Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, σημείωσε, «δεν μείναμε με σταυρωμένα τα χέρια», εξηγώντας: «Από τις πρώτες μέρες ξεκίνησε η συζήτηση μέσα στα σχολεία μας, μπροστά και στις εκλογές των μαθητικών μας συμβουλίων και οργανώσαμε συνελεύσεις, καταλήψεις, αλλά και τη συμμετοχή μας στο μεγάλο μαθητικό και φοιτητικό συλλαλητήριο στις 4 Νοέμβρη. Ζητούσαμε και ζητάμε τα αυτονόητα: Λεφτά για τα σχολεία μας, για καθηγητές, για υποδομές, για συντήρηση των κτιρίων, για θέρμανση και αναλώσιμα, για τις εκδρομές των μαθητών. Είναι αδιανόητο σε μια τέτοια περίοδο που οι γονείς μας πασχίζουν να τα βγάλουν πέρα με την ακρίβεια... Γι' αυτό, μάλιστα, είχαμε και τους γονείς μας στο πλάι μας σε όλες αυτές τις προσπάθειες που κάναμε!».
Δηλώνοντας ότι οι μαθητές θα συνεχίσουν τον αγώνα τους υπογράμμισε: «Ενα μάθημα, λοιπόν, έχουμε μάθει καλά αυτά τα χρόνια. Είναι το μάθημα του αγώνα, συλλογικά, με το κεφάλι ψηλά για το σχολείο που έχουμε πραγματικά ανάγκη!».