αστική τάξη συμμετέχει στο ναυτικό της σκέλος ήδη από το 2006, με πλοίο και προσωπικό. Εξ ου και το τελευταίο διάστημα στα ανοιχτά του Λιβάνου πλέει η φρεγάτα «Ναβαρίνον». Κι όλα αυτά για τις μπίζνες του κεφαλαίου. Αλλωστε, όπως αναφέρει το CNN, στη σχετική «πρωτοβουλία» τονίζεται ότι «μόλις οι πολιτικές συνθήκες το επιτρέψουν, η ανοικοδόμηση της Συρίας θα πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα», καθώς υπάρχει εκεί μπόλικο «ψητό» για τους ευρωενωσιακούς ομίλους.

Επιπλέον, για τη χρηματοδότηση των προαναφερόμενων δράσεων οι τρεις κυβερνήσεις φέρεται να προτείνουν την «αξιοποίηση» των «παγωμένων» περιουσιακών στοιχείων του Μπασάρ αλ Ασαντ, κατά τα πρότυπα των δεσμευμένων ρωσικών κεφαλαίων για τη στήριξη του Κιέβου στον πόλεμο με τη Ρωσία.

Σημειωτέον, σύμφωνα με την ατζέντα της σημερινής Συνόδου, οι μετέχοντες «θα συζητήσουν σχετικά με την ταχέως εξελισσόμενη κατάσταση στη Μέση Ανατολή, συμπεριλαμβανομένου του βέλτιστου τρόπου με τον οποίο η ΕΕ μπορεί να συμβάλει στις προσπάθειες αποκλιμάκωσης, τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου και τις τελευταίες εξελίξεις στη Συρία». Στην τακτική, τέλος, της χρήσης των δεινών που προκαλούν οι επεμβάσεις τους ως προσχήματος για να πατήσουν κι άλλο πόδι στην περιοχή, υπόσχονται «παροχή βοήθειας στους πληθυσμούς της Μέσης Ανατολής βάσει των αναγκών τους, με ιδιαίτερη έμφαση στις πλέον ευάλωτες ομάδες».

Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, ο Μητσοτάκης, στη λογική του non paper, αναμένεται να υπογραμμίσει ότι «δεν μπορεί η ΕΕ να είναι απούσα από τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και από την επόμενη μέρα της Συρίας, καθώς υπάρχουν κίνδυνοι ασφαλείας και αυξημένων προσφυγικών ροών». Αναμένεται ακόμη να ενημερώσει τους ηγέτες για την επίσκεψή του τη Δευτέρα στον Λίβανο και να τονίσει ότι «η ΕΕ πρέπει να στηρίξει τους κρατικούς θεσμούς του Λιβάνου και την αποτελεσματική εφαρμογή της εκεχειρίας».

Επιβεβαιώνοντας, χτες, στην Αθήνα, ο υπουργός Εξωτερικών, Γ. Γεραπετρίτης, την κατάθεση του σχεδίου με τους Κύπριους και τους Αυστριακούς, «για την ενεργό παρουσία της Ενωσης στην Συρία», είπε ότι «εκείνο το οποίο προέχει είναι να διασφαλισθεί η μετάβαση στη δημοκρατική ομαλότητα», με τους τζιχαντιστές στο μεταξύ σε πρώτο ρόλο! «Το οποίο σημαίνει», πρόσθεσε, «ότι θα πρέπει να υπάρξει συμπεριληπτική διοίκηση, η οποία θα περιλαμβάνει όλα τα μέρη».

Στο μεταξύ, στο ΥΠΕΞ και άλλα κέντρα στην Αθήνα λαμβάνουν ενημερώσεις από την ελληνική πρεσβεία στην Αγκυρα περί δημοσιευμάτων εκεί, όπου αναλύεται «το ενδεχόμενο η Τουρκία να καταλήξει σε συμφωνία θαλάσσιας οριοθέτησης με τη νέα συριακή κυβέρνηση», ενώ φόρα παρτίδα εμφανίζονται στα ΜΜΕ της γείτονος και οι χάρτες που διαγράφουν τελείως την Κύπρο και τα κυριαρχικά της δικαιώματα στην περιοχή.

Η Κύπρος βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τη Συρία, ενώ, ως γνωστόν, το 40% του νησιού βρίσκεται υπό κατοχή από την Τουρκία εδώ και 50 χρόνια, με την γείτονα να επιδιώκει σταθερά να αναγνωριστεί το κατεχόμενο μέρος του νησιού ως «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου».

Τούρκοι εμπειρογνώμονες, μάλιστα, μιλούν για «ιστορική ευκαιρία», ενώ δείχνοντας το κουβάρι των ανταγωνισμών και το εφήμερο των λυκοφιλιών, σημειώνουν σχετικά με τη συμφωνία θαλάσσιας οριοθέτησης μεταξύ Αιγύπτου και Ελλάδας (της 6/8/2020) πως η Αθήνα «φοβάται ότι το Κάιρο θα απαιτήσει να τερματίσει ή να αναθεωρήσει τη συμφωνία».

Σε μια παράλληλη εξέλιξη, το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της ΕΕ, που συνεδρίασε προχτές για τη λεγόμενη «διεύρυνση», επανέλαβε στα Συμπεράσματά του ότι «η Τουρκία παραμένει υποψήφια χώρα και βασικός εταίρος σε πολλούς τομείς κοινού ενδιαφέροντος», και υπογράμμισε «το στρατηγικό συμφέρον της ΕΕ για ένα σταθερό και ασφαλές περιβάλλον στην Ανατολική Μεσόγειο και στην ανάπτυξη μιας συνεργατικής και αμοιβαία επωφελούς σχέσης με την Τουρκία». Μάλιστα, «η ΕΕ επαναλαμβάνει την ετοιμότητά της να συνεργαστεί με την Τουρκία σε τομείς κοινού ενδιαφέροντος».