Η Αναστασία Μοσχόβου στάθηκε στην εμπειρία που δείχνει ότι οι Σύλλογοι Γονέων μπορούν να αποτελέσουν σημαντικούς κρίκους για την ενεργοποίηση των γονιών οι οποίοι έχουν την ανάγκη να παρέμβουν ενάντια στη σημερινή κατάσταση στην Εκπαίδευση. Δηλαδή, «των γονιών που είναι εργαζόμενοι. Εκείνων που, στις σημερινές συνθήκες, ενώ από τη μία πλευρά δουλεύουν όλο και περισσότερο, από την άλλη πλευρά, εξαιτίας της εμπορευματοποίησης της Παιδείας, βλέπουν την ανάγκη των παιδιών τους για μόρφωση να καλύπτεται όλο και λιγότερο».

Σε αυτό το πλαίσιο έφερε μια σειρά από παραδείγματα, όπως τις κινητοποιήσεις ενάντια στις συγχωνεύσεις αλλά και την πίστη στη διεκδικητική πάλη που καλλιέργησε «η δράση που αναπτύξαμε για την επισκευή του προαυλίου του σχολείου μας (πετυχαίνοντας μια ανακαίνιση που για δεκαετίες ολόκληρες δεν είχε γίνει, με αποτέλεσμα ένα απλό πέσιμο να προκαλεί σοβαρούς τραυματισμούς ή να πηγαίνουν τα παιδιά ακόμα και για μαγνητικές). Η πολυμορφία και η επιμονή με την οποία οργανώθηκαν οι παρεμβάσεις προς τον δήμο συσπείρωσαν γονείς, που ήρθαν σε διαμαρτυρίες στο Δημοτικό Συμβούλιο μαζί με τα παιδιά τους. Αναδείχτηκε ότι μια κινητοποίηση με δίκαια αιτήματα μπορεί να συμβάλει να αναδειχτούν οι ένοχοι για το κάθε πρόβλημα - κάτι που δεν είναι καθόλου αυτονόητο ούτε και εύκολο. Βοηθάει να διατυπωθούν επιχειρήματα επεξεργασμένα για κάθε σοβαρό αίτημα. Να σχεδιαστεί η επαφή με γονείς από άλλα σχολεία που αντιμετωπίζουν αντίστοιχο πρόβλημα. Να αναζητηθούν οι σωστοί σύμμαχοι - όπως οι εκπαιδευτικοί μιας περιοχής συνολικά, αλλά και τα ίδια τα μαθητικά συμβούλια, στα Γυμνάσια και στα Λύκεια».